همشهری آنلاین - علی شاکری: به دنبال ناکامی تیم ملی هندبال در رقابتهای انتخابی المپیک، نمایندگان باشگاهی ما فولاد مبارکه سپاهان و زاگرس اسلام آباد در بیست و دومین دوره این رقابتها که برای نخستین بار در شرق آسیا به میزبانی کره جنوبی برگزار شد، بدترین نتیجه تاریخ را گرفتند. این در حالی بود که این ناکامی را تنها میتوان با مسابقات باشگاههای آسیا در سال ۲۰۰۳ بیروت مقایسه کرد که شهید قندی یزد و فولاد مبارکه سپاهان به ترتیب نهم و دهم شده بودند.
سپاهانیهای باتجربه در جمع ۱۱ تیم شرکتکننده در این دوره که نمایندگان عربستان و قطر به فینال رسیدند با دو برد در نهایت در جای نهم ایستادند و زاگرس هم به عنوان آخرین تیم جدول با ۵ شکست یازدهم شد.
این شکستها البته دلایل خاص خود را دارد و به فدراسیون فعلی هم مربوط نمیشود که در یک سال گذشته روی کار آمد و مدیر جوانش تلاش دارد تا با همدلی و سازماندهی دوباره، آب ریخته را به نحوی به جوی بازگرداند و برای اعزام زاگرس هم تلاش فراوانی کرد!
این نتایج حاصل کشمکشهای مدیران قبلی و عدم دوراندیشی و اختلافات بیش از یک دههای و بیتوجهی به تیمها و بها دادن به رقابتهای باشگاهی است که باعث خروج بخش اعظمی از نیروهای بالنده و تاثیرگذار هندبال به خارج از کشور و خالی شدن ستارگان از بدنه تیمها شده است. تازه وقتی به دهههای قبل نگاه میکنیم، تیمهای هندبالمان هر کدام جدا از بازیکنان مجرب داخلی، کلی بازیکنان خارجی خوب هم داشتند و همانند تیمهای عربی با آنان در جام باشگاههای آسیا حاضر میشدند.
این درست که امروز شرایط اقتصادی اجازه بلندپروازیهای گذشته را به تیمها نمیدهد، ولی میشد با در پیش گرفتن سیاست بهتری از خروج بیرویه نخبگانمان به آن سوی آبها جلوگیری کرد و مایه دوام و قوام و رونق بیشتر لیگ برتر شد. بازیکنانی که با رفتنشان هیچ کمکی در سالهای اخیر به ارتقاء سطح تیم ملی نکردند که خود جای بحث مفصل جداگانهای دارد!. (این را بدانیم در گذشته با وجود اشکالاتی هم که لیگ باشگاهی ما داشت، نتایج تیمهای باشگاهی و ملی ما به مراتب بهتر از امروز بود و نمونهاش راهیابی با قدرت تیم ملی با کسب مقام سوم در مسابقات قهرمانی آسیا در منامه به مسابقات قهرمانی جهان سال ۲۰۱۵ بود.)
این شکستها و ناکامی تیم ملی و تیمهای باشگاهی جای آسیب شناسی دارد و نباید از کنارش به آسانی گذشت.
نظر شما