ژن‌های محافظتی؛ عامل بقای دلفین‌ها در اکوسیستم‌های خاص

به گزارش ایرنا، تنوع ژنتیکی در جانوران برای حفظ بقای آن‌ها در اکوسیستم از جمله در هنگام شیوع بیماری یا تغییرات آب و هوایی، امری ضروری است، اما هر نوع تنوع ژنتیکی نیز مهم نیست. برخی از متغیرهای ژنتیکی، نشانگرهای خنثی هستند و هیچ کارکردی برای حفظ بقا یا سازگاری جانوران ندارند. محققان دو دسته از دلفین‌های ساکن غرب استرالیا را مقایسه کردند که یک گروه دارای ژن‌های خنثی و دیگری دارای ژن‌های مجموعه سازگاری بافت اصلی (MHC) بودند. ژن‌های MHC در برگیرنده کدهای متعلق به پروتئین‌های ضروری سطح سلول‌های سیستم ایمنی هستند که وجود آن‌ها برای تشخیص مولکول‌های خارجی و پاتوژن‌ها ضروری است.

در این بررسی‌ها مشخص شد تنوع ژنتیکی مرتبط با سیستم ایمنی در دلفین‌های دارای MHC بیش از سایر دلفین‌ها است. به اعتقاد محققان این تفاوت در تنوع ژنتیکی می‌تواند حاصل تغییرات وسیع در اکوسیستم این گروه از دلفین‌ها باشد. به عبارت دیگر داشتن تنوع MHC ممکن است یک لایه محافظتی اضافی برای دلفین‌ها باشد، اما لزوماً آن‌ها را در برابر تمام تهدیدهای موجود محافظت نمی‌کند.

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Ecology and Evolution منتشر شده است.