به گزارش سازمان حفاظت محيط‌زيست، وي افزود : اين موضوع با از دست رفتن جمعيت گونه‌هاي شاخص اكولوژيك همچون پروانه‌ها كاملا قابل اثبات و ارزيابي است.دبيري خاطرنشان كرد: به‌طور نمونه مي‌توان به‌گونه بز اهلي اشاره كرد كه به‌دليل سازگاري با وضعيت آب و هوايي كشور، اتكا به علوفه عرصه‌هاي طبيعي و پرورش سازگار با محيط‌هاي روستايي، نقش بسيار مهمي در فرهنگ اجتماعي و اقتصاد روستايي و عشايري دارد اما توسعه نامتوازن، باعث آسيب‌هاي فراوان اين‌گونه به منابع طبيعي كشور شده است.
دبيري ادامه داد: توسعه فعاليت‌هاي دامپروري به‌ويژه گونه بز اهلي متكي به مراتع مخصوصا در نواحي خشك و كوهستاني موجب تخريب مراتع و پوشش گياهي و در نتيجه كاهش نفوذپذيري خاك، فرسايش خاك، ايجاد سيل و افزايش رسوبات به لحاظ بهره‌برداري فزاينده از منابع طبيعي كشور مي‌شود.
دبيري افزود: دام‌هاي اهلي يك رقيب غذايي مهم و ناقل برخي از بيماري‌هاي مهم واگيردار دامي نظير طاعون نشخواركنندگان كوچك، تب برفكي و ساير بيماري‌هاي واگيردار دامي براي علفخواران وحشي محسوب مي‌شوند.وي با اشاره به پتانسيل طبيعت‌گردي گونه بز و نقش آن در تأمين معيشت جوامع محلي، گفت: اگرچه حمايت از دامداران و توليدكنندگان و احترام به رسوم كهن و حفظ ارزش‌هاي فرهنگي كشور ضروري است اما نبايد از مخاطرات جدي موجود و آسيب‌هاي وارده به حيات وحش ناشي از حضور دام در مراتع به‌ويژه در چند سال اخير، غفلت كرد.
اين مقام مسئول افزود: تخريب مراتع و شيوع بيماري طاعون نشخواركنندگان كوچك در بين علفخواران وحشي از جمله مخاطرات توسعه بي‌ضابطه و ناپايدار دامداري است كه هماهنگي و مشاركت همه‌جانبه دستگاه‌هاي متولي و تعيين سازوكارهاي لازم به‌منظور حذف يا كاهش اين دست مخاطرات را مي‌طلبد.
به گفته دبيري، افزايش توليد و توسعه عملكرد اجتماعي - اقتصادي در حوزه دامپروري دام‌هاي بومي به‌ويژه بز اهلي اگر در چارچوب برنامه مديريتي كلان براي نگهداري، تغذيه و بهداشت حيوان مذكور و با درنظر گرفتن راهكارهايي نظير تبديل دامپروري سنتي به دامپروري صنعتي و نيمه‌صنعتي، مميزي اصولي مراتع در مناطق تحت مديريت سازمان حفاظت محيط‌زيست و پيشگيري و كنترل بموقع بيماري‌هاي واگيردار دامي توسط دستگاه‌هاي متولي انجام شود، مي‌تواند منجر به حفاظت از حيات وحش و جلوگيري از تخريب زيستگاه‌ها شود.
معاون محيط‌زيست طبيعي و تنوع زيستي سازمان حفاظت محيط‌زيست گفت: رسيدن به يك تفكر واحد درخصوص پيشگيري و كنترل مخاطرات ناشي از ورود بي‌ضابطه دام به مناطق و زيستگاه‌هاي حيات‌وحش و كاهش تهديد ذخاير ژنتيك، همچنين وجود راهكاري مناسب در رابطه با كاهش جمعيت دام در مراتع و افزايش توليدات دامي به‌صورت همزمان، مي‌تواند مسير سبز را به سوي صنعتي كردن دامپروري در كشور بگشايد.
نظر شما