سینمای ایران از نظر تولید فیلم و جوایز جهانی در بازده فعلی وضعیت مناسبی دارد اما از نظر تعداد سالن و صندلی در وضعیت ایده‌ال نیستیم. قبل از انقلاب اسلامی ایران تعداد سالن‌های استاندارد به نسبت جمعیت سی و چند میلیونی آن زمان کافی بود اما در شرایط معاصر جمعیت ما بیش از ۲ برابر افزایش پیدا کرده اما سالن‌های ما کمتر شده چون بسیاری از سالن‌ها به مرور زمان به دلیل عدم رسیدگی تعطیل یا نیمه‌تعطیل شده و تنها در چند سال اخیر است که پردیس‌های سینمایی وارد جریان اکران شده‌اند.
پردیس‌های سینمایی جدید در شرایط زمانی و جغرافیایی مختلف و بسته به اقلیم، فرهنگ و اقتصاد هر کشور کاملا تفاوت دارند، اما از فرمول‌های یکسانی برای ساخت پیروی کرده‌اند. به هر حال، مسئله مهم در تمام این پردیس‌ها، توجه به ایجاد فضایی با جذابیت بیشتر است به شکلی که به مرور آن مکان برای مخاطبان، به منزله پاتوق دائمی و مهم شهری، اجتماعی و فرهنگی شکل می‌یابد و رفتن به آنجا به نوعی عادت تبدیل می‌شود. فراموش نکنیم این امر باعث درآمد پایدار و شکل‌گیری اقتصادی پویاتر برای سینما می‌شود. همچنین تقسیم سالن‌های بزرگ به سالن‌های کوچک حس همراهی مخاطبان و دنبال کنندگان سینما را بیشتر می‌کند. این امر به اغنای سلایق طیف بسیاری از سینمادوستان ختم می‌شود و در این میان موارد نقص فنی را هم پایین می‌آورد. در یک سالن نمایش ۵۰۰ نفری اگر سیستم نقص فنی پیدا کند جایگزین کردن سالن پروسه‌ای بس دشوار است اما در یک سینمای چند سالنه این امر با سهولت انجام می‌شود.
حال باید به این نکته توجه کرد که صاحبان سالن نمایش فیلم، تولیدکننده‌های فیلم و جامعه مخاطبان سه رکن اساسی هستند که از تولید تا گیشه را به هم وصل می‌کنند و باید در صنعت سینما رضایت هر سه آنها جلب شود. اصفهان در چند سال اخیر با ساخت، بازسازی و راه‌اندازی پردیس‌های گوناگون وضعیت مطلوب‌تری نسبت به استان‌های دیگر دارد که این امر اصفهان را شهری مهم در حوزه اکران و اقتصاد سینما تبدیل کرده است. پردیس سینمایی چهارباغ، ساحل و پردیس سینمایی سیتی‌سنتر اصفهان با شکل مدرن و تجهیزات به‌روز شده تجربه‌ای متفاوت را برای تماشا کردن فیلم به مخاطبان خود ارائه داده است.
نظر شما