به گزارش ایرنا، دیوید کامرون که در پارک المپیک لندن سخنرانی می کرد، چندین بار خطاب به مردم اسکاتلند گفت: ما خواستار این هستیم که شما در کنار ما بمانید چون ما با هم قوی تر و موفق تر هستیم.
وی افزود: پادشاهی متحده بریتانیا بدون اسکاتلند عمیقا تضعیف خواهد شد... اسکاتلند نیز در کنار انگلیس، ولز و ایرلند شمالی قدرتمندتر و امن تر خواهد بود.
نخست وزیر انگلیس اظهارداشت: تصمیم گیری در مورد آینده اسکاتلند کاملا بر عهده مردم آن منطقه است ولی با توجه به تاثیرات عمیق جدایی اسکاتلند بر دیگر مناطق انگلیس من از همه مردم می خواهم که فعالانه در بحث های مربوط به همه پرسی استقلال اسکاتلند شرکت کنند و پیام خود را به مردم اسکاتلند برسانند.
مردم اسکاتلند قرار است روز 18 سپتامبر 2014 میلادی (27 شهریور 1393) در همه پرسی استقلال شرکت کنند و به این سوال که ˈآیا اسکاتلند باید یک کشور مستقل شود؟ˈ، جواب آری یا نه بدهند.
در این همه پرسی فقط افراد بالای 16 سال ساکن اسکاتلند(حدود چهار میلیون نفر) حق رای دارند و مردم سایر مناطق شامل انگلیس، ایرلندشمالی و ولز نمی توانند در آن شرکت کنند.
کامرون گفت: اسکاتلند در حال حاضر بخشی از یک ˈبازیگر عمده جهانیˈ است و تصمیمی که مردم در همه پرسی خواهند گرفت، اثرات عمیقی بر سایر مناطق ˈبریتانیاˈ خواهد گذاشت.
ˈبه همین دلیل مخاطب سخنرانی امروز من فقط مردم اسکاتلند نیستند، بلکه مردم انگلیس، ولز و ایرلند شمالی نیز به دلیل اثرات جدایی اسکاتلند بر زندگی شان باید وارد این بحث شوند... واقعیت این است که ما در کنار یکدیگر اهمیت بیشتری در عرصه جهانی داریم.ˈ
وی تاکید کرد: موضوع استقلال اسکاتلند به آینده همه ما مربوط است و می تواند آسیب جدی به شهرت و وجهه بریتانیا بزند.
نخست وزیر انگلیس سپس به بازیهای المپیک 2012 لندن اشاره کرد و گفت: من در تابستان سال 2012 روحیه مهین پرستی بریتانیا را در مسابقات المپیک دیدم... در مسابقات المپیک آنچه که بیش از برنده شدن اهمیت داشت این روحیه و همچنین پرچم قرمز، سفید و آبی بریتانیا بود.
کامرون در بخش دیگری از سخنان خود از فعالان مخالف استقلال اسکاتلند خواست دچار غفلت و بی تفاوتی نشوند و تا آخرین لحظات به تلاش های خود برای قانع کردن تعداد بیشتری از مردم اسکاتلند برای دادن رای منفی در همه پرسی ادامه دهند.
به گفته وی، پیش بینی نتیجه همه پرسی از هم اکنون امکان پذیر نیست و کارزار نه به استقلال نباید دچار خوشبینی بی مورد و غفلت شود.
در همین حال حزب ملی گرای اسکاتلند (اس ان پی) که قدرت را در دولت و پارلمان محلی آن منطقه در اختیار دارد، بشدت از سخنان کامرون انتقاد کرد و این سخنرانی را بزدلانه خواند.
نیکولا استروژن معاون سروزیر منطقه اسکاتلند روز جمعه گفت: این یک سخنرانی بزدلانه از سوی نخست وزیر بود. کامرون از پارک المپیک لندن استفاده کرد تا سخنانی آمرانه را علیه مردم و استقلال اسکاتلند ایراد کند.
وی افزود: کامرون جرات این را ندارد که به اسکاتلند بیاید و یا در هر جای دیگر درباره استقلال اسکاتلند به مناظره رو در رو بپردازد.
معاون حزب ملی گرای اسکاتلند همچنین نخست وزیر انگلیس را به سوءاستفاده از المپیک و موفقیت ورزشکاران این کشور در بازیهای 2012 برای استدلال در مقابل طرح استقلال اسکاتلند متهم کرد.
وی اظهارداشت: استفاده از ورزشگاه المپیک لندن برای ایراد سخنرانی علیه استقلال اسکاتلند و استناد به موفقیت های ورزشکاران نشانگر میزان عصبانیت و نگرانی مخالفان استقلال اسکاتلند می باشد.
