به گزارش همشهری آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، در ﯾﮑﯽ از روزﻫﺎی اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﻓﺮوردﯾﻦ اﻣﺴﺎل ﮐﻪ ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﺑﺮای ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﮑﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﯿﻢ در ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﺳﻮت و ﮐﻮر و ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ ﺑﺎران ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺷﺪﯾﺪی ﻣﯽﺑﺎرﻳﺪ، ﻫﻮا اﺑﺮی و ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و روی زﻣﯿﻦ آب ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد، ﺑﺎران اﻣﺎ اﻧﮕﺎر اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭼﻬﺮه ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎ را ﺷﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﭼﻮن ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻗﺒﻼ در ﺷﻠﻮﻏﯽ و ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽآﻣﺪﻧﺪ. ﻓﺮدی را دﯾﺪم ﮐﻪ ﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد، ﻧﻪ ﻣﺎﺳﮏ داﺷﺖ و نه دﺳﺘﮑﺶ، اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ از دﯾﺪ ﺧﻮدش در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد؛ در آن ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪ ﮔﻮﺷﻪای ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻏﺬاﯾﺶ را ﻣﯽﺧﻮرد. آﻧﻘﺪر ﻋﺎدی ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻋﺎدت داﺷﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺳﻘﻒ ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﺎران ﺑﺒﺎرد و ﮐﻒ ﺧﺎﻧﻪ آب ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺘﻪ باشد.
اﻧﮕﺎر اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﯽﺧﺎﻧﻤﺎن ﻣﯽدﯾﺪم، ﮐﺎﻣﻢ ﺗﻠﺦ شد وﻗﺘﯽ دﯾﺪم ﺧﺎﻧﻪای ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در آن ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺗﺎزه ﺑﻪ ﯾﺎد آوردم که ﭼﻘﺪر در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺑﯽﺧﺎﻧﻤﺎنﻫﺎ و ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب‌ها ﺳﺨﺖﺗﺮ از ﻗﺒﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽکنند.
سفر به شهر گمشده
دﻏﺪﻏﻪ اﮐﺜﺮ ﻣﺎ اﯾﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد را در ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮم ﮐﻨﯿﻢ تا ﺣﻮﺻﻠﻪ ما ﺳﺮ ﻧﺮود و ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺎ ﺷﺎﮐﯽ و ﻧﺎراﺣﺖ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪﻧﺸﯿﻨﯽ اﺟﺒﺎری ﺑﻮدﯾﻢ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ و در ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﻣﺎ اﻓﺮادی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺣﮑﻢ ﺧﺎﻧﻪ را دارد.
ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ و چالش ﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﯽ ﮐﺮدن ﺧﺮﯾﺪﻫﺎﯾﻤﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯽ که ﺑﻌﻀﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪﻫﺎی از دﯾﺪ ﻣﺎ آﻟﻮده، ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻟﻘﻤﻪای ﻧﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪای دارﻧﺪ ﮐﻪ در آن ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و نه ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻮدن ﯾﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺶ ﻓﮑﺮ کنند.
آن روز و روزﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﻣﺪام ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدم ﭼطور ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ که ﮐﺮوﻧﺎ، ﻫﻢ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﺮدم را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻫﻢ اﻗﺘﺼﺎد و ﻣﻌﯿﺸﺖﺷﺎن را؛ ﮐﻤﯽ در اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ درﺑﺎره اﻓﺮاد ﺑﯽﺧﺎﻧﻤﺎن ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺸﺮ چیست، ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب اﺻﻄﻼﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده ﻣﯽﺷﻮد. اوﻟﯿﻦ ﮐلمه‌ای ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﻟﻐﺖ ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب در ذﻫﻨﻤﺎن ﺗﺪاﻋﯽ میﺷﻮد، اﻋﺘﯿﺎد اﺳﺖ.
ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪای در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ هر وﻗﺖ ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاﺑﯽ می دﯾﺪم ﮐﻪ اﻋﺘﯿﺎد ﻫﻢ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻓﺮدی ﮐﻪ در ﺧﺮجﻫﺎی اوﻟﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮﻓﺘﺎر اﻋﺘﯿﺎد ﻣﯽﺷﻮد و ﻫﻤﺎن اﻧﺪک ﭘﻮﻟﯽ را ﻫﻢ ﮐﻪ دارد ﺧﺮج ﻣﺼﺮﻓﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ اما ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم که اﻋﺘﯿﺎد ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮد ﺷﺪن اﯾﻦ اﻓﺮاد از ﺧﺎﻧﻮاده و ﺑﯽﺧﺎنمان ﺷﺪﻧﺸﺎن شده است. در زﻣﯿﻨﻪ اﻋﺘﯿﺎد ﻫﻢ ﺑﺎ واژه‌ای آﺷﻨﺎ ﺷﺪم که قبلا آن را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮدم. ﻣﻌﺘﺎدان متجاهر؛ این دسته اﻓﺮاد در ﻣﻼﻋﺎم اﻗﺪام ﺑﻪ مصرف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﻣﯽکنند.
ﺣﺎﻻ ﺳﻮاﻟﯽ دﯾﮕﺮ در ذﻫﻨﻢ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺑﻮد که ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب‌ها ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻣﻌﺘﺎد ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ یا ﺗﻔﺎوتﻫﺎﯾﯽ ﺑﯿﻦ آنان اﺳﺖ. ﺑﺮای ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﮐﻪ می‌داﻧﺴﺘﻢ ﻣﺪتﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﺧﯿﺮ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﺑﺎ او در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری یک اﻧﺠﻤﻦ ﺟﻮان و ﮔﻤﻨﺎم و ﻣﺮدﻣﯽ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮای ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب‌ها ﻏﺬای ﮔﺮم ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ. او از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را در ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ روزﻫﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﻨﻢ و از ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮالﻫﺎﯾﻢ برسم.
ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﺎﺷﯿﻪای ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ رﻓﺘﯿﻢ و ﭘﺲ از طی ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ از اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦرو ﻧﯿﺴﺖ و باید ﭘﯿﺎده اداﻣﻪ ﻣﺴﯿﺮ را ﺑﺮوﯾﻢ. ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎرﯾﮏ و ﺗﻮ در ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺧﺮاﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪی رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ دور ﺗﺎ دورش را دﯾﻮارﻫﺎی ﮔﻠﯽ ﻧﺼﻔ و ﻧﯿﻤﻪای اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد.
اﻓﺮادی ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮی ﻣﺘﻔﺎوت از ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮابﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ دﯾﺪه ﺑﻮدم در آﻧﺠﺎ دﯾﺪم، ﮔﺮوهﻫﺎی ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻠﻘﻪﻫﺎﯾﯽ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻮﺷﻪ اﯾﻦ ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؛ اﯾﻨﺠﺎ اﻧﮕﺎر ﮐﺮوﻧﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد، ﻧﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻣﯿﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﮑﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ، ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﻫﻢ از آن ﮐﯿﺴﻪﻫﺎی ﺑﺰرگ پر از ﻣﻮاد ﺑﺎزﯾﺎﻓﺘﯽ ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن نبود.
رﯾﺸﻪ ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاﺑﯽ اﻋﺘﯿﺎد اﺳﺖ
ﻣﺴﺌﻮل اﻧﺠﻤﻦ ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ است ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮده و سال‌هاست در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽکند.
وی گفت: اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻏﺬای ﮔﺮم ﻧﯿﺎورد ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎهﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻏﺬای ﮔﺮم ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ﭘﺨﺖ و ﺗﻮزﯾﻊ ﻏﺬای ﮔﺮم ﯾﮑﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﻣﺎﺳﺖ و در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﯾﺠﺎد رواﺑﻂ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﮐﻤﮏﻫﺎی ﺑﻌﺪی اﯾﻦ اﻗﺪام را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهیم.
او افزود: ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺎﯾﺪ در اﺑﺘﺪا اﻋﺘﻤﺎد آﻧﻬﺎ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد و ﭘﺲ از بهﻮﺟﻮد آﻣﺪن رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان در ﻗﺪمﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﮐﻤﮏﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﺮد.
ﻣﺴﺌﻮل اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ ﻣﺮدمﻧﻬﺎد اداﻣﻪ داد: ﺑﻪ اﻓﺮاد ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب و خصوصا ﻣﻌﺘﺎدان متجاهر ﺗﺤﺖ ﻫﺮ ﻋﻨﻮان و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻠﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد، ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ آﺳﯿﺐ وارد ﺷﻮد، ﻫﻤﻪ ﮐﻤﮏﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ برای ﺑﺎزﮔﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻓﺮد ﻋﺎدی باشد.
