به گزارش همشهری، از آن تاریخ تاکنون دختران شین‌آبادی هر روز در آینه زخم‌های به یادگار مانده را می‌بینند و از مسئولان تقاضای درمان کامل دارند، اما فوق تخصص جراحی پلاستیک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران درمان این دختران را بسیار سخت می‌داند. به نظر ناآشنا بودن خانواده‌های دختران شین‌آبادی با برخی روش‌های درمانی و ژنتیک این دختران باعث شده است روند درمان با کندی پیش برود.
- دختران شین آباد؛ گرفتار بدترین سوختگی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره سوختگی صورت می‌گوید: زمانی که فرد دچار سوختگی جنرال می‌شود، ممکن است به طور متوسط حدود ۷ تا ۸ درصد از موارد همراه سوختگی صورت باشد. «رضا وقردوست» ادامه می‌دهد: درمان سوختگی به عمق آن بستگی دارد. در کشور ما تجربیات بسیاری در زمینه درمان سوختگی وجود دارد و تکنیک‌های بسیاری در این زمینه استفاده می‌شود. وی با اشاره به این‌که سوختگی اگر از نوع یک و ۲ سطحی باشد، با پانسمان معمولی می‌توان آن را مداوا کرد و نیاز چندانی به جراحی ندارد، بیان می‌کند: زمانی که سوختگی درجه ۲ عمقی یا از نوع درجه ۳ باشد، باید جراحی‌های لازم صورت بگیرد و از جایگزین پوست در درمان نیز استفاده می‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران با اشاره به تاثیر انجام جراحی‌های پلاستیک و زیبایی برای کمک به بیماران دچار سوختگی می‌افزاید: در کشور ما با استفاده از امکانات جدید از سوی پزشکان حاذق می‌توان کارهای موثری برای درمان این بیماران انجام داد. وقردوست درباره دلیل درمان نشدن کامل دختران شین‌آبادی که دچار سوختگی شده‌اند، اظهار می‌کند: این افراد در یک اتاق محبوس و دچار سوختگی شده‌اند که بدترین نوع ممکن سوختگی است و ۸۰ درصد سوختگی آنها از نوع درجه ۲ عمقی و درجه ۳ بوده است. وی می‌گوید: از سوی دیگر، پوست این افراد به دلایل ژنتیکی به اصطلاح بدزخم است و سبب می‌شود پس از درمان به نتیجه دلخواهنرسیم.
- دلایل تاخیر در درمان
این پزشک درباره دیگر دلایل طولانی شدن درمان دختران شین‌آبادی بیان می‌کند: باید توجه داشت که استفاده از لباس سوختگی در درمان کامل و به‌موقع بیماران دچار سوختگی بسیار حائز اهمیت و به اصطلاح آب روی آتش است. گاهی تا مدت‌های طولانی بیماران دچار سوختگی باید از این لباس‌ها استفاده کنند. این در حالی است که خانواده دختران شین‌آبادی چندان به این موضوع باور نداشته و در ۶ ماه اول سوختگی استفاده از این لباس‌ها را چندان مد نظر قرار ندادند. البته این افراد به دلیل استعداد ژنتیکی (آسیب پذیری ژنیتیکی)، کلوئیدساز بوده و نتیجه درمان در این موارد از سوختگی چندان رضایت‌بخش نیست.
- معاینه کامل سالانه
نماینده پیرانشهر و سردشت در مجلس شورای اسلامی هم درباره درمان دختران شین‌آبادی می‌گوید: دانش‌آموزان شین‌آبادی در ایام مختلفی از سال تحت درمان قرار دارند، اما هنوز انتظارات دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان برآورده نشده است. «رسول خضری» ادامه می‌دهد: اطلاع پیدا کرده‌ایم وزیر بهداشت و درمان سفر قریب‌الوقوعی به استان آذربایجان غربی خواهد داشت و معاینه دانش‌آموزان شین‌آبادی نیز قبل از این سفر انجام خواهد شد. انتظار ما از مسئولان وزارتخانه این است که حل مشکلات این دختران را که آسیب‌های روحی و جسمی زیادی دیده‌اند، در اولویت برنامه‌های کاری خود قرار دهند. این تنها خواست ما نیست و مردم پیرانشهر نیز پیگیر سرنوشت آنها هستند. وی تاکید می‌کند: برنامه‌ریزی شده است که هر سال تمامی ۲۶ دانش‌آموز شین‌آبادی، چه آنهایی که دارای طول درمان و چه آنهایی که ختم درمان دارند، به صورت کامل معاینه شوند.