ˈواضح است که آنها افزایش حمایت از استقلال اسکاتلند را در نظرسنجی ها می بینند و نگران هستند اما سیاسی کردن مناسبت های ورزشی اقدامی شرم آور است.ˈ
در حالی که هنوز حدود هفت ماه تا برگزاری همه پرسی استقلال در اسکاتلند باقی مانده است، نتایج نظرسنجی های جدید از روند صعودی حمایت از استقلال این منطقه از انگلیس حکایت دارد.
یک نظرسنجی انجام شده توسط موسسه افکارسنجی ˈآی سی امˈ، نشان می دهد حمایت از استقلال اسکاتلند از 32 درصد در ماه سپتامبر 2013 به 37 درصد در ماه ژانویه 2014 افزایش یافته است.
یافته های این نظرسنجی حکایت از این دارد که مخالفت با استقلال نیز در همین دوره زمانی در میان رای دهندگان اسکاتلندی از 49 درصد به 44 درصد کاهش یافته است.
یک نظرسنجی دیگر که توسط موسسه ˈتی ان اسˈ و به سفارش ˈتام هانترˈ یک سرمایه دار و تاجر مشهور اسکاتلندی انجام شده است، نشان می دهد که تعداد حامیان استقلال از 26 درصد در اواخر سال 2013 میلادی به حدود 29 درصد در اوایل سال 2014 میلادی افزایش یافته است.
این نظرسنجی از طریق مصاحبه حضوری با بیش از هزار نفر از شهروندان اسکاتلندی در ماه ژانویه 2014 انجام شده است. این نظرسنجی نشان می دهد که تعداد مخالفان استقلال از ماه نوامبر 2013 تا ژانویه 2014 در رقم 42 درصد ثابت مانده است.
بر اساس یافته های این نظرسنجی حدود 29 درصد از مردم اسکاتلند هم هنوز در مورد همه پرسی استقلال به تصمیم قطعی نرسیده اند.
پیشینه موضوع
پادشاهی متحده بریتانیا در سال 1707 میلادی با امضای قراردادی میان دو پادشاهی اسکاتلند و انگلیس به طور رسمی تاسیس شد و از آن زمان تاکنون این دو منطقه تشکیل دهنده اصلی کشور بریتانیا بوده اند. بعدها و با استقلال جمهوری ایرلند از انگلیس در دهه 1920، دولت مرکزی انگلیس منطقه ایرلند شمالی را تحت حاکمیت خود نگهداشت و با استفاده از نیروی نظامی اجازه نداد این منطقه به جمهوری ایرلند بپیوندد.
مبارزات مردم ایرلند شمالی برای کسب استقلال از انگلیس بویژه در دهه های 1970 و 1980 میلادی با سرکوب شدید مواجه شد و صدها نفر کشته و مجروح شدند و صدها نفر دیگر از جمهوری خواهان ایرلند شمالی سال ها در زندان های انگلیس به سر بردند.
درگیری های نظامی در ایرلند شمالی در نهایت در اواخر دهه 1990 میلادی و با امضای قرارداد صلح موسوم به ˈجمعه نیکˈ تقریبا به پایان رسید ولی خواسته های احزاب و گروههای جمهوری خواه از بین نرفته و همچنان پابرجاست و در مناسبت های مختلف بروز و ظهور می یابد.
ولز یکی دیگر از مناطق تشکیل دهنده ˈپادشاهی متحده بریتانیاˈ عملا از قرن 13 میلادی تحت تسلط انگلیس قرار داشته است ولی این منطقه در اوایل قرن 19 میلادی (1801) و حدود یک قرن پس از پیمان اتحاد انگلیس و اسکاتلند به عنوان یکی از اعضای تشکیل دهنده کشور ˈبریتانیاˈ شناخته شد.
منطقه انگلیس که بزرگترین و پرجمعیت ترین منطقه تشکیل دهنده کشور بریتانیا می باشد بطور سنتی سلطه سیاسی و اقتصادی خود را بر سه منطقه دیگر حفظ کرده و همین سلطه باعث شده تا ساکنان اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی هر وقت که فرصتی پیدا می کنند برای کسب استقلال و یا حداقل خودمختاری تلاش و مبارزه کنند.
این تلاش ها در نهایت در اواخر قرن بیستم باعث شد که دولت مرکزی انگلیس بتدریج برخی از اختیارات را به دستگاه های محلی واگذار کند که اوج این واگذاری اختیارات به تاسیس پارلمان محلی اسکاتلند در سال 1999 میلادی مربوط می شود.
این خودمختاری نسبی باعث شد که مردم اسکاتلند کنترل امور داخلی خود را در بخش های آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، حمل و نقل و ارتباطات و امور قضایی در اختیار بگیرند.
طی یک دهه گذشته اختیاراتی نیز به مقامات محلی در ولز واگذار شد ولی میزان و سطح آن از اختیارات واگذار شده به اسکاتلند و ایرلند شمالی کمتر است.
