همشهری آنلاین- بهاره خسروی : کاخ جوانان سال ۱۳۴۷ برای ارتقای نیازهای فرهنگی، آموزشی و اجتماعی جوانان با الگو برداری از کشورهای غربی در محله سلسبیل ساخته و راه اندازی شد، اما بسیاری از برنامه ها و کارکردهای این مرکز مغایر با تعلیمات دینی محسوب می شد و به تعبیر مردم به ویژه اهالی آن محدوده، کاخ جوانان مرکز فساد و انحراف فکری جوانان بود. «قاسم جلیلی»، یکی از همسایه های ساکن در حوالی کانون تربیتی سلمان که در سال ۱۳۵۷ نوجوان ماجراجویی بوده، تعریف می کند: «مردم، کاخ جوانان را خانه فساد می دانستند. عده ای از جوانان انقلابی با همراهی مردم دور هم جمع شدند و شروع به شکستن پنجره ها و درهای این مرکز کردند. خوب به یاد دارم که فریاد می زدند: «مرکز فساد و تباهی جوانان باید از شهر برچیده شود!» به داخل کاخ سنگ پرتاب می کردند و عده ای هم برای تشویق جوانان و کسانی که داخل کاخ بودند، عکس های امام راحل(ره) و نشریات و کتاب های انقلابی توزیع می کردند. »به گفته این هم محلی قدیمی، به این ترتیب با همدلی و حضور مردم، پرونده کاخ جوانان در خیابان کمیل بسته شد.
«شمس آل احمد»
البته هنگامی که تب انقلاب میان مردم فراگیر شد، برای دعوت به مبارزه، از هر مکان و فضایی که امکان داشت، انقلابیون برای رساندن پیام انقلاب اسلامی به مردم، به ویژه نسل جوان، استفاده می کردند. مرحوم «شمس آل احمد»، در تعریف خاطراتش از روزهای انقلاب، به توزیع اعلامیه های امام خمینی(ره) به پیشنهاد برادرش جلال در کاخ جوانان در انتهای خیابان رودکی اشاره می کند و می گوید: «یک روز جلال به من گفت باید فعالیت های انقلابی را به مراکز جوانان بکشانیم. گفتیم خوب چه کار کنیم؟ گفت اعلامیه های امام (ره) را غیر از کوچه و خیابان در «کاباره» ها و کاخ جوانان پخش کنیم. در واقع برای ما فعالیت در این مراکز آسان تر بود چون ماموران چندان توجهی به این مکان ها نداشتند. انتهای خیابان سلسبیل، کاخ جوانان بود و من اعلامیه ها و نوشته های انقلابی را بی آنکه کسی متوجه شود به آنجا می بردم و با این کار، بسیاری از جوانان که آن زمان توی باغ نبودند و خبری از حال و هوای انقلاب نداشتند، آگاه می شدند. »
نظر شما