***
درست از روزی که دانش‌آموزان یک مدرسه روستایی در پیرانشهر در یک کلاس درس در آتش سوختند، انواع وعده‌ها برای درمان آنها از سوی مسئولان مختلف داده شد، اما هم پرداخت دیه خسارت با تاخیر مواجه شد و هم وعده‌های درمانی آن‌گونه که باید عملی نشد. امروز این دختران که بزرگ‌تر شده‌اند، رنج این آسیب را بیشتر از همیشه حس می‌کنند و انتظار دارند دولت آنها را برای درمان به خارج از کشور اعزام کند، اما این درخواست هنوز با هیچ واکنشی از سوی مسئولان وزارت بهداشت روبه‌رو نشده است.
- از آن روز سخت ۷ سال گذشت
شین‌آباد شهر سردی است و از اول آذر برف و باران را به خود می‌بیند. دختربچه‌های ۱۰ ساله کلاس چهارم از معلم خود می‌خواهند بخاری کلاس درس را روشن کند. ساعت ۷:۳۰ صبح سرایدار با ۲ گالن نفت وارد کلاس می‌شود و مخزن بخاری را پر می‌کند. چون بخاری سوراخ است، نفت به اطراف بخاری نشت می‌کند و آتش در آن زبانه می‌کشد. دخترها که وحشت‌زده شده‌اند، از معلم خود می‌خواهند از کلاس بیرون بروند، اما خانم معلم که به شهادت خود بچه‌ها، سابقه تنبیه داشته از خروج آنها جلوگیری می‌کند.
۲۹ دانش‌آموز در کلاس هستند که یک نفر از آنها بیرون می‌دود تا سرایدار را صدا کند. به علت شدت داغی، بخاری از دست سرایدار می‌افتد و آتش به کلاس نفوذ می‌کند. معلم و سرایدار از روی آتش می‌پرند و بیرون می‌روند اما دختربچه‌ها به سمت دیوارها پناه می‌برند. «سارینا رسول‌زاده» و «سیران یگانه» جلوی بچه‌ها قرار می‌گیرند و آنها را به عقب هدایت می‌کنند و در نهایت جان خود را از دست می‌دهند و آمنه که دست‌هایش را به دیوار زده بود، انگشت‌ها و پوست دستش روی دیوار می‌ماند.
وقتی والدین بعد از ۲۰ دقیقه از راه می‌رسند، ناچار می‌شوند دیوارهای این اتاق آتشین را تخریب کنند تا بچه‌ها را بیرون بکشند. دخترها به بیمارستان‌های ارومیه، تهران، تبریز و اصفهان منتقل می‌شوند. از آن روز تاکنون ۱۲ نفر از بچه‌ها که آسیب‌دیدگی جدی‌تری داشته‌اند و حالا ۱۵ - ۱۶ ساله شده‌اند، زیر تیغ جراحی قرار دارند و طبق گفته رئیس کمیسیون پزشکی تا ۱۵ سال دیگر نیز باید همچنان تحت عمل جراحی و مداوا باشند. دختران شین آبادی تنها یک خواسته مشترک دارند و آن هم اعزام به خارج از کشور برای درمان است، چون بدن‌های نحیف آنها دیگر توان سالی ۳ - ۴ بار جراحی تا چند سال دیگر را ندارد. ۷ سال از آن روزها گذشته است، اما آنها هر شب کابوس آن روز سرد را می‌بینند. آرزوهای مچاله شده این دختران نوجوان زیر آوار بی‌تدبیری و سوءمدیریت‌ها مانده است، هرچند هنوز لبخند می‌زنند و به آینده امیدوارند.
نظر شما