پارلمان و دولت محلی اسکاتلند در حال حاضر برای حدود 25 میلیارد پوند از بودجه سالانه خود در ادینبورو تصمیم می گیرند ولی همچنان فاقد نهادهایی نظیر وزارت دفاع ، وزارت امور خارجه و بانک مرکزی هستند.
حزب ملی گرای اسکاتلند که از جمله احزاب استقلال طلب به شمار می رود طی سال های اخیر فعالیت های گسترده ای را در زمینه کسب اختیارات بیشتر از دولت مرکزی انگلیس آغاز کرده و هدف نهایی خود را نیز کسب استقلال کامل قرار داده است.
این حزب در انتخابات سال 2011 توانست پیروزی قاطعی به دست آورد و در حال حاضر اکثریت کرسی های پارلمان محلی اسکاتلند و دولت محلی را به تنهایی در اختیار دارد.
اهمیت اسکاتلند برای انگلیس
منطقه اسکاتلند که بخش شمالی جزیره بریتانیا را تشکیل می دهد، پس از انگلیس دومین منطقه وسیع تشکیل دهنده بریتانیا است که از جنوب به سرزمین اصلی انگلیس، از شرق به دریای شمال و از غرب و شمال به اقیانوس اطلس و دریای ایرلند محدود است.
این منطقه حدود 5/5 میلیون نفر جمعیت دارد و با توجه به استقرار پایگاه های اصلی زیردریایی های هسته ای انگلیس در آن از نظر راهبردی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.
اهمیت اقتصادی منطقه اسکاتلند برای بریتانیا نیز بویژه پس از کشف منابع نفت و گاز در دریای شمال در دهه 1970، دو چندان شد و همین رویداد نیز باعث شد مردم منطقه اسکاتلند موضوع کسب استقلال از دولت مرکزی را با جدیت بیشتری پیگیری کنند چرا که معتقدند اسکاتلند تاکنون سهم عادلانه ای از درآمدهای نفتی دریای شمال دریافت نکرده است.
کشف منابع نفتی در دریای شمال همچنین دولت مرکزی در لندن را برای حفظ منطقه اسکاتلند در چارچوب نظام سیاسی فعلی مصمم تر کرده است.
بریتانیاˈ با خطر تجزیه مواجه است؟
بحث های اخیر درباره موضوع همه پرسی درباره استقلال اسکاتلند به هر نتیجه ای که منجر شود، خطر تجزیه ˈبریتانیاˈ موضوعی نیست که به این سادگی ها برطرف شود، چرا که بسیاری از فعالان ملی گرا در اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی خواستار اختیارات بیشتر برای تعیین سرنوشت خود و همچنین محدود شدن مداخلات دولت مرکزی انگلیس در امور داخلی خود هستند.
چنین خواسته هایی با توجه به گسترش امکانات ارتباطی، بالارفتن آگاهی های اقشار مختلف مردم و همچنین تشدید مشکلات اقتصادی و اجتماعی در جامعه، در مقاطع مختلف بروز و ظهور خواهد یافت و مقامات انگلیسی چاره ای ندارند جز اینکه به ایفای نقش برادر بزرگترˈ در داخل ˈپادشاهی متحده بریتانیاˈ پایان دهند.
یک مقام ارشد دولت انگلیس حدود دو سال پیش هشدار داده بود که بریتانیا با خطر تجزیه مواجه است و این موضوع یکی از چالش های عمده نظام سیاسی این کشور در سال های پیش رو خواهد بود.
سر گاس اودانل که به عنوان فردی بوروکرات و غیرسیاسی تا اوایل سال 2012 میلادی سمت ˈوزیر کابینهˈ را در دولت انگلیس برعهده داشت، در مقاله ای در روزنامه دیلی تلگراف این سوال را مطرح کرده بود که آیا بریتانیا می تواند از فشار فزاینده اسکاتکلند برای کسب استقلال، جان سالم به در برد؟
به اعتقاد وی طی چند سال آینده چالش های مهمی در پیش روی انگلیس خواهد بود که یکی از آنها تلاش برای حفظ وحدت در داخل نظام سلطنتی متحده بریتانیا - شامل انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی- است.
روزنامه دیلی تلگراف درباره مقاله ˈگاس اودانلˈ نوشت: پذیرش این موضوع از سوی یک مقام ارشد و غیرسیاسی دولتی که اکنون موضوع تجزیه بریتانیا یک احتمال واقعی است، باعث بالاگرفتن مجدد این بحث در میان احزاب سیاسی خواهد شد.
برخی از تحلیلگران معتقدند کسب استقلال کامل توسط اسکاتلند، گروههای جمهوری خواه و ملی گرا در ایرلند شمالی و ولز را نیز ترغیب خواهد کرد خواسته های خود را با عزم قوی تری پیگیری کنند.
