البته ممکن است همین مفهوم با عبارات دیگری بیان شده باشد. مثلا در روزهای زمستان به ویژه زمانی که می‌خواهند خبر سلامت مسیرها بعد از یک برف یا باران سنگین را بدهند شنیده‌اید که می‌گویند « تمام محورهای مواصلاتی کشور به جز شمشک به دیزین باز است ».حالا با این وصف تا به حال شده از خود بپرسید چرا این تک جمله‌ها مهمان همیشه اخبار زمستانی است؟
اگر پایتخت نشین باشید شاید گذرتان به محور شمشک به دیزین افتاده باشد اما در غیر این صورت جزو اتفاقات نادر است که تجربه آشنایی با مسیری را داشته باشید که با وجود داشتن اهمیت اقتصادی، فقط تابستان قابل استفاده است و به محض نخستین بارش برف دیگر کارکردی ندارد. اما اینکه حالا چرا به سراغ این محور رفته‌ایم و به آن توجه کرده‌ایم حکایتی است که در پی می‌خوانید.
دیزین منطقه‌ای در شمال تهران واقع در دامنه‌های البرز است که اگر از جاده
تهران – کرج – چالوس سفر کرده باشید حتما تابلوهایی که آن را معرفی کرده‌اند دیده‌اید.
این منطقه در شمال کوههای تهران (منطقه گاجره) و به فاصله 123 کیلومتر از مسیر جاده چالوس و 71 کیلومتر از مسیر شمشک قرار دارد.
اگر از کرج وارد جاده چالوس بشوید 65 کیلومتر از مسیر کرج – چالوس را که بپیمایید بعد از گچسر می‌توانید به جای ادامه مسیر شمال به دل کوه بزنید و به روستایی برسید که گرچه اینک نامش تغییر یافته ولی به واسطه موقعیت جغرافیایی‌اش از دیگر روستاهای منطقه معروف‌تر و جذاب‌تر شده است.
بعد از روستای «ولایت‌رود» کنونی و پشت سر گذاشتن چندین مجتمع مسکونی به پیست اسکی دیزین می‌رسید.
جایی که هنوز می‌توان آسمان را آبی آسمانی دید و شب‌ها را با درخشش ستاره‌ها سپری کرد.
حتما هم لازم نیست اهل اسکی بازی و برف بوده باشید فقط کافی است دمی‌آسایش را جستجو کنید آن وقت راه یافتن به دیزین حتی در فصل تابستان هم برای من و شمایی که نه اهل اسکی هستیم و نه استطاعت مالی چنین ورزشی را داریم جذاب می‌شود.
اما راه رسیدن به دیزین فقط مسیر کرج – چالوس نیست. مسیر دیگری هست که همواره در زمستان بسته است. مسیری که به مراتب نزدیک‌تر و کم تردد‌تر است. شاید تا به حال آخر هفته‌ای، یا یک روز تعطیلی، به فشم، لواسان و آن طرف‌ها رفته‌اید. از لویزان تهران که به مسیر لواسان- فشم بروید به جای لواسان به سمت فشم و بعد میگون حرکت کنید و مسیر را ادامه بدهید تا به پیست شمشک برسید.
از آنجا حدود 30 دقیقه دیگر برانید به بلندترین نقطه پیست اسکی دیزین می‌رسید. با یک نگاه به کیلومترشمار خودرو می‌توانید یک حساب کتاب ساده کنید که چقدر راه پیموده‌اید. اما تازه از این بلندترین نقطه که بخواهید به سمت دیزین و هتل‌ها و شله‌هایش فرود بیایید می‌فهمید حکایت آن مسدود بودن جاده شمشک – دیزین چه بوده است.
یک جاده مارپیچ باریک خاکی که در بعضی نقاطش هنوز تکه‌های آسفالت توانسته‌اند با هجوم برف‌های زمستانی باقی بمانند به استقبالتان می‌آید. اصلا راه زیادی نیست. اگر در همان بلندترین نقطه از وزش بادی که اکسیژن به همراه دارد لذت برده باشید و یک آش رشته داغ هم میل کرده باشید در مسیر 4 کیلومتری آن نقطه تا هتلهای دیزین همه آن لذت با دلهره این موضوع که آیا خودرو شما از پس این مسیر برمی‌آید یا نه از سرتان می‌پرد.
