همشهری آنلاین _ رضا نیکنام: «مجید اکبرزاده» قهرمان رشته رزمی کیک‌بوکسینگ‌واکو و رشته کاراته جزو همین جوانان موفق به شمار می‌رود که با تکیه بر تلاش و همت و توکل به خدا توانسته در ورزش به افتخارات و موفقیت‌های متعددی برسد. او ساکن محله نازی‌آباد است و از ۳۷ سالی که از خدا عمر گرفته، حدود ۲۳ سال را در ورزش حرفه‌ای گذرانده است. اکنون نیز با کوله‌باری از تجربه و مهارت منتظر فراهم شدن فرصتی است تا بتواند به‌عنوان مربی به نوجوانان و جوانان خدمت کند.
افرادی که در نوجوانی پدرشان را از دست داده‌اند خوب می‌توانند حس و حال مجید اکبرزاده رادرک کنند. وقتی فرزند بزرگ خانواده باشید خودتان را به آب و آتش می‌زنید تا جای خالی پدررا برای خواهر و برادر کوچک‌ترتان پر کنید.
قهرمان رشته رزمی ساکن منطقه ما خیلی زود وارد دنیای آدم‌بزرگ‌ها شده است. می‌گوید: «وقتی پدرم به رحمت خدارفت هم کار می‌کردم و هم درس می‌خواندم. اولش خیلی سخت بود، اما بعد از مدتی به این وضع عادت کردم و زندگی‌مان روی روال افتاد. از خیلی قبل به ورزش علاقه داشتم. اوایل با کیسه بوکس کوچکی که در حیاط خانه نصب کرده بودم، تمرین می‌کردم و مربی نداشتم تا اینکه برحسب اتفاق در یکی از کلاس‌های رزمی فرهنگسرای بهمن ثبت‌نام کردم. از این زمان بود که مسیر تازه‌ای در زندگی‌ام پیدا شد که همچنان ادامه دارد.»
اکبرزاده از نخستین استادانی که نقش زیادی در موفقیت‌های ورزشی‌اش داشته‌اند، صحبت می‌کند و می‌گوید: «نخستین مربیان من در رشته کاراته، استاد «قوامی»، مرحوم «اکبر اکرامی»، استاد «صحرانورد» و «عبدالمحمدی» و در رشته کیک‌بوکسینگ‌واکو، استاد «ناصر نصیری» بنیانگذار این رشته و رئیس فدراسیون آسیایی واکو بودند که هرکدام به نوعی در موفقیت‌هایی که در مسابقات آسیایی و جهان به دست آورده‌ام تأثیرگذار بوده‌اند.»
قهرمان طلایی مسابقات کیک‌بوکسینگ سال ۲۰۱۹ اسپانیا، با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی باشگاه‌ها و مجموعه‌های ورزشی، دغدغه آمادگی و تمرینات منظم برای شرکت در رقابت‌های پیش رو را دارد. می‌گوید: «مسابقات انتخابی تیم‌ملی کارگران، بهمن یا اسفند برگزار می‌شود، اما من هنوز جایی برای تمرین ندارم. فضای کوچک خانه ما برای این نوع ورزش مناسب نیست و باید حداقل یک سالن ورزشی سرپوشیده برای تمریناتم داشته باشم. مدت زمان کوتاهی تا مسابقات ۲۰۲۱ ایتالیا، که خرداد سال آینده برگزار خواهد شد، باقی مانده و اگر بخواهم در این رقابت‌ها پرچم کشورم را بالا ببرم باید روزانه حداقل ۳ ساعت به‌طور منظم تمرین داشته باشم.»
- امید و آرزوهای یک مرد طلایی
قهرمان چندین دوره مسابقات آسیایی و جهان از امکانات ورزشی منطقه ۱۶ راضی است و می‌گوید: «بچه‌های نسل امروز کمبودهای گذشته را ندارند و اگر کمی اراده داشته باشند به راحتی می‌توانند در یکی از مجموعه‌های ورزشی تمرین کنند و به کمک مربیان باتجربه به موفقیت برسند.»
از مجید اکبرزاده درباره اوضاع و احوال زندگی و کسب و کارش می‌پرسم و او با متانت می‌گوید: «به لطف خدا در یک تولیدی پوشاک مشغول کارم و لقمه‌ای نان حلال به دست می‌آید که همراه مادر و خواهرهای کوچک ترم بخوریم. متأسفانه بیشتر ورزشکاران حرفه‌ای به سختی گذران عمر می‌کنند و در این شرایط فرصتی برایشان فراهم نمی‌شود تا به‌عنوان مربی توانمندی خود را نشان دهند و از بین بچه‌های امروز قهرمانان آینده را تربیت کنند.»
