لوئی ژاک مانده داگِر (Louis-Jacques-Mandé Daguerre) ۱۴ ساله بود که مدرسه را رها کرد و نزد یک معمار نقشه کشی و اصول پرسپکتیو را آموخت. پس از این دوره به طراحی دکور تئاتر و اپرا علاقه‌مند شد و سالها در این زمینه آموخت و شاگردی کرد تا اینکه خود در این حرفه دارای نام و نشانی شد.
۳۴ ساله بود که با همکارش شارل بوتون نخستین تئاتر چندرسانه‌ای را برپا کرد که در آن با بازی با نور بر پرده‌های بسیار بزرگ نقاشی، تصویرهای نزدیک به پیکرهای سه بُعدی را ایجاد می‌کرد. او نام این تئاتر را "دیوراما" گذاشت و برای افزایش تصویرهای تأثیرگذارتر کوشید به جای پرده‌های نقاشی راهی برای عکاسی پیدا کند.
۳۹ ساله بود که با ژوزف نیِپس آشنا شد و از روش او برای ثبت تصویر بر روی فلز توسط آمیزه‌ای از سیمان و روغن آگاه شد و تا مرگ آن مخترع چهار سال با او همکاری کرد.
۴۴ ساله بود که روش نیِپس را کامل کرد. یک ورقه مسی را صیقل و سپس آب نقره داد، در محلول یُد خوابانید و در نور خورشید درون یک دوربین گذاشت تا تصویر جلوی آن دوربین را جذب کند سپس آن فلز را در تاریکخانه جیوه اندود کرد و روی آن را آب طلا داد تا ثابت بماند.
او به این ترتیب توانست تصویرهای روشنتر و گویاتری بر روی فلز ثبت کند و نام روش تولید خود را "داگِروتیپی" گذاشت.
سپس نتیجه آزمایش‌هایش را به آکادمی علوم فرانسه فرستاد و توانست حق امتیاز این کشف را به دولت فرانسه واگذارد و در مقابل از دولت به خاطر این اختراع تا پایان عمر سالی شش هزار فرانک دریافت کند.
پس از بررسی‌های انجام شده روی نوشته‌ها و یافته‌های داگر، دولت فرانسه کار او را هدیه‌ای به جهان دانش دانست و آن را رایگان در اختیار همگان گذاشت.
لوئی داگِر ۱۰ ژوئیه ۱۸۵۱ درگذشت. نام به دلیل تاثیرگذاری و خدمات شایانش به جهان دانش در کنار ۷۱ نام دیگر بر روی برج ایفل ثبت شده است.
نظر شما