اگر خودرو شاسی بلند یا به قول فنی‌ها دو محور داشته باشید که اصلا برایتان خیالی نخواهد بود اما در غیر این صورت خواهید دید که همین تابستان و هوای آفتابی هم برای طی این مسیر مناسب نیست چه رسد به زمستان و آن منطقه برفگیر!
به هر حال این مسیر تو در تو و مارپیچ فقط 4 کیلومتر است ولی به اندازه 40 کیلومتر کار دارد! شاید اگر این مسیر ساخته می‌شد نه تنها منطقه رونق می‌گرفت بلکه تا چند برابر ارزش سرمایه‌گذاری برای راه‌اندازی آن سود اقتصادی می‌داشت و می‌توانست بار سنگینی از تردد را از دوش جاده چالوس بردارد.
مسیر تهران-شمشک – دیزین حدود 65 کیلومتر است در حالی که اگر بخواهید همین مسیر را از جاده چالوس طی کنید بعد از 30 کیلومتر پشت سر گذاشتن اتوبان کرج، باید 65 کیلومتر از جاده چالوس را هم طی کنید که تقریبا 100 کیلومتر پرتردد می‌شود. اما این مسیر فقط یک مسیر توریستی محسوب می‌شود. که معمولا یا مردم برای رفتن به مناطق ییلاقی فشم و میگون از آن بهره می‌برند و یا اگر راه اجازه بدهد برای رسیدن به دیزین.
جالب است به این نکته توجه کنیم که علاوه بر علاقه‌مندان ایرانی به اسکی بسیاری از دیپلمات‌ها و کارداران سفارتخانه‌های خارجی در ایران مهمان زمستانه پیست دیزین هستند و ما با اندکی کار در مورد این جاده می‌توانیم از فرصت حضور آنها در دیزین برای جذب درآمد بیشتر بهره برداری کنیم.
از سوی دیگر برای کشورهای عرب منطقه نیز این فرصت مغتنمی‌است که با یک پرواز به تهران و یک خودروسواری کوتاه بتوانند به نزدیک‌ترین پیست اسکی برسند و از آنچه نمی‌توانند در کشور خودشان تجربه‌اش کنند لذت ببرند.
این موارد وصف کوتاهی بود اندر حکایت جاده‌ای اقتصادی توریستی که سالهاست خبر مسدود بودنش در فصل اسکی و در آمد اقتصادی آن ذهن و گوش همه ما را به خود مشغول کرده است.
اما جالب است بدانید که دیزین علاوه بر فصل اسکی زمستانه و بعد یک دوره اسکی روی چمن در شهریورماه، ترافیک و شلوغی چندانی ندارد. از همین‌رو می‌تواند به فرصتی برای آرامش تهرانی‌ها تبدیل شود. فاصله کوتاه آن تا تهران از یک سو و هوای تمیز آن از سوی دیگر در کنار تجربه آرامش و دوری از هیاهوی شلوغی‌های پایتخت می‌تواند یک فرصت گردشگری مغتنم باشد.
به ویژه آنکه در تابستان و یا به عبارت بهتر از اردیبهشت هر سال تا آذرماه به سبب نبود برف و... قیمت هتلهای دیزین با تخفیف قابل توجهی مواجه است که در نهایت یک سفر ارزان و در عین حال مفید برای روح و روان ما را تدارک دیده است.
دیزین دو هتل و یک سری ویلاهایی تحت عنوان « شله » دارد. هنوز تیرآهن‌های اسکلت‌بندی هتل سوم نیز به چشم می‌خورد. از سال 1383 نیز یکی از هتل‌ها برای بازسازی تعطیل شد.
با این حال بازسازی هتل یک دیزین قرار است تا قبل از شروع فصل اسکی سال 86 و با صرف هزینه‌ای بیش از 300 میلیون تومان به پایان برسد.غلامرضا شاکری مدیر عامل شرکت سرمایه‌گذاری ایرانگردی و جهانگردی دراین‌باره به میراث آریا گفته است: تجهیز و بازسازی هتل یک دیزین که از مجموعه هتلهای شرکت سرمایه‌گذاری و جهانگردی در سایت تفریحی و گردشگری دیزین است شروع شده است و پیش‌بینی می‌شود که تا قبل از فصل اسکی بازسازی آن به پایان برسد.
