به گزارش همشهری آنلاین، امروز با درس گرفتن از آن واقعه و با توجه به اینکه منابع معتبر در خصوص بیماری کرونا فراوان است، اطلاعات درستی از سوی رسانه‌ها به مخاطبان ارائه می‌شود اما به نظر می‌رسد آنها این مطالب را جدی نمی‌گیرند. اکنون عمده صحبت‌ها در عرصه عمومی این است که " قبلا می‌دانستند، چرا مسیر هوایی به چین بسته نشد، چرا دور روز قبل از انتخابات اعلام شد، چرا ماسک صادر کردید و مانند آن"
به نظر می‌رسد مردم به رغم همه اطلاعات و هشدارهایی که داده می‌شود هنوز رفتار شناسی مبتی بر اقدامات ایمنی در خصوص این بیماری را جدی نگرفته‌اند و از میان تمام داده‌های ضروری فقط تمرکز خود را روی شستن دست‌ها (که البته بسیار لازم است) و ماسک زدن ( که البته خیلی تاثیر جدی ندارد) متمرکز کرده‌اند.
واقعیت این است که ساختار مدیریت اجتماعی و هدایت رفتاری مردم در کشور قوی نیست. مردم هم همکاری لازم را ندارند.
باید دانست که نمودارهای ریاضی در خصوص پیش‌بینی رخدادهای انسانی ناشی از این ویروس نشان می‌دهد که اگر کنترل و مراقبت جدی صورت نگیرد، روزهای خوشی در انتظار ما نیست. با این شرایط مردم باید راسا بسیاری از نکات را رعایت کنند که در ذیل چند نمونه آن عنوان می‌شود.
- نخست؛ جمعیت:
نباید جمعیت‌های بزرگ شکل بگیرد. فرقی نمی‌کند این جمعیت در یک زیارتگاه باشد یا در بازارهای بزرگ شهری. انتقال ویروس تصاعد هندسی دارد. حضور و شکل دادن هر جمعیت بزرگی ریسک بالایی به همراه دارد. برای چند ماه نباید وارد زیارتگاه‌ها شد. حتی اگر گروهی خرده بگیرند که با این کار کرامت و حرمت دینی مردم زیر سوال می‌رود. باید در نظر داشت، باور به آموزه‌های دینی و معرفتی ارتباطی با عدم رعایت منطق سلامت ندارد.
نباید برای تماشای بازی‌های ورزشی به استادیوم رفت. خطرناک است. دریغ که در این هنگامه مثلا در اصفهان به دلیل برگزاری بازی بدون تماشاگر، گروهی از علاقمندان دست به اعتراض بزنند. انصافا با چه زبانی باید گفت که خطر در کمین آنها و دیگر شهروندان است.
- دوم؛ سفر
گاه اتفاقاتی در کشور رخ می‌دهد که ناظر نمی‌داند آن را کمدی تلخ بنامد یا یک تراژدی کمیک! مدراس را تعطیل می‌کنند تا اجتماع شکل نگیرد اما گروهی از خانواده‌ها از این فرصت سوء استفاده کرده و به سفر شمال و مانند آن می‌روند. هر نوع سفری در این وضعیت ریسک بالا دارد. از طرفی می‌تواند ناقل ویروس به آن مناطق باشد و از سوی دیگر می‌تواند عامل جذب بیماری از ساکنان آن مناطق باشد. در شرایطی که بیماری‌های ویروسی حالت همه‌گیر دارد، نباید انتقال و تردد صورت گیرد. این موضوع در خصوص شهر قم نیز محقق شد. عدم کنترل و ایزوله کردن شهر باعث شد تا این بیماری از طریق افرادی که نمی‌دانستند بیمار هستند به بخش‌های مختلفی از کشور منتقل شود.
- سوم؛ وسایل نقلیه
تعطیلات عید در راه است و مراسم سفر رفتن. به دلیلی که در بالا گفته شد نباید به سفر رفت. به ویژه با وسائل حمل و نقل عمومی. قطار مملو از مسافر، اتوبوس‌های پر از مسافر و هواپیماها محل مناسبی برای انتقال راحت این ویروس از یک نفر به دیگران است. باید توجه داشت که اگر دست آلوده یک فرد مبتلا به هر قسمت از بدنه داخلی قطار یا اتوبوس و هواپیما خورده باشد می‌تواند زمینه انتقال باشد. این به غیر از تنفس در هوای مشترک با این فرد یا افراد است.
حتی شخصی‌های بین شهری نیز به دلیل تعدد و تنوع مسافر می‌توانند عامل انتقال ویروس باشند. در شهرها نیز همین گونه است. تاکسی‌ها و خودروهای مسافر بر این ویژگی را دارند. رانندگان این خودروها در معرض جدی خطر هستند. آنها باید حتما دستکش داشته باشند و سعی کنند مسافری را در صندلی کنار راننده سوار نکنند. مسافران باید بدانند که دستگیره در خودروها و تشک صندلی‌ها می‌تواند آلوده باشد.
