به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ایرنا، شغل اصلی ساکنان آوه و اهالی روستاهای اطراف آن بر محور پرورش دام‌های سبک و سنگین و همچنین زراعت و تولید محصولات گلخانه‌ای مبتنی است.
جمعیت دام این منطقه که در مرز میان شهرستان ساوه با استان قم واقع شده است بالای ۸۰ هزار راس است و به دلیل ابتلای دام‌ها به بیماری‌های مختلف معمولا هر هفته شمار زیادی از آنها از بین می‌روند و همین مساله سبب شده تا بر زمین ماندن لاشه دام‌های مردار در این شهرستان به معضلی جدی برای محیط‌زیست و همچنین سلامت ساکنان این مناطق تبدیل شود.
چند سال پیش زمینی برای دفن لاشه دام‌های تلف‌شده در آوه با تصدی‌گری شهرداری این شهر تعیین شد اما به دلیل تامین نشدن اعتبار و همچنین مشکلات زیست‌محیطی این شیوه امحای لاشه، هنوز پیشرفتی نداشته است؛ اما اکنون بحث خرید دستگاه لاشه‌سوز برای امحای دام‌های تلف‌شده مطرح است و به همین دلیل میان شهرداری، دامپزشکی و محیط‌زیست رایزنی‌هایی در جریان است تا در این خصوص بهترین تصمیم اتخاذ شود.
۸۰ هزار دام سنگین و تلفات سالانه تا ۵ هزار راس
شهردار آوه در جلسه‌ای که پنجشنبه هفته گذشته در فرمانداری برگزار شد، گفت: با توجه به اینکه طبق آمارهای رسمی و غیررسمی در شهر آوه حدود ۸۰ هزار راس دام سنگین وجود دارد، انتظار داریم به معضل لاشه‌های دامی به عنوان یک مشکل شهرستان و نه فقط منحصر به آوه نگاه شود زیرا امحای لاشه‌های دامی به تنهایی از عهده شهرداری برنمی‌آید.
مرتضی رضایی افزود: آوه قطب دامداری سنگین در استان مرکزی محسوب می‌شود و از آمار ۸۰ هزار راس دام موجود در این شهرستان طبق میانگین جهانی، سالانه بین یک تا پنج هزار لاشه دامی تلف‌شده وجود دارد.
وی با یادآوری یکی از مصوبات پیشین مبنی بر تامین زمین ازسوی شهرداری آوه برای دفن لاشه‌های دامی، گفت: با توجه به آمار تلفات دامی این اقدام منتفی است زیرا شمار بالای تلفات دامی در سال باعث می‌شود که زمینی که بدین منظور تخصیص می‌یابد، در چند سال آینده مملو از لاشه شود.
شهردار آوه اظهار کرد: بهترین رویکرد در این خصوص نصب دستگاه لاشه‌سوز است که بر اساس برآوردهای انجام شده حدود ۲۰ میلیارد ریال برای خرید آن اعتبار لازم است و تامین این مبلغ از عهده شهرداری خارج است.
به گفته وی تاکنون سه نشست برای تامین دستگاه لاشه‌سوز با نماینده دامداران آوه برگزار شده است اما اگر فرمانداری در این خصوص کمک کند و جهاد کشاورزی هم برای ساماندهی دامداران در قالب اتحادیه وارد میدان شود، خرید دستگاه توجیه اقتصادی دارد اما با پراکندگی کنونی دامداران و نبود یک شخصیت حقوقی، کار مشکلی برای ساماندهی لاشه دام‌های تلف‌شده داریم.
رضایی گفت: بر اساس نامه‌نگاری‌هایی که با سازمان نظام مهندسی داشتیم و به عنوان راهکاری موقت مقرر است که در تمدید مجوز دامداری‌های آوه حفر چاه برای دفن لاشه دام‌های تلف‌شده دیده شود اما راهکار اصلی و بلندمدت تامین و خرید دستگاه لاشه‌سوز خواهد بود.
