دوره‌ای که در آن هم فیلم‌های قابل توجهی ساخته می‌شد و هم مردم از فیلم‌های روی پرده استقبال می‌کردند.
در این سالها بود که «هامون»، «دندان مار»، «مادر»، «مهاجر»، «مسافران»، «کلوزآپ» و... مقابل دوربین رفتند که هنوز هم از آنها به عنوان بهترین فیلم‌های سینمای پس از انقلاب نام برده می‌شود.
همچنین در این سالها بود که سینمای نوین ایران در عرصه‌های بین‌المللی پر و بال گشود و نام ایران را در فستیوال‌های معتبر جهانی طنین‌انداز کرد.
به شهادت آمار، در این سالها مردم بیشترین استقبال را از فیلم‌های ایرانی به عمل آورده‌اند. به طوری که گستره تماشاگران سینما در این سه سال، نه با سالهای قبل و نه با سالهای بعدش قابل مقایسه نیست.
جالب است که بدانید در همین دوره طلایی و سرشار از موفقیت؛ سمیناری برگزار شد که کارش بررسی بحران در سینمای ایران بود.
سمیناری که بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظران از هر طیف و گروهی در آن شرکت کردند و راهکارهای خود رابرای بیرون آمدن سینمای ایران از بحرانی که گرفتارش بود، ارائه دادند.
حرف‌های جنجالی هم در این سمینار از سوی عده‌ای زده شد و رسانه‌ها هم به شکل گسترده‌ای به پوشش سمینار بحران در سینمای ایران پرداختند.
با این پیش‌زمینه، تصور می‌کنم پذیرش این که در سالهای اخیر همه از بحران در سینمای ایران می‌گویند، اصلاً عجیب نباشد وقتی در دورانی که هم فیلم فرهنگی به شکل درستش زیاد ساخته می‌شد و هم تماشاگران از فیلم‌ها استقبال قابل توجهی به عمل می‌آوردند همه به فکر بحران در این سینما بوده‌اند، طبیعی است که در شرایط نابسامان فعلی چنین حرف و حدیث‌هایی به گوش برسد.
اگر یک مقایسه ساده میان آنچه بر سینمای ایران در آن سالها گذشت و آنچه در دهه هشتاد شاهدش بودیم انجام دهیم، می‌بینیم که دو دوره کاملاً متفاوت؛ حرف‌های یکسانی درباره این سینما زده شده است.
صحبت‌هایی که مدعوین محترم سمینار بحران در سینمای ایران در آن سالها زده‌اند در آرشیوها موجود است و اگر آنها را با آنچه امروز درباره مشکلات سینما می‌زنند مقایسه کنیم؛ می‌بینیم که تفاوت چندانی میانشان وجود ندارد.
سوی دیگر ماجرا، عجین شدن سینمای ایران با واژه بحران است. این سینما آن قدر در موقعیت بحرانی قرار گرفته که حتی در سالهایی که مسیر پیشرفت و تعالی را طی می‌کرد هم برایش سمینار بحران می‌گرفتند.
آن قدر از بحران در سینمای ایران گفته شده که حتی این واژه هم کارکردش را از دست داده و حقیقتش، دیگر بحرانی بودن شرایط کسی را نمی‌ترساند.
در دل همین بحران، همچنان کشتی به راه خودش ادامه می‌دهد مگر اینکه فاجعه‌ای رخ دهد تا به خود بیاییم وگرنه دو واژه بحران و سینمای ایران سالهاست به زندگی مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر عادت کرده‌اند و همه منتظرند تا اتفاق خودش بیفتد!
