به گزارش همشهری به نقل از ایسنا، این مطلب را سرپرست حوزه تربیت و یادگیری زبان‌های خارجی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی مطرح کرد و ادامه داد: متاسفانه در کشور سوءبرداشت‌ها و سوءتفاهم‌هایی در مورد آموزش زبان داریم. مثلا به صورت افراطی مطرح می‌شود که آموزش زبان هرچه از سن پایین‌تر شروع شود، بهتر و موثرتر است.
رضا خیرآبادی گفت: به نظر می‌رسد علاوه بر طیفی از کارشناسان دلسوز و والدین علاقه‌مند و نگران، گروهی هم وجود دارند که به دنبال تأمین منافع مالی خود هستند و به دنبال القای این موضوع هستند که اگر آموزش زبان انگلیسی از سنین آغازین کودکی شروع نشود، دیگر اثربخش نخواهد بود.
وی درباره سن طلایی آموزش زبان گفت: برای «سن طلایی» نیازمند مرور نظریه‌های جهانی هستیم. آیا سن طلایی ۱۰ تا ۱۲ سالگی است یا ۳ ماهگی تا ۸ سالگی؟ خود این نظریه از پایه دچار چالش‌های عمیق بوده و بسیار مورد نقد قرار گرفته است. در عین حال همین نظریه تاکید می‌کند که فراگیری زبان دوم باید زمانی آغاز شود که زبان مادری تثبیت شده باشد.
خیرآبادی گفت: این نظریه اشتباه که بد به جامعه منتقل شده، باعث شده خانواده‌ها حتی با وجود فشار اقتصادی و وضع نامطلوب مالی، نگران فرزندشان باشند و آنها را از شش هفت سالگی به کلاس زبان بفرستند. در حالی که کودک در کل ترم چند واژه بیشتر یاد نمی‌گیرد. مبلغ قابل‌توجهی هزینه می‌کنند برای یاد گرفتن چند واژه. خب اگر این کودک به جای شش سالگی، ۱۰ سالگی شروع کند به جای ۳ کلمه، ۵۰ کلمه در طول یک ترم می‌آموزد.
سرپرست حوزه تربیت و یادگیری زبان‌های خارجی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با بیان اینکه آموزش زبان انگلیسی از سنین بسیار پایین صرفه اقتصادی برای خانواده‌ها ندارد، عنوان کرد: حتی اگر فرض کنیم آموزش هرچه زودتر شروع شود موثرتر خواهد بود اما این رویه اقتصادی نیست. کودکی که از پنج سالگی شروع به یادگیری زبان انگلیسی می‌کند تا کی انگیزه ادامه دارد؟ او بعد از پنج ـ شش سال دلزده می‌شود آن هم در اوج سالهایی که به یادگیری زبان نیاز دارد و در آستانه ورود به جامعه، بازار کار یا دانشگاه است.
وی ادامه داد: مجموعه این عوامل موجب شده سن آموزش زبان به مسئله‌ای چالش برانگیز و مهم تبدیل شود. برخی به راحتی می‌گویند آموزش زبان به دوره دبستان منتقل شود. در این بین باید چند نکته و ملاحظه مهم را در نظر داشت.
این مسئول تاکید کرد: باید طبق قواعد سیاست‌گذاری‌های آموزش زبان خارجی در نهادهای بالادستی درباره سن شروع آموزش زبان تصمیم‌گیری بشود. اضافه شدن دو ساعت درس به پایه‌های دبستان به میلیاردها تومان هزینه و دبیر متخصص برای دوره ابتدایی نیاز دارد. این هزینه را صرف کیفیت‌بخشی ۶ سال دبیرستان کنیم، مفیدتر خواهد بود.
خیرآبادی با طرح این پرسش که وقتی فردی قصد مهاجرت و خروج از ایران را ندارد چه نیازی به شرکت طولانی مدت در کلاس‌های زبان از سنین پایین کودکی دارد، گفت: ما افراد بزرگسال با سن بالاتر هم داریم که بر حسب نیاز و علاقه‌مندی آموزش زبان را شروع کرده‌اند و نتایج خوبی هم گرفته‌اند. حتی دانشجویان زبان‌های خارجی دیگر چون اسپانیایی و فرانسه نیز اکثرا زبان را از همان دانشگاه و از ۱۸ سالگی شروع می‌کنند و نتایج خوبی می‌گیرند.
وی اظهار کرد: متاسفانه در کشور ما مهدکودک‌ها و پیش‌دبستانی‌های سه‌زبانه را تبلیغ می‌کنند. مگر در مهدکودک سه زبانه چه می‌کنند جز اینکه چند کلمه خارجی به کودک یاد می‌دهند؟ آیا این میزان هزینه و حتی فشار آموزشی به کودکان در سنین پایین ضروری است؟ آیا نمی‌توان این هزینه را صرف رشد جسمی و روحی کودک کرد و او را برای زندگی سالم و شاد در آینده تربیت کرد؟
سرپرست حوزه تربیت و یادگیری زبان‌های خارجی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، این را هم گفت که هیچ کس عنادی با آموزش زبان خارجی به بچه‌ها ندارد، اما بحث سر هزینه و فایده‌هاست و اینکه آموزش زبان خارجی نباید به تضعیف زبان فارسی یا هویت ملی منجر شود.
نظر شما