محمود احمدی‌نژاد و غلامعلی حداد عادل، هر 2قصد دارند در این روز تاریخی سخنرانی کنند تا دست کم از نظر مشارکت مقامات داخلی، ایران از ترکیه حسابی پیش بیفتد؛
ترکیه از سطح وزیر فرهنگ بالاتر نرفت، اما از نظر جلب نظر کشورهای دیگر، با فاصله 20 امتیاز در صدر جدول، چنان موقعیت مستحکمی دارد که بعید به‌نظر می‌رسد تا پایان لیگ هم بتوانیم خطری برایش محسوب شویم.
قرار است در کنگره بین‌المللی ایران، 28 کشور دیگر و 200 میهمان داخلی و خارجی برای شناخت مولوی به ما کمک کنند، در حالی که جشن هشتم مهر (30سپتامبر) ترکیه را که همزمان با تولد این شاعر بزرگ ایرانی در قونیه برگزار شد، 48 کشور دنیا به‌طور زنده از رسانه‌های رسمی‌شان پخش کردند.
این اختلاف البته نشان‌دهنده رویکرد متفاوت 2 قدرت اصلی لیگ هشتصدم مولاناست؛ ترکیه تمام توان خود را برای معطوف کردن توجه جهانیان به قونیه و نام مولانا جلال‌الدین «رومی» به کار بسته است تا با اهداف تبلیغی، سند مولانا را به نام خود بزند.
اما ایران، به شکل روشنی با وجود همه انتقادها و داد و بیدادهای مطبوعات کشور، به بعد رسانه‌ای لیگ توجه نشان نداد و هر جا که با خبرنگار کنجکاوی روبه‌رو شد، یک پاسخ را رو کرد: ما به اندیشه مولانا می‌اندیشیم.
مولانا مال ماست و به کسی هم ربطی ندارد. تازه اگر کسی هم در این زمینه کار کند، به نفع ماست و باید از آن استقبال کنیم، چون درواقع حمالی‌مفت می‌کند برای فرهنگ ما.
عنی همان چیزی که محسن پرویز نیز در نشست خبری تکرار کرد: «در جلسات ستاد بزرگداشت مولانا، چالش بر سر این بود که آیا در ایرانی بودن مولانا با کشورهای دیگر وارد مناقشه شویم یا نه و به این نتیجه رسیدیم که آثار مولانا گواه ایرانی بودن مولاناست و به مناقشه نیاز نیست.
همان‌طور که در مدال مولانا ذکر شده مولانا نویسنده فارسی‌زبان است و این موضوع ثابت شده و اگر دیگران بخواهند کار کنند، ما باید استقبال کنیم نه ممانعت.»
پرویز که با وجود همه انتقادات و بحث‌های نمایشگاه کتاب بیستم، حکم ریاست نمایشگاه بیست‌ویکم را نیز دریافت کرد، ادامه داد: « نسخه نفیس خطی از کلیات دیوان شمس در کتابخانه قونیه موجود است که از سوی مؤسسه حکمت و فلسفه به چاپ رسید و پس از ما هم ترکیه این کار را کرد و آن را به دوستداران مولانا هدیه می‌دهد.
از این حرکت 2 تعبیر می‌توان به دست داد. عده‌ای از این حرکت این طور برداشت می‌کنند که مولانا توسط ترکیه مصادره شد.،
اما من این حرکت را دال بر این می‌گیرم که اندیشمندان ترک یک اثر به زبان فارسی را منتشر می‌کنند و هدیه می‌دهند و این نشان می‌دهد آن‌ها به این کتاب اعتقاد دارند و متعهدند و آن را گسترش می‌دهند و ما جز این نمی‌خواهیم و خوشحال می‌شویم تمام متون کلاسیک فارسی در سراسر جهان ترجمه و منتشر شود.»
تازه این که چیزی نیست، ترکیه ترجمه‌های گوناگونی را از مثنوی معنوی و غزلیات شمس آماده کرده و به هرکسی که از راه می‌رسد هدیه می‌دهد.
از جمله روسای جمهور کشورهای اروپایی و غیراروپایی، پاپ بندیکت و... و از این طریق حسابی کار ما را راحت می‌کند.
واقعا وقتی ترکیه این طور مفت و مسلم برای مطرح کردن نام ایران در جهان و جهانی کردن شاعر ما تلاش می‌کند، مگر بی‌کاریم که هزار تا کار واجب‌تر را کنار بگذاریم و بیفتیم دنبال آن‌ها. حالا آن‌ها صدرنشین باشند یا نباشند.
مهم اندیشه مولاناست که آن هم این‌جا پیدا می‌شود و قرار است 81 مولوی‌پژوه از 156 مولوی‌پژوهی که می‌توان در تمام دنیا یافت در 5 روز هر چه اندیشه هست از آثار مولانا بیرون بیاورند و از تهران تا تبریز و خوی سرازیر کنند تا سیراب شویم و برویم پی کارمان.
سخنرانی‌های مولوی‌پژوهان برجسته جهان، ششم و هفتم ایراد می‌شود. بعد همه سوار هواپیما می‌شویم و می‌رویم تبریز و تا دهم در همان حوالی در اندیشه مولانا خوض می‌کنیم.
بزرگان مولاناپژوهی 450 خلاصه مقاله برای کنگره فرستاده‌اند که دبیر کمیته علمی با کمک 27 داور نهایتا در 7 حوزه 50مقاله را برای طرح در کنگره انتخاب کرده است.
غلامرضا اعوانی در این نشست ادامه داد: «مقالات همایش‌ها در 6 دفتر مولوی‌پژوهی با حدود 25 مقاله در هر دفتر منتشر می‌شوند و در طول برگزاری کنگره در تهران 104 پژوهشگر داخلی و خارجی مقالات خود را در 20 دقیقه ارائه می‌دهند و 80 نفر نیز مقالات خود را در 10 دقیقه.»
یک کنگره بزرگ در شأن مولانای بزرگ. اما با تمام این‌ها اگر زمانی مثلا 10 سال بعد گذارتان ان‌شاءالله به غرب یا شرق یا جنوب افتاد و برای تحصیل یا داد و ستد یا سیاحت در بلاد فرنگ سکنا گزیدید، هیچ برافروخته نشوید اگر همسایه‌تان تنها یک مولانا می‌شناخت که آن هم ترک بوده، در قونیه دفن است و... چه فرقی می‌کند؟ مهم اندیشه مولاناست...
