تشخیص پوکی استخوان با نانوبیوسنسور | کاهش اثرات سوء همودیالیز با فناوری نانو

به گزارش همشهري آنلاين، دكتر قاسم عموعابديني در تشريح دستاوردهاي اين مركز پژوهشي، با بيان اينكه تشخیص پوکی استخوان که امروزه با استفاده از سنجش تراکم مواد معدنی استخوان صورت می‌گیرد، از محدودیت‌های متعددی رنج می‌برد، گفت: نانوبیوسنسور تشخیص پوکی استخوان یکی از دستاوردهای مرکز پژوهشی فناوری‌های نوین در مهندسی علوم زیستی دانشگاه تهران است. 

استاد تمام دانشگاه تهران به فارس گفت: با وجود پیشرفت‌های اخیر فن‌آوری‌های موجود برای سنجش تراکم استخوان نه‌تنها وقت‌گیر و پرهزینه بوده بلکه برچسب‌های خاص و ابزار گران‌قیمت نیاز دارد. این پروژه با ادغام تکنولوژی میکروسیالی و سیستم سنجش الکتروشیمیایی باعث طراحی منحصر به فرد یک پلت فرم با امکان اندازه‌گیری نشانگرها با حساسیت بالا را فراهم می‌آورد.

وي افزود: از ویژگی‌های خاص این طرح روش ساده و تکرارپذیری (تنوع کمتر از 5 درصد) این فرایند است. از دیگر مزایای این سیستم تشخیصی ساده می‌توان به کاهش زمان اندازه‌گیری و نیاز به مقدار کمتر نمونه و ثبات بالا اشاره کرد.

عموعابديني از نانوهمودیالیز به عنوان یکی دیگر از دستاوردهای این مرکز نام برد و گفت: این پروژه در راستای پروژه ساخت کلیه همراه انجام شده و هدف آن این است که با توجه به رشد روزافزون بیماران کلیوی و مشکلات عدیده ایجاد شده در روش‌های درمانی کنونی با افزایش کارایی دستگاه از این مشکلات کاست.

• آشنايي با هودياليز

وي درباره اين دستاورد توضيح داد: در این راستا از نانو ذرات مغناطیسی برای حذف اوره از سیستم استفاده می‌شود. به این ترتیب که با بکارگیری نانوذرات مغناطیسی و حذف اوره و سپس ایجاد میدان مغناطیسی و حذف نانوذرات مغناطیسی از سیستم منجر به افزایش کارایی سیستم دیالیز، غشای دیالیز و کاهش زمان دیالیز در نهایت کاهش اثرات سوء روش همودیالیز می‌شود،‌این طرح در مرحله آزمایشگاهی است و باید مراحل آزمایش حیوانی خود را سپری کند.

به گفته رئيس مرکز پژوهشی فناوری‌های نوین در مهندسی علوم زیستی دانشگاه تهران، بیوراکتور تولید و تکثیر سلول‌های بنیادی دستاورد دیگری است که محیط مناسبی را از نظر تنش‌های هیدرودینامیکی و انتقال مواد مغذی لازم برای رشد و تکثیر سلول‌ها فراهم می‌آورد.

وي افزود: این روش بدون نیاز به پاساژهای متوالی دستیابی به جمعیت بالای سلولی را با حفظ قابلیت‌های تمایزی سلول‌ها ایجاد کرده و همچنین با توجه به قابل کنترل بودن شرایط عملیاتی در این بیوراکتور جمعیت سلولی به دست آمده از نظر متابولیکی و تمایز یکنواخت هستند.

دكتر عموعابدینی در بخش ديگر اين گفت‌وگو به پيشينه شكل‌گيري مرکز پژوهشی فناوری‌های نوین در مهندسی علوم زیستی دانشگاه تهران، حوزه‌هاي فعاليت اين مركز و سهم آن در توليد علم پرداخت.

وي به عنوان طراح و ايده‌پرداز اين مركز پژوهشي كه 10 سال گذشته با مجوز دانشگاه تهران تاسيس شده است، گفت: این مرکز بین‌رشته‌ای است و در حوزه‌های مهندسی علوم زیستی کار می‌کند،‌ فعالیت‌های این مرکز تلفیقی از مهندسی، زیست و پزشکی است و در چهار حوزه اصلی مهندسی نانوبیو، بیوراکتور مینیاتوری، مهندسی آنزیم متابولیسم و مهندسی بافت سلول‌های بنیادی و اندام مصنوعی فعالیت دارد.

استاد تمام دانشگاه تهران، با بيان اينكه در حال حاضر بیش از 30 دانشجوی کارشناسی ارشد و دکترا در مرکز پژوهش فناوری‌های نوین در مهندسی علوم زیستی فعال هستند، به فارغ‌التحصيلي بیش از 113 دانشجو از اين مركز اشاره كرد و گفت: تقریبا نیمی از دانشجویانی که در این مرکز فعالیت داشتند، ثبت اختراع دارند.