وی گفت: در سال ۹۸ جلسه‌ای در همین زمینه با حضور جهاد کشاورزی، دامپزشکی، محیط‌زیست و نماینده دامداران آوه برگزار کردیم که قرار شد تمرکز فعالیت‌ها بر روی تامین دستگاه لاشه‌سوز باشد و در این زمینه نظر شهرداری آوه کمک‌هایی از قبیل تامین زمین انجام می‌دهد اما دامداران نیز با محوریت جهاد کشاورزی باید اتحادیه‌ای تشکیل و هیات مدیره معرفی کنند تا برای خرید دستگاه لاشه‌سوز اقدامی هماهنگ به عمل آوریم.
رضایی گفت: وجود لاشه‌های دامی به معضل دیگری دامن زده و آن هم حضور شمار زیادی از سگ‌های ولگرد است که ساماندهی این حیوانات هم ضرورت دارد اما این کار با توجه به برجا ماندن حدود پنج هزار لاشه در سال کاری بسیار مشکل برای شهرداری آوه است.
دستگاه لاشه‌سوز، راهکار پیشنهادی دامپزشکی
رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان ساوه نیز گفت: در آوه حدود ۳۰ هزار راس دام سنگین و با لحاظ کردن دام‌هایی که از این منطقه تردد می‌کنند شاید نزدیک به ۸۰ هزار راس دام سنگین ساکن یا عبوری در آوه وجود دارد و بسته به موقعیت و بروز بیماری‌های دامی، تلفات بالایی هم دارند.
دکتر داود سرمدی چند سال پیش برای امحای لاشه دام‌ها در نزدیکی شهر آوه قطعه زمینی جانمایی شد اما به دلایلی روش دفن لاشه دام‌ها در این مکان میسر نشد و از منظر کارشناسی نیز بهترین روش برای از بین بردن لاشه دام‌ها نصب دستگاه لاشه‌سوز است به شرطی که اداره محیط‌زیست با آن موافق باشد.
وی افزود: قرار بر این شد که جهاد کشاورزی، محیط‌زیست، شهرداری آوه و دامداران منطقه در نشستی برای رفع این موضوع راهکاری بیابند و آن را عملیاتی کنند.
سرمدی بیان کرد: روش دفن لاشه دام از این رو که به زمین زیادی نیاز دارد و در چند سال آینده ممکن است فضا تکمیل و سبب بروز مشکلات زیست‌محیطی شود، منطقی نیست و ما راهکار سوزاندن لاشه‌ها را پیشنهاد می‌کنیم.
به گفته رئیس شبکه دامپزشکی ساوه در روش لاشه‌سوزی، اگر دام بیمار هم باشد به دلیل دمای بالا آثار آن از بین می‌رود.
سرمدی اظهار کرد: در شهرستان ساوه و منطقه آوه شایع‌ترین بیماری‌ها شامل تب برفکی، برسلوز (در جمعیت بره و گوساله‌ها) و تب مالت است که باعث تلفات می‌شود و بیماری لمپی‌اسکین هم در فصل گرم سال معمولا بروز می‌کند اما با اقدامات کنترلی می‌توان از شیوع آنها جلوگیری کرد.
وی تاکید کرد: در صورت حفر چاه در واحدهای دامداری برای دفن لاشه‌ها باید عمق چاه بیش از سه متر باشد و از آهک نیز برای دفن استفاده شود تا خطر نفوذ آلودگی لاشه به آب‌های زیرزمینی از بین برود و به همین دلایل است که شیوه دفن با سختی‌هایی همراه است و راهکار مناسب استفاده از دستگاه لاشه‌سوز است.
رئیس اداره جهاد کشاورزی شهرستان ساوه نیز گفت: وجود لاشه‌های دامی در منطقه آوه در سال‌های اخیر به عنوان یک معضل اجتماعی و زیست‌محیطی مطرح است و برای ساماندهی آن هم گزینه‌هایی وجود داشت اما راهکار نهایی خرید و نصب دستگاه لاشه‌سوز است.
