سیده فاطمه ذوالقدر در گفت‌وگو با ایسنا درباره ضرورت رعایت اخلاق و ادب سیاسی از سوی فعالان سیاسی گفت: در نظام‌های سیاسی که هدف نهایی آنها صرفا دستیابی و قبضه کردن قدرت است، میان سیاست و اخلاق سازگاری برقرار نیست و تنها در صورتی میان سیاست و اخلاق رابطه‌ای مثبت و سازنده برقرار خواهد بود که هدف نظام سیاسی سعادت بشر باشد.
ذوالقدر افزود: در محدوده جغرافیایی ایران که ویژگی‌های منحصر به فردی در مکتب اسلام و مذهب تشیع و تلفیق آنها با فرهنگ و تمدن ایران دارد، هدف وسیله را توجیه نمی کند و همان‌گونه که مرحوم شهید سید حسن مدرس فرمودند، سیاست ما باید عین دیانت باشد، خصوصا پس از پیروزی انقلاب اسلامی که همواره سعی در تثبیت این فضایل بوده است.
سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس تصریح کرد: پس سیاستی، راستین است که با اخلاق و دین سازگار باشد. در نگرش اسلامی، سیاست راستین بر پایه اخلاق، سعادت انسان را جستجو می کند و نظام سیاسی منهای اخلاق، سرنوشتی جز فساد و سقوط ندارد.
او ادامه داد: رعایت این موضوع مهم به ویژه از سوی مسئولان و مدیران عالی کشور که نقش تصمیم‌گیرنده در جامعه دارند، ضروری تر و حتی حیاتی‌تر است. بنابراین آنها باید بکوشند در بیانات خود همواره نزاکت و ادب سیاسی را به نمایش بگذارند و از ابراز سخنانی که ممکن است احساسات اجتماعی را جریحه‌دار کند، بپرهیزند.
ذوالقدر درباره اینکه چرا برخی به راحتی بی اخلاقی می‌کنند؟ اظهار کرد: فقدان تربیت سیاسی اخلاقی و دینی، ظاهر سازی، عوام‌فریبی و یا غفلت از یاد خدا و فاصله از انصاف و فقدان حزب به معنای حقیقی آن، افراد را به ورطه بی اخلاقی و لغزش در سیاست ورزی می‌کشاند. گرایش و رفتارهای افراد در حوزه سیاست، تحت الشعاع نظام ارزشی سیاسی است و در واقع هدف از تربیت سیاسی در درون هر نظام، ساختن شخصیت سیاسی متناسب با هنجارها و ارزش های آن نظام در جامعه است.
این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس بیان کرد: طبق فرمایش مقام معظم رهبری، دو خطر سیاست را تهدید می‌کند: یکی اینکه سیاست از اخلاق فاصله بگیرد و از معنویّت و فضیلت خالی شود؛ و دیگری این است که انسان‌های کوته‌بین، کودک‌منش و ضعیف، سیاست را در دست گیرند.
او عنوان کرد: بنابراین بداخلاقی برآمده از تهی بودن از فضیلت، معنویت، ضعف و بی تدبیری و میدان دادن و میدان داری افرادی است که در اصطلاح کوتوله سیاسی نامیده می شوند. اگر این آفت به عرصه سیاست ورود کرد، دچار عیب و نقصان می‌شود.
ذوالقدر همچنین در خصوص اینکه بداخلاقی با اعتراض سیاسی چه تفاوتی دارد؟ اظهار کرد: با توجه به نقدپذیر بودن حکومت در نگاه دینی و مردم سالار، انتقاد و اعتراض، از جمله حقوق و آزادی های سیاسی مردم و تکلیف مؤمنان به منظور اصلاح و بهبود یافتن امور حکومت به شمار می رود که بر اساس مبانی منطقی و عقلانی، استوار بوده و توجیه پذیر است. نکته مهم در این رابطه، آن است که انتقاد و اعتراض، با حفظ مشروعیت نظام سیاسی و به عنوان تلاش برای اصلاح و در راستای همگونی و همگونگی، صورت می‌گیرد. از این جهت، لازم است در طرح انتقاد و اعتراض، شیوه های متفاوت و گونه های مختلف آن مد نظر قرار گیرد که با توجه به هدف اصلی، باید بر اساس مراحل مختلف و به صورت تدریجی انجام پذیرد.
نماینده مردم تهران در مجلس ادامه داد: علاوه بر آن، انتقاد و اعتراض نسبت به عملکردها و سیاست های دولت، حدود و شرایطی دارد که عدم رعایت آنها ممکن است مسیر سازنده و هدف خیرخواهانه و اصلاح طلبانه انتقاد و اعتراض را منحرف کرده و تغییر دهد. بنابراین، لازم است در طرح انتقاد و اعتراض، آداب و قواعد حاکم بر آن رعایت شود.
این عضو فراکسیون امید مجلس در پایان در پاسخ به این موضوع که فحش دادن و بد و بیراه گفتن چه مرحله ای از رفتار سیاسی است؟ تصریح کرد: فحش و ناسزا نشانه عجز افراد است و در هر رفتار سیاسی و غیر سیاسی مذموم و ناشایست است علاوه بر اینکه هرگز منجر به نتیجه دلخواه نمی شود. منطق حکم می کند هر اقدامی به طور شایسته و جهت توسعه خانواده و جامعه و در چارچوب اخلاق و نزاکت انجام شود و سیاست هم در هیچ شرایط و هیچ مرحله‌ای از این قاعده مستثنی نیست.
نظر شما