به گزارش همشهری آنلاین، همه ما یادمان خواهد ماند نگاه پر اضطراب و امید به روزهای آینده، جوانی که در کادر درمانی کشور مشغول خدمت بود. آن روزها تعداد مبتلایان به کرونا محدود بودند، ولی امروز طبق آمارهای رسمی از مرز ۵۳ هزار نفر گذشتند و تعداد فوتی‌ها بیش از۳ هزار و ۲۰۰ نفر هستند. در این میان تعداد فوتی‌های کادر درمانی اعم از پزشک، پرستار و ... اعداد متفاوتی از جمله ۱۳، ۲۶، ۴۳، ۷۰ و ... هستند و هنوز آمار مشخصی در این باره وجود ندارد؛ طوری که وزارت بهداشت فراخوان جدب نیرو در کادر درمانی را اعلام کرده است. در چنین شرایطی بسیاری از کادر درمانی با چهره‌های کبود از فشار ماسک و دوری خانواده، کمبود امکانات و تجهیزات، نبود امنیت شغلی و جانی و... همچنان در مراکز درمانی برای مبارزه با ویروس کرونا استوار ایستاده‌اند تا جایی که علی ربیعی سخنگوی دولت پیشنهاد تندیس ماندگار شهر را به یاد کادر درمانی جان‌باخته در مبارزه با کرونا مطرح کرده است. در این باره نظرات متفاوتی وجود دارد که ۲ کارشناس در گفت‌وگو با همشهری توضیحاتی را این خصوص بیان کرده‌اند.
- نظرسنجی از کادر درمانی برای تقدیر
ترانه یلدا، کارشناس شهری در این باره می‌گوید: ساخت تندیس در شهر یکی از مناسب‌ترین راه‌حل‌ها جهت زیباسازی و تلطیف شهر است که ساخت محیط های شهری، تعامل و وفاق جمعی میان شهروندان را به وجود می‌آورد و باعث گردهمایی شهروندان می‌شود. مهمتر از آن تندیس‌ها، ریشه در باورها و هویت مردم یک شهر دارند و ساخت آنها باعث می‌شود این باورها در خاطر جمعی ثبت شوند و ماندگار باقی بمانند و در واقع فرهنگ مردم را می‌سازند. ساخت تندیس کادر درمانی در شرایط شیوع کرونا با توجه به زحمات شایان تقدیری که این قشر از جامعه در شرایط بحرانی متحمل شدند، پیشنهاد درستی است تا همیشه یاد و خاطره فداکاری آنها درذهن مردم باقی بماند، ولی قبل از انجام این کار لازم است در این زمینه تحقیق کرد و نباید کار بدون فکر و تحقیق انجام داد. به علاوه شایسته است از خود کادر درمانی در این باره سوال شود که چه نیازهای دارند و برای تقدیر از آنها مسئولان چه کاری باید انجام بدهند. شاید در نظرسنجی‌ها به عنوان مثال کمک‌های معشیتی برای این قشر می‌تواند بسیار نتیجه‌بخش باشد.
- ثبت دیوارنگاره با اسامی تمام جان‌باختگان کادر درمانی
سیمین اکرامی، مجسمه‌ساز پیشکسوت نیز به همشهری گفت: من اصولا در مواقع هیجانی تصمیم نمی‌گیرم. ترجیح می‌دهم وقتی اتفاقی افتاد، ابتدا به آن فکر کنم و با تامل درباره‌اش کاری انجام دهم. ساخت تندیس‌ها هم چون از شور و هیجانات اجتماعی به وجود می‌آیند، معمولا به چنین تاملی نیاز دارد. هنرمند باید ابتدا یک اتفاق اجتماعی را در ذهنش هضم کند و بعد درباره آن کاری ارایه دهد؛ بنابراین نمی‌توان هیجان‌زده و شتاب‌زده واکنش نشان داد. البته باید از کادر درمانی کشور که در شرایط سخت کرونا برای مردم فداکاری کردند، تقدیر و سپاس ویژه داشت. به خودشان و خانواده‌هایشان رسیدگی کرد و از هر لحاظ مادی و معنوی حمایت بشوند، چون این افراد در شرایط سخت جان خود و خانواده‌شان را برای همنوع‌شان به خطر انداختند. باید دیواره‌نگاره‌ای با اسامی تمام کادر درمانی که در این مبارزه جان خود را از دست دادند، طراحی کرد تا خاطره فداکاری آنها در ذهن و باور یک ملت ثبت شود و به یادگار بماند، ولی اجرای این کار نیاز به تامل دارد.
به گزارش همشهری، تاریخ ثابت کرده که هیچ نسلی بدون قهرمان ادامه پیدا نکرده است. در روزهایی که صحبت از گذشت، فداکاری، ایثار و مقاومت در قصه‌ها و افسانه‌ها پر رنگ می‌شود و در کوچه و خیابان‌های شهر رنگ می‌بازد، به طور قطع ماندگار کردن فداکاری آدم‌های که از جان خود گذشتند تا جان دیگران در امان بماند، یک اتفاق خوشایند در شهر است. شاید شاعرانه‌تر است بگوییم شهر ما این روزها به تندیس انسان‌های عادی نیاز دارد که قهرمانانه زندگی می‌کنند. هر چند سالهای اخیر سابقه شکل‌گیری این تندیس‌ها از جمله تندیس آتش‌نشانان حادثه پلاسکو با موانع و بی‌توجهی برخی مسئولان در روبرو بوده است. امید است تندیس جان‌باختگان قهرمان کادر درمانی در مبارزه با کرونا به این سرنوشت دچار نشود.
نظر شما