به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، حمید فدایی اظهار کرد: این کشفیات در قالب برنامه کاوش و احیای آبراهه‌ها به دست آمد. در دروازه نیمه‌تمام که کاوش‌ها را به سمت حیاط صدستون لایروبی می‌کردیم به این بقایای اسکلتی برخوردیم که البته چرایی وجود این استخوان‌ها در این مکان، جای سوال است و مطالعات درباره این‌ها کامل نشده است.
فدایی تصریح کرد: شاید در آینده بتوان جوابی درباره وجود این اسکلت‌ها پیدا کرد. در کاوش امسال، بقایای اسکلتی از حیوان نیز مشاهده شد که در هر صورت قدمت این‌ها قطعا تاریخی و مربوط به بعد از ساخت تخت جمشید است.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان این که مجاری این آبراهه‌ها گسترده و از لحاظ حجاری و مهندسی یک شگفتی محسوب می‌شود، گفت: آبراهه‌ها در تخت جمشید برای هدایت آب‌های سطحی بود و در دوره‌های تاریخی پر شد. از زمانی که موسسه شرق‌شناسی کاوش را آغاز کرد بخش‌هایی از آن پاکسازی شد. اما پس از آن تا دهه ۸۰ به فراموشی سپرده شد.
وی با بیان اینکه این پایگاه پاکسازی آبراهه‌ها را در چند فصل تعریف و در دستور کار قرار داد، افزود: علت اصلی برای مرمت و احیای آبراهه‌ها این بود که کاخ‌ها آبگیر بودند و ممکن بود که به کاخ‌ها آسیب وارد شود به همین دلیل برای حفظ کاخ‌ها احیای کانال آبراهه‌ها مجدد در دستور کار قرار گرفت.
فدایی در تشریح جزئیات این کشف تصریح کرد: در قطعات استخوانی کشف شده آشفتگی دیده می‌شود. اینکه مربوط به دوره اسلامی یا پیش از اسلام باشد مشخص نیست و نکته جالب این است که این استخوان‌ها در ارتفاع دو متری از کف آبراهه‌ها قرار داشت. پس مشخص است که در لایه‌های تاریخی بود، اما تشخیص زمان آن هنوز مشخص نیست.
به گفته مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، این کشفیات یک سناریو است که در کنار آثار دیگر این مجموعه معنا پیدا می‌کند و هدف اصلی پروژه احیای آبراهه‌هاست.
نظر شما