امسال این جایزه به سیمون راتل اهدا شد. وی طی بیش از 30 سال فعالیت هنری خود در بسیاری از گروه‌ها حضور داشته و همچنین آموزش علاقه‌مندان به هنر موسیقی را برعهده داشته و در اجرای بسیاری از ارکسترهای سمفونیک و فیلارمونیک که مورد تحسین قرار گرفته همکاری کرده است. او هم‌اکنون به عنوان رهبر اصلی و مدیر هنری ارکسترسمفونیک برلین مشغول فعالیت است ونیز به عنوان نوازنده اصلی با گروه ارکستر عصر روشنگری همکاری می‌کند.
سیمون راتل در سال 1955 در لیورپول انگلستان متولد شد و تحصیلات خود را در دانشگاه لیورپول آغاز کرد. سیمون در سال 1971 در آکادمی سلطنتی موسیقی لندن تحصیلات خود را در زمینه موسیقی ادامه داد. اگر چه ابتدا پیانو و ویولون را آموخت اما اولین کار خود را با نواختن آلات ضربی آغاز کرد. توانایی و استعداد بی‌نظیر او در موسیقی سبب شد بسیار زودتر از آنچه تصور می‌کرد بر سکوی رهبر ارکسترهای بزرگ لندن مانند فیلارمونیا و فیلارمونیک قرار گیرد.
در سال 1974 فارغ‌التحصیل و در همان سال برنده جایزه مسابقه هنری بین‌المللی jahn player شد. پس از این موفقیت به عنوان دستیار رهبر ارکستر سمفونی Bournemouth و سمفونیتا انتخاب شد. در دوران دانشجویی نیز هدایت چند ارکستر را برعهده داشت و هنگامی که اجرای سمفونی شماره 2 مالر، آهنگساز اتریشی را رهبری کرد، هنوز از آکادمی موسیقی فارغ‌التحصیل نشده بود. همکاری سیمون راتل با ارکستر سمفونیک بیرمنگام (CBSO) از سال 1980 آغاز شده و تا سال 1990 ادامه داشت.
در سال 1980 او به عنوان رهبر اصلی ارکستر و مشاور هنری این گروه انتخاب شد و پس از مدتی توانست کارگردانی هنری این مجموعه را نیز عهده‌دار شود و نقش مهمی را در موفقیت این گروه و مطرح شدن آن در مجامع بین‌المللی ایفا کند. علاوه بر این سیمون راتل در ارکسترهای فیلارمونیک و سمفونیتا در لندن نیز به فعالیت‌های هنری خود در عرصه موسیقی ادامه داد. او در این دوران ارکسترهای بزرگی مانند فیلارمونیک بوستون و ارکستر فیلادلفیا و فیلارمونیک وین را رهبری کرد.
یکی از موفقیت‌های بزرگ او در این مدت تغییر مکان ارکستر سمفونی شهر بیرمنگام از مکان سابق خود در تالار اصلی شهر به تالاری جدید و نوساز بوده است. فعالیت‌های او در سال‌های آخر همکاری با این گروه در فیلمی با نام سیمون راتل به کارگردانی جین‌گرین به تصویر کشیده شده است.راتل در سال 1979 اولین فعالیت هنری خود را در آمریکای شمالی در ارکستر سمفونیک لس‌آنجلس به روی صحنه برد.
در فاصله سال‌های 1980 تا 1994 به عنوان رهبرمهمان ارکسترهای معروف آمریکا ایفای نقش کرد. از طولانی‌ترین طرح‌های هنری او می‌توان به اجرای کنسرت موسیقی قرن بیستم با عنوان « به سوی هزاره» اشاره کرد. او در سال1987 جایزه ویژه ارکستر شهر بیرمنگام را از آن خود ساخت و در سال 1994 موفق به دریافت لیسانس افتخاری شد. سیمون راتل در ماه می سال 2006 نشان افتخاری انجمن هنرانگلستان را نیز دریافت کرد.
آن سال‌ها
سیمون راتل در سال 1987 با اجرای سمفونی شماره 6 گوستاومالر اولین رهبری خود را در ارکستر فیلارمونیک برلین تجربه کرد و در سال 1999 به عنوان جانشین کلاریو رهبر اصلی شد. اگر چه با رای اعضای ارکستر به این سمت منصوب شد اما از آنجایی که بسیاری از اعضا فرد دیگری را واجد شرایط می‌دانستند این انتصاب با مخالفت‌های بسیاری مواجه بود. اما به رغم همه مخالفت‌ها این مسئولیت به او واگذار شد و او با امضا نکردن قرارداد تا رسیدن به اهدافی همچون مساعد شدن درآمد اعضا، استقلال گروه ارکستر سمفونی برلین و جدا شدن این گروه از مجلس سنای برلین توانست شرایط موجود را به نحو مناسبی تغییر دهد.
