به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، بدایت بابت فیلم مستند زندگی و آثارش به نام فراتر از رنگ در جشنواره جهانی میل واکی و استونی بروک نیویورک در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۵ موفق به اخذ جایزه و در سال ۲۰۱۴ در جشنواره سینماحقیقت تهران، منتخب دریافت جایزه شد. این هنرمند خودآموخته اهل کرمان که شیوع کرونا راهاندازی موزهاش را به تعویق انداخته، از روزهای ماندن در خانه و تاثیرات کرونا در زندگیاش میگوید.
از کارهای روزمره در این روزها که کرونا شیوع دارد، بگویید.
این روزها و قرنطینه بودن میتواند در عین به چالش کشیدن زندگی ما برایمان تجربیات تازهای به همراه داشته باشد. دگرگونی که در این روند ایجاد میشود در هر فردی با دیدگاه خاص خود میتواند مثبت یا منفی باشد. هراس بشریت در آینده نیز تکرار خواهد شد مگر اینکه ما درسهایی را که باید از این ویروس کوچک بگیریم تا قادر به عبور از آینده اسفناک باشیم.
چه درسهایی؟
اولین درس احترام متقابل همه ملتها به هم، درک و دوستی انسانها با یکدیگر، احترام به طبیعت به معنای واقعی کلمه است. باید به این فکر کنیم که خودخواهی ما تا کجا پیش خواهد رفت؟ مرزهای توقف کجاست؟ مصرف بیرویه و تخریب تا سر حد جنون؟ بیتوجه به معیارهای زیباییشناسی؟ بیتوجه به نسلهای آینده؟ و بیتوجه به طبیعت و تمامی جنبندههایش؟
باید بیندیشیم که به خاطر زیادهطلبیها دیگر طبیعتی بکر نخواهیم داشت که روحمان را به پرواز درآورد، دیگر صدای زمزمه بادی بازیگوش میان علفزار شور کودکی را در ما بیدار نخواهد کرد و دیگر چشمانمان پرواز با شکوه عقابی مغرور را در بالای کوها نخواهد دید، دیگر بوی کاجهای کهنسال ریشه از خاک بیرون زده تا اعماق وجودمان رخنه نخواهد کرد. شاید کرونا تجربهای باشد تا به خود بیاییم، چشم باز کنیم و زیباییها را ببینیم. تا زمان باقی است در جهت یک دیدگاه انسانی و زیباشناختی گام برداریم. این افکاری بود که در این روزها درگیرم میکرد.
قرنطینه کردن خود و خانواده و وجود این ویروس در بیرون از خانه روی حال و هوای کارتان تاثیر گذاشته است؟
بدون تردید تجربه این هراس بشری آبشخوری برای کارهای آینده من خواهد بود، شرایط زندگی همه تغییر کرده است آن هم نه در یک مرز بلکه در کل جهان و قاعدتا اثری هم که بر جا میگذارد عمیق است. در حال حاضر من به دنبال دریافت تاثیرات این دگرگونی اجباری در انسانهای مختلف هستم.
در این مدت کار هنری خاصی در ارتباط با کرونا انجام دادهاید؟
خیر، اما در آینده حتما کارهای زیادی تحت تاثیر این دوران خواهم کشید که البته کار مشکلی است چون رئال کار نمیکنم. من فقط با متاثر شدن از روح و روان انسانها میتوانم اثری عمیق به وجود آورم.
چه فعالیت جدیدی در این دوران داشتید؟
واقعیت امر این است که مدتهاست منزلمان در حال بازسازی و تبدیل شدن به موزه است، کارگاهی برای کشیدن نقاشی نداشتم و فعلا روی صنایع دستی با مواد و مصالح دورریختنی کار میکنم. نزدیک به دو سال است با این هدف ارزشمند کمتر زباله تولید میکنیم و از هرچیزی که قابل استفاده است بهره میگیریم.
به عنوان یک هنرمند مشکلات و چالشهای شما چیست؟
مشکلات چه مادی چه روحی زیادتر از آن هستند که با گفتگو حل شوند بلکه عزمی راسخ میخواهد. پیشنهاد من بسیار ساده است از جملهای که در ۲۳ سالگی زندگی مرا هدفدار کرد؛ زندگیام را چه کردهام؟
این سوال را مدام از خودم میپرسم تا در روند درست زندگی بیفتم. اگر هر انسانی چه سیاستمدار چه پروفسور دهر و چه کارگری ساده و زحمتکش و چه کشاورزی پرتلاش از خودش این سوال را بپرسد و صادقانه به آن پاسخ دهد، به گذشتهای بر میخورد که باید از آن عبور کرد، باید به دنبال الگوهای مثبتی که درون ما نهادینه شده برویم. باید با مهمیزی درونمان را شخم بزنیم اگر چه دردناک است اما ضرورت دارد و به قول حافظ فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم.
چه توصیهای به عنوان یک هنرمند در دوران شیوع کرونا به مردم دارید؟
جواب به این سوال زمانی سخت میشود که به پساکرونا برسیم، اقتصادی لطمه دیده و انسانهایی که در این راستا آسیبهای مادی و روحی و روانی شدیدی را تجربه کردهاند باید با دیدگاهی دیگر بتوانیم درکشان کنیم و دوستشان بداریم. هر انسانی با هر دیدگاه فکری و آگاهی و خردش در این راستا گام بردارد.
برنامههای شما برای آینده چیست؟
در این دوران که همه جوامع از ویروس کرونا در بسیاری از عرصهها آسیب جدی دیدهاند انعکاس این درد و رنج مشترک انسانها درون هنرمند انگیزهای است تا با تکیه به نیروهای درونش با رنگ، نت، کلمات و حتی با حجم بیانشان کند. هنر با عبور از این غرقاب دردها و رنجها غنا پیدا کرده و به بالندگی میرسد. من نیز تلاش میکنم با ایجاد تعادل در نیروهای درونم آثاری فراتر از آنچه ارائه دادهام خلق کنم تا دین خود را به مردم ادا کرده باشم.
نظر شما