این توافقنامه ذیل چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) در ارتباط با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، در کنفرانسی که به همین منظور در 12 دسامبر سال 2015 میلادی توسط سازمان ملل در پاریس تشکیل شد از سوی نمایندگان ۱۹۵ تصویب شد و در ۲۲ آوریل ۲۰۱۶ (روز زمین) در مراسمی در نیویورک برای امضا معرفی شد.
بر اساس این پیمان نامه تمام کشورها ملزم شدند در راستای محدود کردن تاثیر انسان بر آب و هوا اقدام کنند.
یکی از محورهای مهم این پیمان، محدود کردن میزان افزایش متوسط دمای جو زمین به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و بطور عمده تلاش برای حفظ دما در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد تا پایان این قرن است. در غیر اینصورت متوسط دمای جو زمین، در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن به بیش از ۳ درجه سانتیگراد خواهد رسید.
از جمله اهداف مهم این پیمان، اجرای پروژه‌هایی برای توقف هرچه سریعتر انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورها و اجرای برنامه‌هایی است تا بتوان درنهایت در سال ۲۰۵۰ میلادی بین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و جذب دوباره آن تعادلی ایجاد کرد و پس از آن، میزان انتشار دی اکسید کربن را به تدریج به صفر رساند.
بر اساس پیمان پاریس، کشورهای کمتر توسعه یافته برای انطباق دادن خود با تعهدات این توافقنامه می‌توانند از کمکهای مالی برخوردار شوند. بر این اساس کشوهای ثروتمند باید از سال ۲۰۲۰ میلادی، سالانه مبلغ صد میلیارد دلار به کشورهای فقیر بپردازند. این کمک مالی نیز از سال ۲۰۲۵ میلادی افزایش می‌یابد.
از دیگر موضوعات مطرح در پیمان نامه، توافق بر نحوه قیمت گذاری سوخت‌های فسیلی است بگونه ای که منجر به تشویق کشورها به استفاده از انرژی‌های پاک شود.
برای آشنایی بیشتر با موضوعات مرتبط با این پیمان، نشست‌های سازمان ملل در خصوص مسائل اقلیمی به دیگر مطالب منتشره در همشهری آنلاین به شرح ذیل مراجعه کنید:
نظر شما