اندوخته آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم 6400 فروند، درطول جنگ سرد حدود 600 فروند و در دهه 1990 به بیش از 350 فروند کشتی رسید و هم‌اکنون این مقدار به کمتر از 280 کشتی رسیده است.
این کاهش درحالی رخ می‌دهد که چین به قطب کشتی‌سازی تبدیل شده و بازار آن را در دست دارد. این مسئله منجر به تقویت ناوگان ارتش لیبرال مردمی چین نسبت به ناوگان آمریکا در دهه آینده خواهد شد.
هنوز آمریکا از لحاظ کمیت در رده بسیار بالاتری قرار دارد اما چین نیز در تلاش است که سطح کیفی خود را نیز به آمریکا برساند.
به هرحال، چین یکی از کشورهای پرچالش ازنظر تروریسم، گسترش قاچاق، امنیت مرزی، دامن زدن به فجایع بشری و دیگر مسائل است که هم اکنون توسعه ناوگان دریایی با آن مواجه است.
نیروی دریایی آمریکا طرح‌هایی در راستای افزایش تعداد کشتی‌ها از کمتر از 280 فروند به بیش از 310 کشتی دارد. مطابق با سرویس خدماتی و کمیسیون بودجه کنگره، افزایش بی‌رویه هزینه به بیش از 34 درصد به همراه عوامل دیگر، حکایت از خوشبینانه بودن این طرح دارد.
درواقع در یک دهه آینده و بعد از آن، درصورتی که نیروی دریایی تنها 7 کشتی در سال تولید کند، انتظار می‌رود با این روند، درطول 30سال، ناوگان کشتی‌ها به کمتر از 200فروند کاهش یابد.
ما هنوز در دنیایی زندگی می‌کنیم که 75 درصد از جمعیت مردم در 200مایلی دریاها زندگی می‌کنند و در عصری به سر می‌بریم که 90درصد از مسافرت‌های تجاری از طریق دریا انجام می‌پذیرد. ازجمله می‌توان به صادرات نفت اشاره کرد که دو سوم آن از طریق دریا محقق می‌شود.
این گزارش تامل برانگیز، پس از ماه‌ها مطالعه ویژه در دانشکده نیروی دریایی جنگی مد نیو پرت واقع در جزیره رود به منظور تدوین راهبرد جدید نیروی دریایی آمریکا تهیه شده است.
این مطالعه توسط مایکل مولن، فرمانده عملیات‌های دریایی انجام گرفته که اخیرا سمت وی به رئیس گروه مشاوران نظامی رئیس‌جمهوری ارتقاء یافته است.
این راهبرد توسط نیروی دریایی، یگان تفنگداران دریایی و گارد ساحلی ارائه شده بود که برای اولین بار توسط این3سازمان به صورت مشترک و به‌عنوان یک راهبرد فراگیر مطرح شد.
این گزارش این مطلب را مد نظر دارد که دنیای ما به هم متصل است، جوامع به صورت متراکم و انبوه در کنار هم قرار گرفته‌اند و ساکنین کنار دریاها، برای خنثی کردن حملات نا برابر و بلایای طبیعی آماده خواهند بود.
در راستای اثبات این مطلب که صلح به تنهایی پایدار نیست ، این گزارش، عمدا نبردهای نظامی پرقدرت را مستثنی نکرده است. اما طبق راهبرد جدید، حتی نبردهای پرقدرت نیز باید دقیق و متناسب باشند. در اینجا به دریاهای قراردادی، نبردهای زمینی و نیاز به ترویج دمکراسی، اشاره مختصری شده است.
این گزارش بعد از جنگ عراق تهیه و در آن بر قدرت غیرنظامی تأکید شده است. در واقع این گزارش بیشتر به وضعیت اضطراری سونامی در اقیانوس هند در دسامبر 2004 و ژانویه 2005 پرداخته است تا به جنگ در عراق.
« ما برای کاهش بلایای انسانی به‌عنوان یک میانجی پیشگام و نیروی چند ملیتی از طریق ایجاد ارتباطات در زمان صلح به فعالیت ادامه خواهیم داد. بلایای انسانی، ما را به سمت جبران کردن آن، سوق می‌دهد و ویژگی سرکوبگرانه نیروهای دریایی صرفا موقعیت‌های آنان را جهت کمک فراهم می‌سازد.»
موضوع این گزارش ماهیت یک راهبرد همکاری برای قدرت دریایی قرن 21 را به‌طور کامل تشریح می‌کند که در رابطه با همکاری 3 سازمان دریایی و مهم‌تر از آن همکاری آمریکا با هم پیمانانش است.
در طول سال‌های گذشته، ادمیرال مولن در مورد تخصیص یک هزار کشتی در ائتلاف بین‌المللی ناوگان‌های نیروهای دریایی با هدف ایجاد امنیت و کمک به هر نیروی پلیس در دریاها و ساحل‌های جهان، صحبت کرده بود.
البته عبارت یک‌هزار کشتی در این گزارش آورده نشده است اما در هر صفحه از این گزارش، به مسئله یک‌هزار کشتی نیروی دریایی و امنیت جمعی اشاره شده است.
این راهبرد جدید در واقع برگرفته از اظهار نظر ادمیرال مولن بوده و درحقیقت بسط و توسعه همکاری دوستانه نیروهای دریایی در دیگر سازمان‌ها را تشریح می‌کند. همه کشور‌ها برای حفظ منابع خود نیاز به امنیت و ایمنی در تمام قلمرو دریایی خود دارند.
دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، سازمان‌های بین‌المللی و بخش خصوصی، بیشتر و بیشتر برای حفظ منافع خود در هنگام خطر همکاری خواهند کرد.
درصورتی‌که این راهبرد هم‌راستا با افکار تندروها نباشد، آنها راهبرد جدید نیروی دریایی را رد خواهند کرد.
اما به این دلیل که این راهبرد با حزب سیاسی غالب در واشنگتن حرکت کرده، با اقبال عمومی کنگره مواجه خواهد شد و قادر به برآورده ساختن نیازهای نیروی دریایی است. نکته مهم این است که راهبرد جدید، هیچ اشاره‌ای به افزایش کشتی‌ها ندارد.
The atlantic.com
24 اکتبر
