شاید به ایستگاه استجابت دعا رسیده‌ایم

همشهری آنلاین- زکیه سعیدی:برداشت نخست: رمضان امسال با همه ماه‌های مهمانی خدا که تاکنون گذرانده‌ایم فرق می‌کند. ماهی که با آمدنش جامعه فضای معنوی خاصی می‌گیرد. حال و هوای شهر خبر از مهربانی‌هایی می‌دهد که در روزهای دیگر سال کمتر اتفاق می‌افتاد، انبارهای خیریه ‌های محلی به برکت نذری‌های مردمی پر می‌شود و سبدهای رمضان خیال نیازمندان را کمی آسوده می‌کند. اما امسال جامعه جهانی درگیری بیماری ناشناخته‌ای است که ساختار زندگی اجتماعی را به هم ریخته است. قطعاً رمضان امسال دیگر تب مهمانی‌ها و صله ارحام و عبادات جمعی بالا نمی‌رود و قنادی‌ها و حلیم‌فروشی‌ها عصرهای شلوغی را تجربه نمی‌کند. به هر حال جامعه این روزها شرایط خاصی دارد و همه باید تابع قوانینی باشیم که به حفظ سلامتی خودمان و دیگران کمک می‌کند. همان خدایی که به دیدار بستگان و دوستان سفارش می‌کند و آن را باعث افزایش روزی و تأخیر در مرگ می‌داند، حفظ جان خود و دیگران را حتی در شرایطی که در تعارض با امور دینی ضروری دیگر باشد، واجب می‌داند. پس تکلیف روشن است.

برداشت دوم: بیماری کرونا همه معادلات اقتصادی جهانی را را برهم زده و درآمد مؤسسات اقتصادی بسیاری را به چالش کشیده است. در چنین شرایطی تکلیف بسیاری از گروه‌های کم درآمد و روزمزد جامعه ما روشن‌تر از هر زمان دیگری است. در واقع وضع برخی از همنوعان ما به گونه‌ای است که اگر حمایت‌های مردمی نباشد چرخ زندگی‌شان از حرکت می‌ایست. اینکه چرا گروه‌ای از جامعه ما درآمدشان به تار مویی بسته است و کم‌کاری و بی‌توجهی مسئولان هم در ایجاد چنین شرایطی نقش بسیاری دارد موضوعی است که نوشتن آن مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود و بحث درباره آن در این مقال نمی‌گنجد. اما هیچ دلیل موجهی نمی‌تواند ما را از وظیفه دینی و انسانی‌مان دور کند. خیریه‌های محلی خانه امید نیازمندانی است که چراغشان با کمک‌های مردمی روشن می‌ماند و نگاهشان به دستان سخاوتمندانه من و شماست. البته این‌گونه فعالیت‌ها فقط مختص کشور ما نیست. بلکه در خیلی از کشورهای دنیا از آمریکا و فرانسه تا ایتالیا و ژاپن و چین، مؤسسات خیریه بسیاری فعال است که بدون کمک‌های دولتی به همنوعانشان در زمینه‌های مختلف کمک می‌کنند. مهم‌تر از همه اینکه چنین رفتارهایی سبک زندگی همه ائمه علیهم‌السلام بوده و خوب است در جامعه اسلامی ما هم رواج بیشتری پیدا کند.