وی همچنین اضافه کرده است: «رستوران و فضاهای ورزشی شامل سالن بیلیارد، بولینگ و کافی شاپ در نیمه دوم سال گذشته آماده شده و قابل بهره‌برداری است.»
شاکری تصریح کرده است: «هتل یک دیزین 3 طبقه دارد و طبقه سوم آن شامل مراکز اقامتی است که در مجموع 45 اتاق دارد و در این بازسازی تمامی این 45 اتاق باسازی شد و تغییرات بسیاری در فضای اتاق‌ها و دکوراسیون ایجاد شد.»
مدیر عامل شرکت سرمایه‌گذاری ایرانگردی و جهانگردی بیان کرد: «با انجام این بازسازی این هتل در حد یک هتل 4 ستاره ارتقای درجه می‌یابد، در حالی که پیش از بازسازی به علت داشتن لوازم فرسوده و قدیمی‌در حد یک هتل 3 ستاره بود.»
مجموعه دیزین که شامل هتل یک و دو دیزین است، همراه با مجموعه تفریحی ورزشی دیزین در شمال تهران و در دل طبیعت واقع شده و به‌دلیل نزدیکی به تهران و شناخته شدن به‌عنوان بهترین پیست اسکی ایران از جذابیت زیادی برخورداراست.
پیست اسکی دیزین نخستین پیست اسکی در ایران است که از طرف فدراسیون جهانی اسکی پیش از این برای برگزاری مسابقات رسمی‌تایید شده و عنوان بین‌المللی به خود گرفته بود.
نکات فنی‌ای مانند شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی این مجموعه موجب شد تا آن را به عنوان پیست بین‌المللی برای اسکی به رسمیت بشناسند.
نخستین دستگاه‌های بالابر دیزین در سال 1348 نصب شده و سه تله کابین، دو تله سیژ، هفت تله اسکی بشقابی و یک تله اسکی چکشی است.
فصل اسکی در دیزین از اوایل آذر تا اوایل خرداد و امکانات رفاهی آن شامل دو هتل، 19 کلبه و پنج رستوران است.فعالیت مجموعه دیزین به فصل زمستان محدود نمی‌شود، در سال 1372 با نظر فدراسیون جهانی اسکی و همکاری متخصصان این رشته کلنگ احداث پیست اسکی چمن در این منطقه زده شد و تلاش یک‌ساله باعث شد تا در سال 1373 این پیست مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
در سال 1375 نخستین دوره مسابقات بین‌المللی در این مکان برگزار شد و فدراسیون جهانی این امکانات را برای مسابقات جام قاره‌ای آسیا مناسب دانست و نمایندگی مسابقات اسکی چمن غرب آسیا را به ایران سپرد.
زمان بهره‌برداری از این پیست در زمستان، هر روز ایام هفته و در تابستان روزهای پنجشنبه، جمعه و ایام تعطیل است.مدرسه اسکی (برف، چمن) از جمله امکانات آموزشی این پیست است.
به گزارش میراث خبرقدمت ورزش اسکی در ایران به 2 هزار سال پیش از میلاد می‌رسد، یعنی زمانی که قبایل باستانی ایرانی از پوست حیوانات نوعی چوب اسکی برای خود ساخته بودند.
زبان‌شناسان معتقدند که لغت اسکی از زبان آریایی، ریشه زبان فارسی امروزی، وارد این زبان شده است. ورزش اسکی به صورت مدرن امروزی در دهه 1930 توسط صنعتگران آلمانی که شبکه راه‌آهن سراسری ایران را بنا می‌کردند و توسط ایرانیان ثروتمندی که در زمان تحصیل در اروپا این ورزش را یاد گرفته بودند وارد ایران شد.
محبوبیت اسکی در بین طبقه بالای اجتماعی و اقتصادی باعث شد تا پیست دیزین در سال 1969 افتتاح شود و بخش گردشگری برای ساخت هتل و بالابرهای مدرن اسکی در این منطقه تشویق شوند.
خلاصه آنکه هنوز هم با وجود نبود جاده مناسب می‌توان به دیزین و یک سفر نسبتا ارزان در فصل تابستان با تخفیف هتلهای آن اندیشید و تا قبل از فرارسیدن آذرماه از این موقعیت بهره برد. هم بنزین زیادی مصرف نمی‌شود و هم هزینه زیادی را تقبل نمی‌کنیم.