وی به مسئولان ورزش کشور می‌گوید: «قدر قهرمانان ملی را بیشتر بدانید. من از آن روز می‌ترسم که مجبور شوم مثل یکی از قهرمانان رشته کشتی دستفروشی و بارفروشی کنم تا چرخ زندگی‌ام بچرخد.»
جوان خوش‌غیرت نازی‌آبادی که تجربه حضور در میادین و مسابقات آسیایی و جهانی را دارد، می‌گوید: «اگر مسئولان یک سالن ورزشی در اختیارم می‌گذاشتند آنجا را به پایگاه استعدادیابی تبدیل و قهرمانان زیادی تربیت و به جامعه معرفی می‌کردم.»
- همه دغدغه‌های یک ورزشکار
از جوان موفق هم‌محله‌ای درباره مهم‌ترین دغدغه‌ها و اهدافی را که در زندگی دنبال می‌کند، سؤال می‌کنم و او با کمی مکث، ولی کاملاً مصمم جواب می‌دهد: «خیلی دوست دارم خانواده‌ام را به خانه‌ای بزرگ‌تر ببرم، چراکه زندگی کردن در خانه اجاره ای۳۵ متری برای ۵ نفر خیلی سخت است. ۳ سالی هم می‌شود که نامزد کرده‌ام، اما نتوانستم به دلیل مشکلات مالی ازدواج کنم. اعضای شورای‌شهر و شهرداری منطقه ۱۶ در این زمینه کمک‌هایی کرده‌اند، اما نتوانسته مشکلاتم را حل کند. نکته آخر هم اینکه در شرایط کرونایی مهم‌ترین دغدغه‌ام دراختیارداشتن سالن ورزشی برای تمرین و آمادگی برای شرکت در مسابقات آسیایی و جهانی پیش روست. اگر مسئولان شهرداری سالنی را در اختیارم بگذارند تا پس از کار روزانه در آنجا تمرین کنم قول می‌دهم جوان خوش‌غیرت نازی‌آبادی باشم که پرچم کشورش را در مسابقات بالا می‌برد.»
وی ارتباط خوبی با اهل محل دارد و روی او حساب ویژه‌ای باز می‌کنند. اکبرزاده در این‌باره می‌گوید: «گاهی وقت‌ها که از سرکار برمی‌گردم و یا به بوستان محله نازی‌آباد می‌روم خیلی از والدین علاقه‌مند به ورزش جلو راهم را می‌گیرند و اصرار می‌کنند تا فرزندانشان را در باشگاه ثبت‌نام کنم و خودم تمرینشان بدهم اما من جایی برای آموزش به بچه‌های محله ندارم.»
- اگر یکی از مسئولان کشور بودم...
قهرمان ایران و جهان در پاسخ به این پرسش که اگر یکی از مسئولان کشور بودی و فردی با مشخصات خودت به تو مراجعه می‌کرد، چه‌کاری برایش انجام می‌دادی، می‌گوید: «اگر ورزشکاری با عناوین قهرمانی جهان به من مراجعه می‌کرد، یا حتی کمتر از آن، کاری می‌کردم که دغدغه‌ای جز ورزش نداشت تا بتواند برای کشورش افتخار کسب کند. اگر در جامعه‌ای ورزشکاران و قهرمانانش ارج و قرب داشته باشند مطمئناً در آن جامعه آسیب‌های اجتماعی کمتر و جوانان موفق‌تر خواهند بود. اگر نسل امروز ببیند ورزشکاران حرفه‌ای آن‌طور که باید حمایت نمی‌شوند عطای ورزش را به لقایش می‌بخشد.»
گوشه‌ای از افتخارات ورزشی قهرمان محله نازی‌آباد
کسب مدال برنز مسابقات آسیایی سال ۲۰۰۶
کسب۲ مدال برنز آسیایی به‌صورت تیمی و انفرادی سال ۲۰۰۸
کسب مدال طلای مسابقات رزمی کشور در جام پایتخت سال ۲۰۱۲
کسب مدال طلا و عنوان قهرمانی در مسابقات آسیایی هندوستان سال۲۰۱۶
کسب ۳ مدال و عنوان ستاره مسابقات کیک‌بوکسینگ ترکمنستان سال ۲۰۱۷
کسب عنوان قهرمان طلایی مسابقات قهرمانی رزمی کشور قرقیزستان سال۲۰۱۸
کسب ۳ مدال طلا و یک برنز در مسابقات اسپانیاسال ۲۰۱۹
نظر شما