خواهرخواندگی اصطلاحی است که از ادبیات اروپا وارد دیگر کشورها شده است. برای نخستین بار سال ۱۹۲۰، بعد از جنگ جهانی اول، این قرارداد بین یک شهر انگلیس و یک شهر در فرانسه منعقد شد. به‌کارگیری واژه خواهرخواندگی به این اعتبار است که در بیشتر زبان‌های دنیا واژه «شهر» مونث است.
واقعیت آن است که خواهرخواندگی یک شهر با شهرهای مشابه در دیگر کشورهای جهان با بهره‌گیری از ظرفیت نمایندگی فرهنگی آن در خارج و نیز برگزاری برنامه‌های فرهنگی و هنری مشترک زمینه لازم را برای توسعه صنایع خلاق، اقتصاد، گردشگری و شبکه‌سازی ارتباطی خلاق با توجه به مزیت‌های هر شهر فراهم می‌آورد. این کار موجب ارتقای دیپلماسی شهری و مناسبات بین فرهنگی یک شهر خلاق با شهرهای مشابه می‌شود و از این رهگذر ظرفیت‌های اجتماعی لازم را برای تقویت دیپلماسی فرهنگی شهری به وجود می‌آورد.
اگر روابط دیپلماتیک و سیاسی کشورها با یکدیگر را حد بالای تعاملات بدانیم، می‌توان روابط شهرها یا استان‌های ۲ کشور را با یکدیگر در رده دوم روابط بین‌الملل دانست. خواهرخواندگی شهرها از آن دست مواردی است که در سال‌های اخیر گفت‌وگو درباره آنها بیشتر باب شده است. اما این‌که در پس این کار چه سرنوشتی برای شهرها رقم می‌خورد، همواره سوالی بی‌جواب است. چند سال پیش بود که در همایش ۱۵۰ سال دوستی کشورهای ایتالیا و ایران شهرهای لالجین و فائنزای ایتالیا با یکدیگر خواهرخوانده شدند. مدیرکل وقت میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان همدان شامگاه پنجشنبه ۱۸ فروردین سال ۹۰، در نشستی خبری، خواهرخواندگی این ۲ شهر را از این لحاظ حائز اهمیت دانست که از این طریق می‌توان تبادل تجربه و فناوری را بین ۲ شهر تقویت کرد.
وی به سفال و سرامیک شهر فائنزا اشاره کرد که همچون لالجین در کارگاه‌های سنتی و با چرخ‌های دستی تولید می‌شود. ۲۹ تیرماه ۹۱، یعنی ۱۵ ماه بعد، معاون صنایع‌دستی وقت کشور (صالحی‌مرام) از آغاز فعالیت و رایزنی برای خواهرخواندگی لالجین و دلف هلند خبر داد که بیشتر کارهای آن انجام شده بود. در ۲ سال گذشته نیز خبر تلاش برای خواهرخواندگی لالجین با شهر ایزنیک ترکیه بر سر زبان‌ها افتاد و شهردار و شورای شهر و نماینده مردم منطقه در مجلس خبر پیگیری برای این خواهرخواندگی را اعلام کردند. اما با گذشت چند سال از خبر این خواهرخواندگی‌ها، چه اتفاقی افتاده است؟
با توجه به این‌که متولی اصلی خواهرخواندگی‌ها شهرداری‌ها هستند، با ارتباطی که با سفارت ایتالیا برقرار شد و جلساتی که مسئولان محلی با سفیر و رایزن فرهنگی ایتالیا برگزار شد، نتیجه این شد که باید مراوداتی انجام و از شهرها بازدید شود. اما حال که چند سال از آن روزها گذشته است و باید بگوییم این‌گونه نشده، باید بپرسیم چه کسی باید پیگیر می‌بود که نبود.
در آن برهه زمانی (۱۳۹۱) فعالیت‌های خوبی انجام شد. باید شهردار وقت لالجین مسائل را پیگیری می‌کرد که از سرانجام پیگیری‌ها خبری در دست نیست. به گفته مسئولان وقت، فعالیت‌هایی در حد برگزاری چند جلسه ابتدایی انجام شد و توافق‌نامه‌هایی نیز به امضا رسید، اما چون کار زمان‌بر بود، در ادامه راه به برخی مشکلات برخورد کرد و تاکنون نتیجه خاصی حاصل نشده است. بر اساس شواهد و قرائن، پیگیری‌های اساسی برای بازدید از شهر فائنزای ایتالیا توسط هنرمندان و مسئولان انجام شده است. حال باید دید چه منافعی از این ارتباط نصیب مردم لالجین شده است یا خواهد شد و متقاضی خواهرخواندگی جدید آیا گلی به سر خواهرش، شهر جهانی سفال، خواهد زد یا خیر.
نظر شما