بیشتر این عکسها از میدان شوش تهران، کوره پز خانههای ورامین، کرمان و بم برداشته شدهاند.از آنجا که مسائل اجتماعی یکی از دغدغههای ذهنی عکاسان است و پیش از اینکه بسیاری از شاخههای دیگر عکاسی شکل بگیرد، عکاسی مستند اجتماعی شکل گرفته است باید توجه داشت نخستین چیزی که در عکاسی مستند مطرح است، حقیقت جویی و امانتداری نسبت به صحنه بوده و به عبارت دیگر باید از بازسازیهای ذهنی عکاس پرهیز شود.
مهدی جعفری که خود لیسانسیه و مدرس گرافیک است و تا کنون چندین نمایشگاه عکس و گرافیک در سراسر کشور برگزار کرده، درباره ویژگی مستند اجتماعی عکس کودکان میگوید:«فکر نمیکنم که عکاسی مستند اجتماعی کودکان با چیزهای دیگر تفاوتی داشته باشد، اما کودکان خلوص و معصومیتی در درونشان دارند که من را به سمت خودشان کشیدند.
در این نوع ژانر، عکاس باید بتواند تا جایی که امکان دارد به سوژه نزدیک شود و لایههای درونی زندگی اجتماعی را به تصویر بکشد که در مورد کودکان کار بسیار دشواری است؛چرا که کودک به محض اینکه حضور دوربین را احساس میکند، واکنش نشان داده و همین، کار عکاس را بسیار سخت میکند.»
امیر امیری، مسئول امور نمایشگاههای خانه عکاسان نیز درباره آثار این نمایشگاه بر این باور است که ویژگی عکاسی مستند اجتماعی کودکان این است که هنرمند هیچ دخل و تصرفی در اثر نکرده و قابلیت استناد کردن به آن را از دست نداده باشد که در غیراین صورت، هنر بر استناد عکس تأثیر گذاشته است و در عین حال مجموعه آثار، سوژه و تکنیک باید داشته باشد.
به همین سبب باید در زمینه عکاسی مستند اجتماعی کودکان با دقت و حساسیت زیاد وارد این عرصه شد و بدون دخل و تصرف در خلق دنیای کودکانه و معصومیتهای آنها با حفظ امانت و صداقت، به عکاسی پرداخت تا اینکه گرههای موجود در دنیای آنها را به جامعه نشان داد و درصدد گشایش آن گرهها برآمد.
هدف مهدی جعفری از برگزاری نمایشگاه مانند همه کسانی که نمایشگاه برگزار میکنند، برقراری ارتباط با مردم و پیدا کردن نقاط ضعف و قوت کارشان است و قطعاً هر اثری که تولید میشود باید در معرض دید مردم قرار گیرد تا ارتباط برقرار شود.
وی در این باره میگوید:«بیشتر دوست دارم فرهنگ جوامع مختلف دنیا را به تصویر بکشم و تلاش میکنم حتماً این کار را انجام دهم.
بررسی ادیان، فرهنگ، زندگی اجتماعی و تطابق آنها با یکدیگر از سوژههایی است که برایم بسیار جالب است.من امیدوارم که آثار این نمایشگاه به خوبی مورد استقبال مخاطبان قرار گیرد؛چرا که هیچ هنرمندی اثری را برای خودش تولید نمیکند و قطعاً اگر آثار به فروش بروند، این ارتباط بهتر برقرار شده است.»
این عکاس درباره سیاه و سفید بودن بیشتر آثار، میگوید:«در زمینه عکاسی، در آثار گوناگون اگر رنگ حرفی برای گفتن داشته باشد از رنگ استفاده میشود و قطعاً اگر رنگ وجود نداشته باشد نیازی نیست که رنگ به کار برود.
علت سیاه و سفید بودن آثار من هم در این نمایشگاه همین بود.ضمن اینکه در بیشتر فضاها رنگ وجود نداشته و من هم رنگی عکاسی نکردهام و البته 3 فریم از این کارها بهطور اتفاقی رنگی است.»
