این اقدام موجب خوشحالی کاسبان شد و همه آنها با ابراز رضایت می‌گفتند: «این کار باید خیلی سال‌ها پیش انجام می‌شد تا شاید مانع از رکود بازار صنایع‌دستی در این خیابان می‌شد اما به قول معروف که «ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه است» باز هم جای شکر دارد و از مسئولان تشکر می‌کنیم.» متولیان صنایع‌دستی این اقدام را گامی به سوی حمایت و رونق بازار صنایع‌دستی می‌دانند اما می‌گویند: «مسئولان نباید به این نامگذاری اکتفا کنند چراکه این کار به تنهایی تأثیری در رونق کسب و کار صنایع‌دستی ندارد و کاسبان برای فروش محصولات خود نیاز به حمایت‌های بیشتری از جمله ایجاد بازار پایدار دارند.»
آمارها نشان می‌دهد که در مقایسه با سال‌های گذشته، ورود گردشگران به ایران سیر صعودی داشته است اما کاسبان خیابان ویلا می‌گویند: «ورود کالاهای بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت، چند سالی است که حضور گردشگران در این خیابان را کمرنگ و بازار کسب و کار را بی‌رونق کرده است.» نام جدید این خیابان به گفته مسئولان، کاسبان و فعالان صنایع‌دستی، گامی به سوی برندسازی این خیابان و جذب گردشگران داخلی و خارجی بوده است. «محمد موسوی» یکی از مغازه‌داران می‌گوید: «این کار کافی نیست. مردم با این خیابان غریبه نیستند و نبودند. مشکل واردات کالاهای بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت به بازار است که موجب تعطیلی و تغییر کاربری برخی از مغازه‌ها در خیابان ویلا شده است.» محصولات خیابان ویلا توسط دستان هنرمندان خوش‌ذوق تولید می‌شود و به همین دلیل قیمت بالایی دارند.
«مرتضی سلیمی» می‌گوید: «صنایع‌دستی تولید شده شاید در ظاهر تفاوتی با هم نداشته باشند، اما کاری که به وسیله دست تولید می‌شود بی‌تردید کیفیت بهتری دارد و ارزشمند است. مردم بدون توجه به کیفیت، ظاهر محصولات را می‌بینند و محصولاتی که ارزان هستند، انتخاب و خریداری می‌کنند. وجود کالاهای بی‌کیفیت ضربه سختی به پیکر هنر صنایع‌دستی می‌زند و در سال‌های اخیر موجب بی‌رونقی این هنر شده است. هنرمند بیش از نامگذاری، نیاز به حمایت همه جانبه به‌ویژه بازار فروش محصولات دارد.»
قرار دادن صنایع‌دستی در سبد مصرفی خانواده‌ها
مدیرعامل «مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع‌دستی کشور» در گفت‌وگو با همشهری محله از اقدام ارزشمند شهرداری تقدیر می‌کند و می‌گوید: «سال‌هاست خیابان ویلا به‌عنوان مرکز فروش صنایع‌دستی شناخته می‌شود و نامگذاری آن به‌عنوان «گذر صنایع‌دستی» اقدام خوبی است، اما برای حمایت از تلاشگران این هنر کافی نیست.»
«حسین بختیاری» می‌گوید: «این نامگذاری باید سال‌ها پیش انجام می‌شد و اکنون که مدیران شهری آن را انجام داده‌اند، دست مریزاد دارد اما برای توسعه و رونق بازار صنایع‌دستی کافی نیست. برای صنایع‌دستی کشور، بایدکاری انجام دهیم که تولید، بازرگانی و صادرات آن رونق پیدا کند، جایگاهمان در داخل و خارج از کشور تثبیت شود و محصولاتی تولید کنیم که در سبد خرید خانواده‌های ایرانی جای گیرد. تنها برگزاری یک مراسم و نامگذاری و نصب تابلو به رونق این حوزه کمک نمی‌کند.»
او با اشاره به ایجاد جاذبه‌های بازرگانی و تجارت در حوزه صنایع‌دستی می‌گوید: «اگر می‌خواهیم صنایع‌دستی رونق پیدا کند، باید برای بازرگانی جاذبه ایجاد و برای کسانی که برای سرمایه‌گذاری در این حوزه انگیزه دارند، تسهیلاتی را فراهم کنیم.»
سلیقه‌شناسی و تولید محصولات کاربردی
«سیدمحمد عبداللهی» رئیس اتحادیه صنف صنایع‌دستی تهران در گفت‌وگو با همشهری محله با ابراز رضایت از نامگذاری خیابان ویلا به «گذر صنایع‌دستی» می‌گوید: «این کوچک‌ترین و جزئی‌ترین‌کاری بود که مسئولان در حمایت از کاسبان این خیابان می‌توانستند انجام دهند.» به گفته او این نامگذاری موجب برندسازی و شناساندن بیش از پیش این خیابان به مردم می‌شود و در جذب گردشگران خارجی و داخلی تأثیرگذار است. او می‌گوید: «صنایع‌دستی بخشی از هویت ایران‌زمین است و اگر مسئولان قصد حمایت از این هنر و فعالان این صنعت را دارند پیش از هر چیزی باید بازار فروش پایدار ایجاد کنند. هنرمند وقتی مطمئن باشدکاری که تولید می‌کند در بازار عرضه می‌شود و خریدار دارد، با انگیزه بیشتری کار می‌کند.»
به گفته رئیس اتحادیه صنف صنایع‌دستی تهران، جلوگیری از ورود کالاهای بی‌کیفیت، سلیقه‌شناسی بازار، تولید کالاهای کاربردی، تهیه مواد اولیه با کیفیت، مهارت‌افزایی و پیوند تجربه و تخصص با دانش آکادمیک، اقداماتی هستند که به زنده ماندن صنایع‌دستی ایران و رونق بازار کسب و کار این هنر کمک می‌کند.
عبداللهی می‌گوید: «فرهنگ استفاده از صنایع‌دستی که متعلق به هزاران نسل است اما هنوز آن‌گونه که باید و شاید در بین مردم نهادینه نشده است. این روزها هیچ اثری از هنر دست هنرمندان که در استان‌های محروم و با استفاده از حداقل امکانات تهیه می‌شود، خبری نیست. خرید و استفاده از محصولات صنایع‌دستی تا وقتی تبدیل به فرهنگ نشود بازار پایدار و باثباتی را به وجود نمی‌آورد و این به معنای بی‌رونقی و رکود بازار صنایع‌دستی است. بنابراین مسئولان به این نامگذاری اکتفا نکنند و برای ایجاد بازار پایدار و دائمی تلاششان را به کار گیرند.»
نظر شما