همشهری آنلاین - سحر جعفریان: آنها در مجموعه مهارت‌آموزی کوثر خط تولید ماسک‌های بهداشتی را راه انداختند. تولید روزانه ۲۰۰۰ ماسک و توزیع در مناطق کم‌برخوردار و بیمارستان‌ها رسالتی است که این بانوان توانمند دنبال می‌کنند. در گزارش زیر سری به مجموعه کوثر و فعالیت‌های خداپسندانه‌دوزندگان در آن زدیم.
از میان خیابان‌های خلوت و کوچه‌های کم عابر خودمان را می‌رسانیم به اواسط خیابان شهید دستغیب همانجا که تابلوی مجموعه مهارت‌آموزی کوثر شهرداری منطقه ۹ خوش‌نمایی می‌کند. بعد از معرفی خود، در را برایم باز می‌کنند. مسئول کارگاه مهارت‌آموزی (سه‌گل) به گرمی به استقبالم می‌آید: «خوش آمدید، بفرمایید» پله‌ها را یک طبقه بالا می‌روم. بعد از عبور از در نسبتاً بزرگی تعدادی بانوی خیاط را می‌بینم که پشت چرخ‌های خیاطی صنعتی نشسته‌اند و پرانرژی مشغول دوخت ماسک‌های بهداشتی وگانهای بیمارستان هستند. از ۸ صبح می‌آیند کارگاه تا ۱۷ عصر. کارشان را از ۸ اسفند ۹۸ شروع کرده‌اند. به درآمدهای اضافی فکر نمی‌کنند، فقط می‌خواهند شعار «کرونا را شکست می‌دهیم» را تحقق بخشند. «مریم. ع» یکی از بانوان شاغل در کارگاه می‌گوید: «شرایط سختی است. بیماری، دردسرهای قرنطینه و اوضاع نامناسب اقتصادی حال مردم را خراب کرده‌است. باید دست به دست هم دهیم. این کرونا واقعاً رحم ندارد. اگر با هم نباشیم اگر نسبت به هم محبت نداشته باشیم شرایط به حالت عادی باز نمی‌گردد. من هم با همه مشکلات مالی که داشتم ترجیح دادم مدتی را در این کارگاه مشغول باشم تا در کنار مدافعان سلامت سهمی داشته باشم. »
انگیزه کار خیر در خانواده
«اعظم. س» از اوایل فروردین به این گروه پیوسته است. حالا یکی از آرزوهایش این است هرچه زودتر سایه کرونا ویروس از جهان رخت بندد. او می‌گوید: «شاید اگر فقط بحث مادیات در میان بود الان درآمدزایی بیشتری برای ما فراهم بود اما واقعیت این است همه چیز که پول نیست. به‌ویژه این روزها که تقریباً شرایط خیلی از ما یکسان است. برای اینکه به سلامتی از این وضعیت خارج شویم باید مهربان و صبور باشیم. » این بانوی خیّر ادامه می‌دهد: «بعد از هر سختی حتماً یک آسانی و آسایشی وجود دارد. پس به امید آن آسانی و راحتی، آرام جلو می‌رویم. اوایل فروردین ماه که به واسطه یکی از دوستانم در این کارگاه مشغول شدم، فکر نمی‌کردم کارم در میان این همه مشکلات تأثیرگذار باشد و باری از دوش بردارد اما آمار تولید ۲۰۰۰ ماسک بهداشتی و گان در روز انگیزه‌ای می‌شود برای سعی و تلاش دوباره. خدا را شکر این انگیزه را به خانواده‌ام منتقل کرده‌اند و آنها نیز دست به کار شده‌اند. مثلاً پسر بزرگم ساعت‌هایی از روز را در کنار دوستان مسجدی‌اش به انجام امور روزانه(خرید کردن) خانواده‌های سالمند و ناتوان می‌پردازد تا آنها کمتر تردد کنند. »
مهربانی نجات‌مان می‌دهد
