همشهری آنلاین: رضا جوکار
امیر قلعه نویی همیشه گزینه جذابی برای تیم های لیگ برتری بوده. حتی اگر از آخرین افتخاری که او کسب کرده بیشتر از ۷ سال گذشته باشد. سرمربی ای که خط قرمزش استراحت است. او از سال ۸۰که با نیمکت برق تهران کار سرمربیگری را شروع کرد تا به امروز که ۱۹سال از آن روزها می‌گذرد هرگز نشده که در یک فصل بیرون گود بنشیند.
اگر چه این رویه سرمربی سابق تیم ملی باعث شد تا او در همه این سال‌ها به پردرآمدترین مربی داخلی فوتبال ایران بدل شود اما شاید او آرزو می‌کرد طی یک دو سال اخیر کمی هم طعم بیکاری را می‌چشید. امیر سال گذشته گزینه اصلی هدایت تیم ملی بود و مدیران فدراسیون هم خبر توافق نهایی را با او انجام داده بودند اما دست آخر مخالفت سفت و سخت سپاهان باعث شد تا او موفق به رها کردن تیمش در نیم فصل نشود. این شاید مهم ترین حسرت قلعه‌نویی در دوران مربیگری اش باشد. کسی که به قول خودش بعد از ۱۳ سال دوباره به نیمکت تیم ملی رسیده بود قرارداد سنگین مالی‌اش مانعی شد برای وصال به نیمکت تیم ملی.
قلعه‌نویی هفته‌های پایانی کابوس‌واری را در لیگ نوزدهم تجربه کرد. فشار و استرس و انتقادات شدید از امیر او را به تخت بیمارستان کشاند. پزشکان او را از ادامه سرمربیگری منع کردند اما او ادامه داد تا در نهایت حیا کن رها کن در اصفهان نصیبش شود. شهری که دوران پرافتخاری را در آن گذرانده بود.
شاید هر مربی دیگری جای امیر بود بعد از این همه فشار،کمی این فوتبالی که به قول خودش بوی لجن گرفته بود را رها می‌کرد. اما پیشنهاد چرب و نرم گل گهر چیزی نبود که قلعه نویی توان نه گفتن به آن را داشته باشد. بعد از تنها چند روز از پایان لیگ او برای نوزدهمین سال متوالی هدایت یک تیم را بر عهده گرفت و تا به اینجای فصل هم نتایج بدی با تیم گل گهر نگرفته اما او همین دیشب دوباره فرصت تاریخی برای بازگشت به استقلال را از دست داد تا دومین حسرت بزرگ او ظرف کمتر از یک سال رقم بخورد.
با خبرهایی که از فدراسیون خادم شنیده می‌شود احتمالا دوباره شاهد حضور خارجی ها در لیگ برتر خواهیم بود. اتفاقی که ممکن است باعث شود امیر هرگز دوباره به نیمکت محبوبش بازنگردد. نیمکتی که دیروز دوباره به او پیشکش و مذاکراتی هم برای بازگشت او انجام شد اما گل‌گهر حق داشت با هزینه‌ای که برای سرمربی گرانقیمتش کرده بود یک «نه» قاطع به مدیران استقلال بگوید.
اگر امیر دست کم در سال‌های اخیر اسیر وسوسه های خوش آب و رنگ نمی‌شد شاید او این روزها بر قله مربیگری فوتبال ایران نشسته بود. جایی که اسکوچیچ با برگزاری تنها دو بازی دوستانه همچنان جلوی نامش نوشته می‌شود سرمربی تیم ملی. فراموش نکنیم قلعه‌نویی ششمین دهه از زندگی خود را پشت سر می‌گذارد و نیمکت های بزرگ خیلی زود برای او نایاب خواهند شد. راه دور نرویم فرهاد مجیدی درست در نقطه مقابل امیر قلعه‌نویی قرار دارد. کسی که نقدهای زیادی به رفتار او برای بیرون ماندن از گود در اوج جوانی هست. جایی که او باید تجربه حضور روی نیمکت تیمی به جز استقلال را هم کسب کند اما فقط نیمکت آبی برایش جذابیت دارد. هر چه هست به نظر می‌رسد فعلا فرهاد برنده دوگانه خود با قلعه نویی شده. دو سرمربی‌ای که باید مسیر معکوسی را طی کنند.
نظر شما