اﯾﻦ ﻓﻌﺎل اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﺎن کرد: رﯾﺸﻪ ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاﺑﯽ اﻋﺘﯿﺎد اﺳﺖ و در واﻗﻊ اﻋﺘﯿﺎد ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آﺳﯿﺐﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ بیﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ و ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاﺑﯽ اﺳﺖ. اﻓﺮاد وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد آﻟﻮده میﺷﻮﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ از ﺳﻮی ﺧﺎﻧﻮاده طرد و اﯾﻦ طردﺷﺪﮔﯽ ﺑﺎﻋﺚ به‌وجود آﻣﺪن ﻣﺸﮑﻼت ﺑﻌﺪی ﻣﯽﺷﻮد.
اﯾﻦ ﮐﺎرﺷﻨﺎس رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ اظهار کرد: ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻣﯿﺎن اﻓﺮاد ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاب و ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ ﻫﻢ ﻣﺮدﻫﺎ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻫﻢ زنان. ﺣﺎﺻﻞ ازدواج اﯾﻦ اﻓﺮاد ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ خیلی از آﻧﻬﺎ از دوران ﺟﻨﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﭘﺲ از به دﻧﯿﺎ آﻣﺪن ﯾﺎ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﯾﺎ رﻫﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .
ﻣﺴﺌﻮل اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ گفت: ﻫﻤﻪ ﺳﻌﯽ و ﻫﺪف ﻣﺎ اﯾﻦ است که اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻋﺘﯿﺎد را ﺗﺮک و ﺑﺮای ﺧﻮد ﺷﻐﻠﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ آغوش ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎزﮔﺮدند.
او افزود: ﻫﻤﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻟﺰوﻣﺎ ﻓﻘﯿﺮ و ﺑﯽﺳﻮاد نیستند، ﺗﻌﺪادی از آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺷﻐﻞ و آﺑﺮو بوده‌اﻧﺪ و با اﺑﺘﻼ ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد از ﻫﻤﻪ جا طرد شدند و ﺑﻪ ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮاﺑﯽ روی آوردند. در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻫﺮ ﮐﺪام ﮐﻪ ﺧﻮدش ﻣﺎﯾﻞ ﺑﺎﺷﺪ را ﺑﻪ ﮐﻤﭗ ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﯿﻢ و ﻫﻤﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی درﻣﺎﻧ را ﻧﯿﺰ تقبل ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﭘﺲ از ﻗﻄﻊ ﻣﺼﺮف، ﺑﺮای او ﺷﻐﻞ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻋﺎدی ﺧﻮد برگردد.
اقداماتی برای بی‌خانمان‌ها
"ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺎﺟﯿﺎن ﺷﻬﺮی"، رﺋﯿﺲ ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻬﺮی ﺷﻮرای ﺷﻬﺮ مشهد اظهار کرد: از سوی سمن‌ها پیشنهادی داشتیم مبنی بر اینکه امکانات و بودجه در اختیارشان قرار داده شود تا آنها بتوانند اقدامات خود را در زمینه کمک به معتادان متجاهر و کارتن‌خواب توسعه دهند.
او بیان کرد: این پیشنهاد قابل تامل است چون این افراد بدون هیچ چشم‌داشتی و با اهداف همدلانه و انسان‌دوستانه به این اقشار کمک می‌کنند و قرار دادن امکانات بیشتر در اختیارشان می‌تواند کمک شایانی به ساماندهی معتادان متجاهر و بی‌خانمان کند.
"ﺣﺴﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎﻃﻠﺐ"، ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺧﺮاﺳﺎن رضوی هم اظهار کرد: ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ ﮐﺮوﻧﺎ به ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی از ﺗﺎرﯾﺦ اول اﺳﻔﻨﺪ ﺟﻤﻊآوری ﻣﻌﺘﺎدان ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺼﻮﺑﻪ ﺳﺘﺎد ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﮐﺮوﻧﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و این توقف ﺗﺎ اﺑﺘﺪای اردﯾﺒﻬﺸﺖ اداﻣﻪ داﺷﺖ.
وی افزود: اواﯾﻞ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﺮوﺗﮑﻞﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻤﻊآوری ﻣﻌﺘﺎدان اﻗﺪام ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ با ﻫﻤﮑﺎری ﺷﻬﺮداری و ﺷﺨﺺ ﺷﻬﺮدار ﺳﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ در ﺷﻬﺮ ﮐﻪ هر سه ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﺑﻮدند به این کار اختصاص داده ﺷﺪ.