این موضوع در خصوص اتوبوس‌های شهری و مترو نیز صادق است. کارکنان این بخش‌ها هر شب اقدام به ضد عفونی می‌کنند اما فقط کافی است در طول روز یک نفر الوده به این ویروس وارد وسلیه نقلیه شود و ضمن عطسه کردن و یا سرفه‌کردن این ویروس را منتشر کند و یا حتی با دست خود میله‌های کنترل در اتوبوس و مترو را بگیرد. همین موضوع می‌تواند زمینه جدی انتقال باشد.
- چهارم؛ ارتباط با ارباب رجوع
توصیه می‌شود کارکنان ادارات و سازمان‌ها مرخصی بگیرند تا تردد آنها کمترشود اما اگر به هر دلیل مجبور به حضور در محل کار هستند حتما لازم است نکاتی را رعایت نمایند. مثلا رسم بر این است که نیروهای خدماتی اقدام به نظافت کف اتاق‌ها و راهروها و نیز میزها می‌کنند.
- پنجم، ایمنی ساختمان‌ها
نباید کف سالن‌ها با تی‌های خیس تمیز شود. همچنین اجازه ندهید میز شما را آنها تمیز کنند چون آنها با یک دستمال تمام میزها را تمیز می‌کنند و اگر در میزی این ویروس وجود داشته باشد به دیگر میزها منتقل می‌شود از این روی لازم است خودتان هر روز میزهایتان را تمیز کنید.
لازم است آبدارخانه‌های ادارات تعطیل شود. نباید لیوان‌های مشترک مورد استفاده قرار گیرد و نباید دست‌های مختلف قوری و کتری و شیر سماور را لمس کند.
در واحدهای مسکونی و ادارات لازم است کلیدهای آسانسورها، کلیدهای برق، دستگیره درها ومانند آن متناوب ضدعفونی شود و یا دست کم افراد با دستکش آنها را لمس کنند.
این دستکش‌ها ترجیحا باید یک بار مصرف بوده و به دور انداخته شوند. اما اگر از دستکش‌های پارچه‌ای نازک استفاده می‌کنید، در ابتدای ورود به خانه از دست خارج و بلافاصله شسته شود. حتی اگر به مدت زیادر در محیط عمومی بوده‌اید لازم است لباس‌های خود را در ابتدای ورودی خانه تعویض کرده و آنها را بشویید. پوزهای بانکی دارای صفحه کلید است که می‌تواند ناقل ویروس باشد. همانطور که درب خودروها، فروشگاه‌ها و مانند آن می‌تواند ناقل باشد.
کارکنان ادارات و سازمان‌هایی که با تعدد ارباب رجوع مواجه اند باید دقت‌های خاص داشته باشند. متاسفانه سازمان‌ها اقدام جدی انجام نداده‌اند و بعید است که زین پس نیز اقدام جدی انجام دهند از این روی افراد شاغل در این سازمان‌ها مانند، ادارات ثبت، دادگستری‌ها، شهرداری‌ها، گورستان‌ها، دفاتر پلیس + ده و مانند آن، نانوایی‌ها، سوپرمارکت‌ها، فروشگاه‌ها لباس و مانند آن باید به صورت جدی بهداشت را رعایت کنند. اسفتاده از ماسک (اگر چه خیلی تاثیر جدی ندارد) دستکش، فاصله گرفتن معقول از ارباب رجوع و مشتری، نظافت مکرر وسایل و ابزارهایی که دست‌های مختلفی آن را لمس می‌کند، از جمله این اقدامات است.
- واقع بین باشیم
این ویروس به هر دلیل که وارد کشور شد و به هر دلیلی که منتشر شد، اکنون در خانه ماست. می‌توان و باید در خصوص تعداد قابل توجهی سوال‌های مرتبط با این ویروس سازمان‌ها و نهادهای مسئول را به چالش کشید و باید هم کشید. اما به موازات آن باید واقع‌بین بود.
این ویروس نباید در کشور گشت و گذار کند و نباید همچون بازیچه‌ای از بدن یک نفر به دیگری منتقل شود. با رعایت الزامات لازم جهت جلوگیری از این انتقال حتما خسارات اقتصادی به بار خواهد آمد. فقط کافی است از طریق اینترنت عناوین مرتبط با " خسارات اقتصادی کرونا" را جستجو کنید. مطالب فراوان و رقم‌ها چشمگیر است.
شب عید است و زمان کاسبی. این کاسبی‌ها حتما کساد می‌شود. شب عید است و سفر. کاسبی مشاغل مرتبط با گردشگری حتما کساد خواهد شد. سالن‌های سینماها، تئاترها، کنسرت‌های موسیقی، حتما خالی و محل‌های تفریح و سرگرمی حتما کم رونق خواهد شد. اقتصاد کشور حتما لطمه خواهد دید. اما اکنون چاره‌ای نیست.
اکر تصمیم برای ابتلا یا عدم ابتلا به این ویروس یک تصمیم فردی و متبنی بر سرنوشت یک فرد بود شاید هر کس می‌توانست انتخاب و ریسک کند اما این تصمیم فردی نیست. هر فرد مبتلا می‌تواند نزدیک‌ترین و غزیزترین یاران خود را رویاروی خطر و دردسر قرار دهد. واقعیت کرونا جدی‌تر از آن چیزی است که خیلی‌ها می‌پندارند.
نظر شما