به گزارش خبرنگار همشهری آنلاین، محمدجعفر یاحقی مدیر قطب علمی فردوسی‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد درباره جای خالی مظاهر مصفا پس از درگذشت او می‌گوید: با رفتن بزرگانی چون مصفا، جای بزرگی در جامعه ادبی خالی می‌شود. او از نظر فن شعر، بعد از امیری فیروزکوهی و ملک‌الشعرای بهار، قصیده‌سرای بزرگ معاصر ما و ادامه دهنده راه شاعران ادبیات کلاسیک فارسی بود.
مصفا بیشتر به خاطر تصحیحات بر آثار ادبیات کلاسیک مانند دیوان ابوتراب فرقتی کاشانی، مجمع‌الفصحاء رضاقلی‌خان هدایت، نزاری قُهستانی، سنایی و سعدی شهرت دارد. با این وجود، مصفا شاعر مهمی است که به گفته یاحقی هر چند به اندازه باقی شعرای معاصر در میان مردم مشهور نیست، اما تسلط او بر شعر و پختگی او در سرودن، مثال‌زدنی است.
عضو شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی دلیل کمتر مشهور بودن اشعار مصفا را ذائقه خاص او در انتخاب موضوع برای شعرهایش می‌داند و می‌گوید: شعرهای مصفا انتقادی و با مضامین خاص است. او مطابق سلیقه عموم شعر نمی‌سرود. از طرف دیگر شمار اشعارش به اندازه باقی شاعران مشهورتر کمتر است. مثلا بهار، متنوع‌تر و بیشتر شعر گفته است، از این رو چند تایی از آن‌ها در یاد مردم می‌ماند.
یاحقی ادامه می‌دهد: از طرف دیگر، اشعار او در یک دیوان جمع‌آوری نشده، پراکنده است و از این رو مهجور مانده است.
شاعرانی چون ملک‌الشعرای بهار، بیشتر به واسطه کتاب‌های درسی در حافظه نسل‌ها و عموم مردم جای دارند، اما چرا انتخاب آموزش و پرورش تنها محدود به عده‌ای است و کسانی چون مصفا به دانش‌آموزان معرفی نمی‌شوند؟ یاحقی در این باره می‌گوید: ذائقه کسانی که برای کتاب‌های درسی تولید محتوا می‌کنند، محدود است. احتمالا شعر مصفا مطابق سلیقه آموزش و پرورش نیست. از طرف دیگر، قالب شعری قصیده که انتخاب مصفا بود، چندان مطابق سلیقه امروزی‌ها نیست. شعر او از نظر ساختار و فن بسیار قوی است اما لازم است برای معرفی آن به نسل امروز سرمایه‌گذاری شود. با روش کنونی، امیدوار نیستم در آینده بیشتر شناخته شود.
به گفته یاحقی، آنچه موجب تمایز مصفا و باقی شاعران و استادان است، روحیه آزادگی او و بی‌نیازیش از مظاهر قدرت است. زندگی او چنان با ادبیات عجین بود که می‌توان او را مظهر زندگی فرهنگی دانست.
نظر شما