ﺗﻨﻬﺎﻃﻠﺐ گفت: ﯾﮑﯽ از این سالن‌ها در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﻠﺸﻬﺮ، ﺳﺎﻟﻦ ﺷﻬﺪای ﻣﺪاﻓﻊ ﺣﺮم، دیگری در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل، ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ شهید ﻣﻐﻨﯿﻪ و سومین سالن در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯿﺜﺎق، ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﺛﺎﻣﻦ بود که ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری ارﺗﺶ و سپاه ﺗﺠﻬﯿﺰ ﺷﺪ.
ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺧﺮاﺳﺎن رضوی ادامه داد: ﻇﺮﻓﯿﺖ سالن ﮔﻠﺸﻬﺮ ۲۸۰ ﻧﻔﺮ، سالن ﻣﯿﺜﺎق ۳۲۰ ﻧﻔﺮ و سالن ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ۱۱۰ ﻧﻔﺮ است. تاریخ ۹ اردیبهشت اولین مرحله ﺟﻤﻊآوری معتادان متجاهر اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ در این مرحله ۶۳۰ ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻊآوری ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺟﻤﻊآوری از آنها ﻏﺮﺑﺎﻟﮕﺮی ﻋﻼﻣﺘﯽ و ﭼﮑﺎپ ﺑﻬﺪاشتی انجام شد.
تنهاطلب بیان کرد: از اﯾﻦ اﻓﺮاد ۷۷ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺸﮑﻮک ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺪاشتی ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻧﺪ و از آﻧﻬﺎ ﺗﺴﺖ ﮐﺮوﻧﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﻮرد ﮐﺮوﻧﺎ ﻣﺜﺒﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪ. اﻓﺮاد سالم ﭘﺲ از انتقال ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦﻫﺎی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﺪت ۱۴ روز در ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ به ﺳﺮ ﺑﺮدﻧﺪ و ۵ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد به اﺗﻤﺎم رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﺎده۱۶ معرفی ﺷﺪند و به ﻣﺪت ۶ ﻣﺎه از آﻧﻬﺎ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﻧﮕﻬﺪاری میﺷﻮد.
او تصریح کرد: در مراکز ماده ۱۶ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﺮک دارﻧﺪ را ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺗﺮک اﻋﺘﯿﺎد معرفی و آﻧﻬﺎیی را ﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﺮک ﻧﺪارﻧﺪ را دارودرﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽکنند.
ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﺧﺮاﺳﺎن رضوی گفت: ﭘﺲ از خروج افراد و تحویل آنها به مراکز ذکر شده، سالن‌های ورزشی ﺑﻪ ﻣﺪت ﺳﻪ روز ﮔﻨﺪزداﯾﯽ و ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﯽ میﺷﻮﻧﺪ ۵ روز ﺑﻌﺪ ﯾﻌﻨﯽ ۳۰ اردیبهشت ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺟﻤﻊآوری ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮابﻫﺎ و ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. در اﯾﻦ مرحله ۳۴۰ نفر جمع‌آوری ﺷﺪﻧﺪ و پس از ﻏﺮﺑﺎﻟﮕﺮی ﺳﻼﻣﺖ ۳۳ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ علائم ﻣﺸﮑﻮک ﺑﻪ ﮐﺮوﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻧﺪ که ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ به این بیماری مبتلا نبودند.
تنهاطلب اظهار کرد: حدود ۶ ﻫﺰار ﻧﻔﺮی ﻣﻌﺘﺎد ﻣﺘﺠﺎﻫﺮ در مشهد داریم. ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺎده ۱۶ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﻌﺘﺎدان ﻣﺸﻬﺪ را ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻗﺮار داده و دیگر ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ در ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ نباشیم.
بعد از رفتن به محل جمع شدن یا به اصطلاح پاتوق بی‌خانمان‌ها با صحنه‌های متاثرکننده‌ای مواجه شدم که حتی فکرش را هم نمی‌کردم افرادی هم باشند که روزشان را در این شرایط تاسف‌بار به شب برسانند. کاش مواد ضدعفونی‌کننده که این روزها همه کوچه و خیابان‌های شهر را با آن گندزدایی و ضدعفونی می‌کنند، توانایی این را داشت که آسیب‌های اجتماعی از جمله فقر، اعتیاد و ﮐﺎرﺗﻦﺧﻮابی را نیز از بین ببرد.
نظر شما