روباه سرخ، ساکن نیروگاه ۵۶ ساله

این مجموعه یکی از نیروگاه‌های کشور از نوع حرارتی است که در چند مرحله در سال‌های۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ وارد شبکه سراسری کشور شد. این نیروگاه بخشی از خط سراسری برق ایران است و دیوارهای بلند آن در فلکه دوم خزانه بخارایی چشمنوازی می‌کند. محوطه وسیع و سرسبزی دارد و درگوشه وکنار فضای سبز و لابه‌لای شمشادها، تعدادی بچه روباه این طرف و آن طرف می‌دوند. بخش تأسیسات و کارگاه‌های تولید برق از جمله جاهایی است که به اندازه موزه ملی جذابیت دارد. فاصله بین ساختمان اداری تا سایت اصلی و تأسیسات نیروگاه برق به طول یک خیابان بزرگ است و کوچه‌های منشعب آن هرکدام برای خودش اسمی دارد، مثل کوچه محیط‌زیست، سلامت و... 
در قسمت شمالی خیابان محیط‌زیست استخر آب بزرگی قرار گرفته که منبع اصلی دستگاه‌های خنک‌کننده است. آب با فشار وارد لوله‌های انتقال شده و به کارگاه تولید برق و توربین‌ها راه پیدا می‌کند و پس از چرخش بخشی از آن در اثر حرارت زیاد به بخار تبدیل شده و بخشی دیگر دوباره به مخزن آب بازمی‌گردد. گاز سفیدرنگی که از برج‌های خنک‌کننده نیروگاه برق به هوا بلند می‌شود، همان ذرات بخار آب است که از فاصله دور به شکل دود سفیدرنگ دیده می‌شود.  
از سال ۱۳۹۳ سوخت اصلی نیروگاه از «مازوت» به «گاز» تغییر پیدا کرده که علاوه برکاهش هزینه‌ها در تأمین سوخت نیروگاه برق در زمینه حفظ محیط‌زیست و کاهش آلایندگی بسیار مؤثر بوده است. در دنیا عمر مفید نیروگاه‌های برق ۴۰ سال است، اما نگهداری مناسب ومرمت و بازسازی تجهیزات آن می‌تواند این مدت زمان را بیشتر کند. نیروگاه برق بعثت نیز چنین است و توانسته با مراقبت و نگهداشت مناسب همچنان در ۵۶ سالگی در چرخه تولید باقی بماند و نیاز برق بخشی از تهران را تأمین کند. راه‌اندازی تورهای گردشگری درمحله‌ها و بازدید از قسمت‌های مختلف نیروگاه برق بعثت می‌تواند در تغییر نگرش جامعه تأثیرگذار باشد. این مرکز آمادگی دارد در این زمینه با مدارس، دانشگاه‌ها و مجموعه‌های فرهنگی و اجتماعی همکاری داشته باشد تا شهروندان و اقشار مختلف جامعه در این تورهای گردشگری، ضمن بازدید ساختمان قدیمی نیروگاه، با نحوه تولید برق در این مجموعه آشنا شوند. گفتنی است تنوع پوشش گیاهی و جانوری مثل زیستگاه روباه سرخ می‌تواند جاذبه توریستی نیروگاه را چندین برابر کند.