صدای چرخ‌های خیاطی بدون لحظه‌ای مکث به گوش می‌رسد. پارچه‌های برش خورده ماسک و کش‌های سایز شده زیر سوزن تیرشان شکل و شمایل می‌گیرند تا به‌صورت ماسک و گان خیلی زود راهی بیمارستان‌ها، نقاهتگاه‌ها و محله‌های کم‌برخوردار شوند. «زهرا. ج» از دیگر بانوان‌دوزنده کارگاه نیز از وضعیت پیش آمده می‌گوید: «هر بذری برای رشد کردن نیاز به زمان دارد. بذر مهربانی هم همین‌طور است. به امید خدا روزهای خوب می‌آیند. ببینید همه دنیا با این بیماری درگیر هستند ولی مردم ما جزو کمترین ملت‌هایی‌اند که دست هم را می‌گیرند. کاش تجربه بگیریم و قدر ساده‌ترین‌هایی را هم که از دست دادیم، بدانیم. مثل دست دادن، روبوسی کردن، کنار هم بودن، پیاده‌رو و خیلی چیزهای دیگر. شکوفایی خلاقیت‌ها در این شرایط هم خودش یک جور تجربه است. خلاقیت در ایجاد بازی‌های خانگی، سرگرمی‌های خانوادگی و شروع شیوه‌های جدید مشتری‌مداری. به نظرم اینها همه همان نیمه پر لیوان کرونا هستند که باید گاهی بهشان توجه کنیم. باور کنید همین مهربانی‌ها و نگاه‌های مثبت نجات‌مان می‌دهد. »
مهرورزی برکت سفره‌مان
«فاطمه گلرو» همان مسئول کارگاه سه‌گل است که در ابتدای ورودم به مجموعه کوثر به استقبالم آمده بود. دقایقی دست از کار اتو کردن و تا زدن برمی‌دارد تا با حوصله به سؤال‌هایم پاسخ دهد. می‌پرسم چرا خط تولید ماسک و گان را راه انداخته است؟ می‌گوید: «قرار بود طبق برنامه آخر سال و بهار ۹۹ را مشغول تولید پوشاک زنانه باشیم. اما خب شرایط ناگهان تغییر کرد و ما هم به همراهی و پیشنهاد چند خیّر محلی پارچه‌های طبی ویژه تهیه کردیم برای راه‌اندازی خط تولید ماسک‌های بهداشتی که جزو لوازم ضروری شرایط بحران بود. خیلی زود آستین‌ها را بالا زدیم و خیلی زودتر هم نیروهای کار داوطلب شدند. » گلرو همچنین از روند کار در کارگاه سه‌گل می‌گوید: «زمانی که این کارگاه را در مجموعه مهارت‌آموزی کوثر با همکاری معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه راه انداختم هدفم راه‌اندازی کسب وکاری بود که نان به سفره من بیاورد و هم نان‌آوران دیگری را خوشحال کند. دوره‌های آموزشی (خیاطی مقدماتی و پیشرفته) را برای بانوان توانمند و افراد نیازمند به ایجاد منابع درآمدزا رایگان برگزار کردم. آنها آموزش می‌دیدند و بعد از مدتی که تسلط پیدا می‌کردند یا همین‌جا مشغول به کار می‌شدند یا می‌رفتند جایی که برایشان سودآوری بیشتری داشت. به هر حال این مهرورزی‌ها به برکت همان سفره هامان کمک می‌کند. در این شرایط هم باید مهرورزی ادامه داشته باشد. اوایل تولید روزانه ما ۱۰۰۰ ماسک بود اما در حال حاضر به بیش از ۲۰۰۰ ماسک و گان رسیده است. آن هم به همت خیّران محلی که پارچه‌ها و لوازم اولیه را تهیه می‌کنند. ساعت کاری‌مان هم از ۸ صبح تا ۱۷ عصر است که اغلب، نیروها زودتر می‌آیند و دیرتر می‌روند تا ماسک‌های بیشتری تولید شود. »
نظر شما