با روی کار آمدن دولت یازدهم پیش‌بینی می‌شد فردی متعهد و متخصص، شایسته، مدیر و آشنا به مسائل نظام آموزش و پرورش که دغدغه حل مشکلات را داشته باشد بر کرسی مقام عالی وزارت بنشیند. با معرفی محمدعلی نجفی، به‌عنوان گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش از سوی رئیس‌جمهور، بارقه‌های امید جوانه زد ولی وی موفق به گرفتن رأی اعتماد از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نشد و درنهایت فردی که در شروع به‌کار دولت نهم، 2ماه و اندی سرپرست وزارت آموزش و پرورش بود در دولت یازدهم نیز به‌عنوان سرپرست معرفی شد.
سرپرست وزارت آموزش و پرورش اخیرا در گفت‌وگو با ایرنا گفته «برای استقبال بیشتر اولیا از مدارس غیردولتی باید مدل جدیدی از این نوع مدارس ارائه شود که این موضوع در کمیته توسعه مشارکت‌های مردمی این وزارتخانه بررسی می‌شود. مشکلی که در مدارس وجود دارد، این است که مدارس صددرصد دولتی یا غیردولتی هستند براین اساس یکی از بحث‌هایی که در کمیته توسعه مشارکت این وزارتخانه مطرح است، توسعه مدارس غیردولتی و تکمیل ظرفیت این آموزشگاه‌هاست.
در این کمیته باید این مسئله بررسی شود که آیا می‌توانیم مدارسی داشته باشیم که ۲۰ درصد آن دولتی و۸۰ درصد غیردولتی باشد. مدارس غیردولتی بسیاری داریم که دارای ظرفیت خالی هستند همانطور که گزارش شده تا ۴۰۰هزار ظرفیت خالی در این مدارس وجود دارد، براین اساس یکی از برنامه‌های ما این است تا این ظرفیت خالی را خریداری کنیم به این شکل که دانش‌آموز را به این مدارس معرفی کرده و مدارس غیردولتی آنها را پذیرش کنند.» دکتر روحانی در جریان تبلیغات یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری بر رفع شکاف طبقاتی و توجه به مدارس دولتی عادی و رفع نگرانی خانواده تأکید کرده است.
وی در گفت‌وگو با پایگاه خبری آفتاب درباره تنوع مدارس در کشور اظهار می‌کند: ببینید ما چه کرده‌ایم؟ مدارس دولتی، نیمه‌دولتی، غیرانتفاعی، نمونه‌مردمی، مشارکتی، شاهد و اخیرا هیأت امنایی پدید آورده‌ایم و خانواده‌ها را دچار تشتت و نگرانی کرده‌ایم. تفاوت همه این مدارس در 2چیز است مقدار پولی که از خانواده‌ها می‌گیرند و ضوابطی که برای نام‌نویسی دارند. رئیس‌جمهور در پاسخ به اینکه برنامه‌های شما برای حل این مشکلات چیست؟ می‌گوید: «اقدام عاجلی که باید در زمینه آموزش و پرورش صورت گیرد، اصلاح روندی است که مدارس را به یک نهاد انتفاعی، خودگردان و بنگاه اقتصادی تبدیل کرده است.»
تناقض در دیدگاه
سخنان سرپرست محترم وزارت آموزش و پرورش به‌گونه‌ای است که گویا وی مدت‌هاست از مسائل آموزش و پرورش دور است و اطلاعی از تنوع مدارس ندارد که اعلام می‌کند فقط 2نوع مدرسه صددرصد دولتی و غیردولتی داریم! با توجه به اظهارات سرپرست وزارت آموزش و پرورش یک پرسش اساسی مطرح می‌شود، آیا دغدغه دولت در برهه کنونی حمایت از مدارس غیردولتی است یا حمایت از مدارس دولتی عادی و کاهش شکاف طبقاتی؟ اگر دولت اعتبار دارد چرا به وضعیت مدارس دولتی عادی سروسامان نمی‌دهد، چرا به آنها سرانه مورد نیازشان را نمی‌پردازد و همچنان در این مدارس از مردم پول به اجبار می‌گیرند؟ آیا واقعا 2نوع مدرسه دولتی و غیردولتی داریم؟
با مقایسه دیدگاه‌های رئیس‌جمهور و سرپرست وزارت آموزش و پرورش نوعی تناقض مشاهده می‌شود، آیا وعده رئیس‌جمهور مبنی بر اصلاح روندی که مدارس را به یک نهاد انتفاعی، خودگردان و بنگاه اقتصادی تبدیل کرده است، یعنی پر کردن صندلی‌های خالی مدارس غیردولتی؟ اگر چنین رویکردی دنبال می‌شود عدول از آن چیزی است که در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری به مردم وعده داده شده است!
