به گزارش همشهری آنلاین، مژگان رضایی، مدرس دانشگاه در حوزه برنامه‌ریزی شهری در یادداشتی در این باره نوشت:
«آنچه بیش از بیش در ذهن متبادر می‌شود این است که کشورهای پیشرو در حوزه ایجاد بستر شهر هوشمند که عمدتاً پایه‌های شهرهای خود را بر حوزه خدمات دیجیتال و گاه دولت الکترونیک بنا کرده بودند، در حال حاضر آیا توانسته‌اند نیازهای ساده تا پیشرفته شهروندان خود را در این بازه بحرانی رفع نمایند، وضعیت اقتصادی بنگاه‌ها در چه شرایطی قرار دارد و نحوه خدمات‌رسانی به بیماران و نیازمندان به چه شیوه‌ای مدیریت می‌شود، آیا تفاوت فاحشی بین شهرهای توسعه‌یافته یا در حال توسعه در حال حاضر وجود دارد و آیا تهدید بیشتری برای شهرهای غیرهوشمند وجود دارد. آیا مبحث آموزش و آموزش‌پذیری شهروندان توانسته نقشی در مدیریت این بحران بازی کند.
واقعیت این است در این جهان درگیر با بحران کرونا، بُرد با کشورهایی است که قبل از هوشمندی توانسته‌اند شهروندان را با تاب‌آوری آشنا سازند. کشور سوئیس از آن جمله کشورهایی است که توانسته در این امر پیشرو باشد. باید باور داشت شهروند آموزش‌دیده در مواقع بحرانی در وهله نخست می‌تواند خود و سپس خانواده خویش را مدیریت کند و بار بزرگی از دوش دولت و مسئولین بردارد. در این بازه زمانی عمده‌ترین شهرهای پیشرفته از آسیا تا اروپا و حتی ابرقدرت جهان نیز از این بُعد پر اهمیت رنج می‌برد، با این حال ویروس کرونا بهانه خوبی شد تا زمین نفسی تازه کند. گیاهان و جانوران رشد و نمو بهتری داشته باشند، محیط زیست تا اندازه‌ای از منابع آلاینده تهی شود، انسان به آرامش برسد و دنیا آماده تغییر و تحول تازه‌ای گردد اما برای این مهم باید اقدامی سازنده داشت تا بازگشت بشر به زندگی روزمره این بار همراه با اتفاقات خوبی باشد؛ هر چند که آلام به بار آمده از این اتفاق بزرگ جبران‌نشدنی است.
شهر هوشمند در جهان امروز یک نیاز مبرم است اما شهر هوشمند واقعی شهری است که تاب‌آور باشد و مناسب با نیازهای جمعیتی شکل بگیرد. شهرهای هوشمند بحران‌زده این روزها عمدتاً شهرهایی هستند که با نیاز جمعیتی همخوانی ندارند. باید از این واقعیت تلخ آموخت و آموخته‌ها را به کار بست. ما در ایران در حال ایجاد پایه و بستر شهر هوشمند هستیم و می‌بایست بنا را بر کارآمدی بگذاریم تا بتوانیم در عرصهِ جهانی موفق ظاهر گردیم چرا که ظرفیت اقتصادی راهکارهای دستیابی به شهر هوشمند تا انتهای سال ۲۰۲۰ با نرخ مرکب سالانه بیش از ۲۲.۵ درصد به بیش از ۱.۵ میلیارد و در سال ۲۰۲۵ به ۳.۳ میلیارد دلار خواهد رسید که بسیار قابل تأمل است.»
نظر شما