«سرپیکو» چهارصد و هفتاد و هشتمین فیلمی است که منتقدان سینمایی معتقدند باید دید و بعد از آن گفت: من همه فیلم‌های خوب را دیده‌ام و حالا می‌توانم بمیرم.
امسال در جشنواره فیلم فجر، نام سیدنی لومت را بسیار شنیدیم زیرا میخالکوف - کارگردان روسی - فیلم «12» را براساس فیلم مشهور این کارگردان یعنی
«12 مرد خشمگین» ساخته است. «سرپیکو» نیز یکی دیگر از فیلم‌های بنام این کارگردان است.
«سرپیکو» یکی از آثار تحسین‌شده صنعت سینما در دهه 70 است. این فیلم در سال 1973 براساس قصه کتاب «پیتر ماس و ومالدو سالت» ساخته شد. آل‌پاچینو در این درام جنایتکارانه اجتماعی، نقش فرانک سرپیکو را بازی می‌کند. سرپیکو یک پلیس صادق و شریف بود اما بسیاری از همکاران‌اش عقیده داشتند او آدمی خطرناک است، حتی شاید خطرناک‌ترین موجود زنده دنیا! فیلم براساس یک قصه و ماجرای واقعی ساخته شده است؛ قصه زندگی و فعالیت‌های یک پلیس نیویورکی. سرپیکو علیه فساد طغیان کرده بود. مبارزه علیه فساد باعث می‌شود که علیه همکاران فاسد و رشوه‌بگیر خود موضع‌گیری کند اما این کار برای او گران تمام می‌شود و باعث می‌شود که بالادستی‌هایش هم علیه او موضع‌گیری کنند.
سرپیکو یکی از پلیس‌هایی بود که در دهه 70 میلادی در اداره پلیس کار می‌کرد. برخلاف همکاران‌اش او حاضر به قبول پولی که به صورت ماهانه از سوی جنایتکاران محلی به ماموران پلیس داده می‌شود، نمی‌شود.
همین مسئله باعث می‌شود که دیگر کسی در کنار او نباشد. موقعیت شغلی وی نیز به خطر می‌افتد. حتی زمانی که او از سوی مسئولان بالاتر هم فراخوانده می‌شود حاضر به عقب‌نشینی نیست.
آل‌پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد سال شد. سیدنی لومت فیلمش را کاری افشاگرانه قلمداد کرد و به خاطر کار درخشان خود، نامزد اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد.با همه این احوال، سرپیکو فیلمی است درباره یک پلیس تک و قهرمان که به‌شدت به مذاق بیننده - که از فساد موجود آشفته است و به دنبال یک منجی می‌گردد - خوش می‌آید. سرپیکو فیلمی با تاریخ مصرف کوتاه نیست و می‌شود در هر زمان آن را دید و لذت برد.