حسن شریفی اظهار کرد: نظر جهاد کشاورزی هم بر روی سوزاندن لاشه دام‌های تلف‌شده با استفاده از دستگاه مثبت است و معتقدیم که این کار، بهترین راه حل است و حتی آماده پرداخت تسهیلات به بخش خصوصی در این خصوص هستیم.
وی افزود: به صورت موقت دامداران را ملزم به حفر چاه برای دفن لاشه دام‌ها و پرهیز از رهاسازی آنها در معابر و محل زندگی ساکنان کرده‌ایم اما این کار هم شیوه اصولی و درستی نیست و لاشه‌سوزی بهترین اقدام است.
شریفی گفت: مشکل اینجاست که بخش خصوصی نیز رغبت چندانی برای خرید دستگاه لاشه‌سوز و فعالیت در حوزه امحای دام‌های تلف‌شده ندارد و به باور ما باید شهرداری به صورت مستقیم در این حوزه ورود کند و برای خرید و تامین دستگاه اقدام نماید.
شروط محیط‌زیست چیست؟
رئیس اداره محیط‌زیست شهرستان ساوه نیز گفت: این سازمان چه در زمینه پسماندهای عادی و زباله و چه در حوزه لاشه‌های دام که پسماند ویژه محسوب می‌شوند، علاقه‌ای به امحا با روش سوزاندن ندارد.
سیدعلی دعایی لنگرودی افزود: لاشه‌های دامی در زمره پسماندهای ویژه کشاورزی دسته‌بندی می‌شوند و از آنجا که در منطقه آوه برای امحای لاشه دام‌های تلف‌شده گزینه‌های زیادی نداریم، استفاده از لاشه‌سوز راهکار بهتری نسبت به سایر روش‌هاست.
وی ادامه داد: البته استفاده از دستگاه لاشه‌سوز طبق سیاست‌های سازمان محیط‌زیست شرایطی دارد از جمله اینکه در کوره‌های صنعتی ویژه سوزاندن لاشه دام‌ها باید از گاز طبیعی به عنوان سوخت اصلی استفاده شود و خروجی این کوره‌ها نیز مطابق با اصول زیست‌محیطی و قانون هوای پاک باشد و اگر به نصب فیلترهای کاهنده آلودگی است حتما باید این اقدام انجام شود.
لنگرودی گفت: یکی دیگر از شرایط استفاده از دستگاه لاشه‌سوز این است که خاکستر حاصل از لاشه دام‌ها در محل‌هایی که محیط‌زیست مشخص می‌کند و دارای گوهینامه این سازمان است، دفن شود.
رئیس اداره محیط‌زیست شهرستان ساوه همچنین بر ضرورت احداث سردخانه برای نگهداری لاشه دام‌های تلف‌شده تاکید کرد و گفت: از آنجا که در آوه جمعیت دامی زیادی وجود دارد و شمار تلفات نیز در این منطقه بالاست، بنابراین سوزاندن لاشه‌ها در یک بازه زمانی مشخص میسر نیست و برای اینکه این لاشه‌ها در محیط‌های روباز که خطر آسیب رساندن به محیط‌زیست، جمع شدن حشرات و پشه‌ها و در نهایت تهدید سلامت انسان‌ها را دارد، تجمیع نشود لازم است تا زمان انتقال به کوره‌های مخصوص لاشه‌سوزی در سردخانه نگهداری شوند.
در شهرستان ساوه علاوه بر نگهداری افزون بر ۳۰ هزار راس دام در منطقه آوه که با احتساب دام‌های عبوری به ۸۰ هزار راس می‌رسد، ۴۰ کانون دامپروری عشایری نیز وجود دارد که تامین‌کننده اصلی گوشت و فرآورده‌های لبنی مورد نیاز این شهرستان و بخشی از استان مرکزی هستند.
نظر شما