در سال 2002 سیمون توانست با همکاری شرکت EMI یک دوره کامل از سمفونی‌های بتهوون را ضبط کند. اولین کنسرت ارکستر سمفونیک برلین با رهبری سیمون راتل در 7 سپتامبر سال 2002 به روی صحنه رفت که بسیار موفق بود و مورد توجه بسیاری از رسانه‌های جهان قرار گرفت.
بسیاری از منتقدان آلمانی از او به عنوان ضعیف‌ترین موسیقیدان ارکستر برلین یاد کرده‌اند که از تعصبات او در اجرای موسیقی بدون توجه به نظر دیگر اعضای گروه ناشی می‌شود.
سیمون در سال 1993 با ارکستر فیلادلفیا شروع به همکاری کرد و در سال‌های 1999، 2000 و 2005 به عنوان رهبر ارکستر مهمان هدایت گروه را برعهده گرفت.
در سال 2007 سیمون رهبری قطعه‌ای شومان را پذیرفت. همکاری راتل با گروه ارکستر فیلادلفیا ادامه داشت، اما زمانی که ارکستر خواستار استخدام راتل به عنوان کارگردان هنری گروه شد، او این پیشنهاد را نپذیرفت و به عنوان رهبر مهمان به فعالیت‌های خود ادامه داد. راتل اجرای بسیاری از انواع سبک‌های موسیقی را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است .وی با ضبط دومین سمفونی مالر توانسته است جوایز بسیاری را از آن خود سازد.
2 افتخار بزرگ
راتل در سال 1989 قطعه‌ای از جرج کرشیون را کامل کرد که به عنوان موسیقی متن در یک برنامه تلویزیونی در سال 1993 پخش شد و جالب است بدانید که مجله موسیقی BBC این آلبوم را به عنوان آلبوم ماه آوریل سال 2007 معرفی کرده است. راتل در سال 1993 به پاس خدمات هنری‌اش از ملکه انگلیس عنوان « سر» دریافت کرد و در ژوئن سال 1999 نیز مدیریت هنری و رهبری ارکستر سمفونیک برلین را برعهده گرفت که این 2 موفقیت، 2 افتخار بزرگ اجتماعی و هنری در دوران زندگی او محسوب می‌شود.
اجرایی متفاوت
اجرای سمفونی شماره 9 گوستاومالر، آهنگساز اتریشی یکی از بزرگترین موفقیت‌های این هنرمند در رهبری ارکسترهای بزرگ دنیا است و از او به عنوان یکی از بزرگترین مفسران آثار این آهنگساز بزرگ اتریشی یاد شده است. سیمون در نظر دارد تا پایان اکتبر سال جاری سبک جدیدی از سمفونی شماره 9 مالر را اجرا کند. شرکت EMI که در زمینه ضبط و پخش آثار موسیقی کلاسیک فعالیت می‌کند نیز قصد دارد در ماه نوامبر سال 2007 همزمان با سالگرد تولد ارکستر فیلارمونیک برلین و اولین اجرای سیمون راتل در نیویورک و همچنین یکصد و بیست و پنجمین سالگرد پایه‌گذاری ارکستر سمفونی برلین، مجموعه آثار این هنرمند را به صورت دیجیتالی عرضه کند. انتشار این مجموعه در بازارهای جهانی به ماه مارس سال 2008 موکول خواهد شد.
پیش از این سمفونی شماره 5 و 10 مالرتوسط سیمون راتل و ارکستر سمفونیک برلین اجرا شده است که سی‌دی این 2 اجرا بسیار مورد توجه قرار گرفته و به عنوان پرفروش‌ترین مجموعه‌های موسیقی شناخته شده است. در سال 1987 سیمون راتل برای نخستین بار قطعه شماره 2 مالر را با همکاری ارکستر سمفونی بیرمنگام به اجرا درآورد. گفتنی است قطعه شمار 9 این آهنگساز اتریشی پیش از این در سال 1993 با همکاری سیمون راتل و ارکستر فیلارمونیک وین به اجر درآمده بود.سیمون در مدت زمانی که در عرصه موسیقی فعالیت داشته است بیش از 70 اثر هنری را به نام خود به ثبت رسانده و با شرکت در فعالیت‌های هنری، آموزشی و اجتماعی، جوایز بین‌المللی بسیاری را به دست آورده است.
در مراسم اهدای جوایز گرامافون که از معروف‌ترین جوایز در عرصه موسیقی کلاسیک است، جایزه سال 2007 به پاس نواختن قطعه‌ای از یوهان برامس، آهنگساز آلمانی به گروه کر ارکستر سمفونی برلین به رهبری سیمون راتل اهدا شد. اگر چه او در این مراسم حضور نداشت اما با ارسال پیام تصویری این موقعیت را به گروه کر ارکستر تبریک گفت و این جایزه به سیمون هالسی، رهبرگروه کر به عنوان نماینده ارکستر اهدا شد. در مجله گرامافون از آثار هنری این هنرمند به عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین هنرنمایی‌ها در عرصه موسیقی یاد شده و از فعالیت‌های او تقدیر و تشکر به عمل آمده است.
