همشهری آنلاین_علی شاکری: وقتی روابط عمومی خنثی و نسبت به موضوع مهمی چون فسخ قرارداد سرمربی تیم ملی بی تفاوت باشد، نتیجه اش آن می شود که هیچ کس بالاخره از چند صدایی بودن در فدراسیون !! نفهمد که بالاخره فسخ شد یا فسخ نشد و یا در شرف فسخ شدن است و نتیجه اخلاقی این که همه هنوز از این همه اظهارنظرهای متناقض، گیج و سردرگم شدیم.
هی بازم بگویید که تک صدایی بد است و چند صدایی خوب است !! بفرمائید این هم آخر و عاقبت چند صدایی بودن و به خصوص آن که سرپرست تیم ملی در قامت سخنگو و مدیر تیم ملی حرف آخر را بالاتر از رئیس فدراسیون در شبکه خبر زد! فسخ شد، خیال همه راحت !!!
- نوبتی هم باشه، نوبت مربیان ایرانی است! آقای داورزنی به امتحانش می ارزد، ضرر نمی کنید
شرایط والیبال ایران امروز با ۷ یا ۸ سال پیش که ولاسکو ایران را به مقصد آرژانتین ترک کرد کاملا تفاوت پیدا کرده است!
والیبال ایران اگر در بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ در ابتدای راهش به دنبال شناساندن خود در جمع قدرت های جهان بود، اکنون به یک ثبات خوب و تقریبا پایدار رسیده است.
از حضور پیاپی در لیگ جهانی و لیگ ملت ها گرفته تا المپیک و جام جهانی و قهرمانی جهان و جام قهرمانان قاره ها و دیگر تورنمنت های معتبر در سال های اخیر، همه گواه این واقعیت است.
اکنون والیبال ایران نه تنها در رده بزرگسالان بلکه در رده های نوجوانان و جوانان هم اشتهار جهانی دارد و برای خود تبدیل به « برندی » معروف شده و حسابی اسم و رسم در دنیا در کرده که بخش اعظمی از این موفقیت ها مرهون زحمات و سهم مربیان ایرانی بوده است.
شاید در کنار ولاسکو نخواستیم و هم نتوانستیم حداکثر استفاده را به خاطر جو و اختلافات موجود در میان مربیان آن دوره ببریم و برنامه ای نیز برای آینده نگری و جانشین سازی از بین مربیان مستعد موجود نداشتیم و حتی در دوره های دیگر هم کم و بیش همین شرایط به جز سال های اخیر حاکم بوده است، اما هرگز نمی توان از اثرگذاری و تاثیرات حضور تیم ملی والیبال ایران در میادین مختلف و سطح اول والیبال دنیا در این سال ها نگوییم که چقدر باعث افزایش سطح دانش و به روز شدن مربیان ما و همه ارکان والیبال شد.
کسب عناوین قهرمانی در نوجوانان و جوانان جهان و باشگاه های آسیا از جمله این تاثیرات بود که برای نخستین بار با مربیان ایرانی و در سایه حضور در سطح اول والیبال جهان به دست آمد.
امروز با گذشت ده سال از آمدن ولاسکو و بعد از آن با مربیانی پرهزینه که هیچ ردپایی اثرگذار از خود باقی نگذاشته اند و با والیبال ایران سکوی پرتابی برای خود ساخته اند، با توجه به شرایط پیش آمده و با تعویق بازی های المپیک، فدراسیون و شخص داورزنی یک بار دیگر همانند سال های اولیه حضورش، به مربیان ایرانی اعتماد کند و سکان تیم ملی را در لیگ ملت ها به آنان بسپارد. انتظار به حقی که به امتحانش می ارزد.
با شرایط به وجود آمده فرصت خوبی است تا در لیگ ملت ها که حضورمان در سطح یک تضمین شده و تیم ملی هم در سال جاری برنامه دیگری پیش رو ندارد، این موقعیت ممتاز را در اختیار مربیان داخلی قرار دهیم. این درست که فدراسیون ریسک بزرگی خواهد کرد ولی به لحاظ زمانی در صورت جواب نگرفتن می تواند به سراغ مربیان خارجی در راه آماده سازی برای المپیک برود.
نظر شما