به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، «هیوند» روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان سیروان در استان ایلام است. این روستا در دهستان لومار قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۹۵، جمعیت آن ۱۷۲ نفر (۳۳خانوار) بوده است.
شغل اکثر مردم این روستا، دامداری و کشاورزی است؛ آنها برای گذراندن زندگی خود و فراهم کردن آینده بهتر برای فرزندانشان، از هیچ کوششی فروگذار نمیکنند.
دانشآموزان دبستانی این روستا هر کدام آرزوهایی دارند؛ یکی دوست دارد خلبان شود، آن یکی پزشک و دیگری نیز خواستار ادامه دادن شغل والدین خود است. جو صمیمی تنها مدرسه این روستا و نحوه آموزش متفاوت معلم این مدرسه در این مکان، سبب شده که دانشآموزان آرزو کنند، جمعهها هم سر کلاس حضور داشته باشند تا دروس زندگی را از معلم عشق بیاموزند.
آنان هر صبح، با نشاط و انگیزه از منزل خارج میشوند و راهی مدرسهای میشوند که آینده آنان در این مکان رقم میخورد، آیندهای که بناست در آن این کودکان سردمداران زیبا زیستن، انصاف، محبت و همچنین سازندگان اجتماعی پر از محبت و اعتماد باشند.
در این فضای آموزشی کوچک اما صمیمی، دانشآموزان دختر و پسر ابتدایی پایه اول تا پنجم مشغول تحصیل هستند، آنان صبح خود را با ورزش آغاز میکنند و در طول روز علاوه بر یادگیری علم، با درست کردن کاردستی و کشیدن نقاشی کلاس خود را تزئین و زیبا میکنند.
مجتبی صید مرادی تنها دبیر مدرسه روستای «هیوند» گفت: ۵ پایه در یک کلاس به صورت همزمان تدریس میشود، به این ترتیب که برای تدریس هر درسی بیشتر سعی میشود از تصاویر و عکسهای جذاب استفاده کنم، اینگونه یادگیری بیشتر میشود.
این معلم خلاق ادامه داد: فارغ از دروس کتاب، در این مدرسه درس زندگی هم آموخته میشود و کودکان این مکان مقدس با نحوه چگونگی درست زندگی کردن هم به خوبی آشنا میشوند.
پس انداز برای دیگران...
صبحانه این افراد محصولات خودِ روستا، شیر، تخممرغ، کره محلی و محصولاتی است که مادرانشان با چاشنی عشق برایشان آماده کردهاند. این دانشآموزان برای، آموختن پسانداز، سرمایهگذاری، کمک به مدرسه و خرید نوشتافزار مورد نیاز خود و دیگر کودکان نیازمند مدرسه، قلکی تهیه کردهاند و مقداری از پسانداز خود را اهدا میکنند تا کسی برای یادگیری با مشکل مواجه نشود.
بوفهای بدون صاحب!
اما بوفه مدرسه روستای هیوند فروشنده ندارد، دانشآموزان برای جلوگیری از فاسد شدن خوراکیها، با پول خود یخچالی تهیه کردهاند و همچنین خودشان در مورد اقدامات بوفه مدرسه، پرداخت پول تغذیه این مکان را اداره میکنند و عملا خرج رایج در این مدرسه «اعتماد» است.
روزهایی هم که معلمشان نمیتواند سر کلاس درس حاضر شود، کلاس آنان تعطیل نمیشود، چرا که این کلاس پیشتر بر اساس احترام متقابل و نظم و عشق به همدیگر پیش آمده، به این ترتیب در غیاب معلم، کلاس توسط یکی از دانشآموزان اداره و درسهای روزهای گذشته مرور میشود.
این دانشآموزان از نحوه تدریس آموزگارشان «مجتبی صید مرادی» خیلی راضی هستند، و میگویند: برای یادگیری درسهایمان از روشهای مختلف آموزشی، از تصاویر و اشیاء مصور بهره میبریم و معلم نمونه ما با تصاویر مختلف، مطالب را بر روی دیوار کلاسمان نصب میکند.
این جمله یکی از دانشآموزان حق مطلب را به من رساند و مرا در عمق مدرسه عشق رها کرد تا به سکوت راضی شوم؛ «مدرسه ما آنقدر خوب است که دوست داریم جمعهها هم سر کلاس درس حضور پیدا کنیم. »
نظر شما