برای انجام هر کار دیگری در شهر، به سفر مجازی می‌رویم. البته اگر آن روزها دیگر اینترنت کلنگی نباشد و هی قطع و وصل نشود، ما هم شهروند الکترونیک می‌شویم.
شهروند الکترونیک کسی است که حداقل دانش لازم را درباره‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات دارد، توانایی برقراری ارتباط با اینترنت و ارسال و دریافت پیام‌های الکترونیکی از طریق پست الکترونیک را دارد و هم‌چنین اطلاعات، خدمات، کالاها و... مورد نیاز خود را از اینترنت جست‌وجو می‌کند.
یعنی برای انجام فعالیت‌های روزمره‌ی شهروندی نیاز به رفتن بیرون از خانه یا محل کار، ندارد.
می‌گویند: «به‌زودی اگر یک شهروند الکترونیک نباشید، اساساً شهروند به‌حساب نمی‌آیید.» برای همین همه‌ی کسانی که می‌خواهند زندگی موفقی داشته باشند، نیازمند فراگیری مهارت‌های لازم در فناوری اطلاعات هستند.
پس برای تمرین شهروند الکترونیکی شدن، بهتر است در انجام فعالیت‌های روزمره‌ی الکترونیکی خانواده با آن‌ها همراه شویم.
هم یاد بگیریم و هم یاد بدهیم!
یادمان باشد یک شهروند الکترونیکی در مقایسه با یک شهروند سنتی، بهتر زندگی می‌کند به این دلایل:
- مهارت استفاده از رایانه و اینترنت دارد و با اعتماد به نفس بیش‌تری در عصر اطلاعات و ارتباطات زندگی می‌کند.
- توانایی استفاده از فناوری‌های ارتباطی نوین، مانند پست الکترونیکی، گپ‌زنی و... را داراست و در هر لحظه از شبانه‌روز می‌تواند با هر یک از دوستان یا آشنایان خود ارتباط برقرار کند.
- به روز زندگی می‌کند، چون آخرین اطلاعات، اخبار، کالاها و نرم‌افزارها را در چند دقیقه از طریق اینترنت به‌دست می‌آورد و سفرهای مفرح‌تری انجام می‌دهد، چون همه‌ی مراحل سفر را از قبل، به کمک اینترنت برنامه‌ریزی کرده است.
- از وقت بهتر استفاده می‌کند، چرا که بسیاری از کارها را بدون مراجعه‌ی حضوری انجام می‌دهد.
نگاهی به
شهرهای الکترونیک
سئول، پایتخت کره‌ی جنوبی به‌عنوان برترین شهر الکترونیک جهان، شناخته شده است.
در این شهر، ۵۰۰ نوع خدمات آنلاین به شهروندان ارائه می‌شود و این موضوع، آلودگی هوا، ترافیک، مصرف سوخت و تصادف‌های رانندگی را در این شهر 10 میلیون نفری کاملاً کاهش داده است.
همه‌ی تاکسی‌ها و بیش‌تر خودروها در شهر سئول، به نقشه‌ی الکترونیکی مجهزند و با شناسایی وضع خیابان‌ها و شرایط ترافیکی، مسیر مناسب را انتخاب می‌کنند. از هر پنج خانوار ساکن سئول، چهار خانواده به اینترنتِ با سرعت صد مگابایت در ثانیه دسترسی دارند و از هر 10 شهروند در سئول، 9 نفر صاحب تلفن همراه هستند. (البته شاید در این زمینه ما از آن‌ها کم ندشته باشیم!)
امکان تماشای برنامه‌های تلویزیونی از طریق تلفن همراه و داخل خودروها در سئول از سال‌ها قبل فراهم شده است.
دیگر شهرهای الکترونیک جهان عبارتند از: توکیو، سیدنی، میلان، لندن، هلسینکی، کپنهاک و دوبی. در ایران هم شهرهای کیش، مشهد، تهران، اصفهان، بم، تبریز، شیراز، کرمان، یزد، بهشهر، سیرجان و اراک گام‌های نخستین را برای الکترونیک شدن برداشته‌اند.
پس به زودی ما هم مثل آن‌ها به‌سرعت برق زندگی می‌کنیم، البته اگر اینترنت کلنگی نباشد!
مزیت‌های زندگی در شهر الکترونیک
می‌رویم، بی‌آن‌که برویم!
اگر شهرمان الکترونیک شود آن‌وقت ما در فضای مجازی زندگی می‌کنیم، خرید می‌کنیم، سفر می‌رویم و...
فقط وقتی نیاز باشد یا وقتی دلمان برای درخت‌ها و خیابان‌ها تنگ شد، از خانه، محل کار یا درس بیرون می‌آییم و از خلوتی و تمیزی شهر لذت می‌بریم و شاید روزهای شلوغی هم از یادمان برود.
شهر الکترونیک، شهری است که در آن همه‌ی امور شهروندان به‌صورت آنلاین، شبانه‌روزی و در هفت روز هفته باکیفیت و ایمنی بالا و با بهره‌گیری از ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات انجام می‌شود.
شهر الکترونیک، ما را از دنیای تک‌بعدی شهرهای سنتی و امروزی خارج می‌کند و به دنیای جدیدی می‌برد که دنیایی دوبعدی یا سه بعدی است.
نه، قرار نیست در آن شهر روبات‌ها و آدم‌آهنی‌ها برای ما شارژ موبایل بخرند یا برایمان مقاله پیدا کنند، اما روبات‌های کوچک‌تری هستند که به کمک ما می‌آیند تا بسیاری از فعالیت‌هایی را که در شهرهای عادی انجام می‌دهیم، بدون حضور فیزیکی انجام دهیم.
مثلاً می‌توانیم به‌طور مجازی از موزه‌ها و پارک‌ها دیدن کنیم، اخبار و اطلاعات و مطالب مورد نیاز خود را به‌شکل غیرحضوری بگیریم و از وضعیت آب‌و‌هوا، ترافیک شهری و ساعت پرواز هواپیماها باخبر شویم یا به فعالیت‌های تجاری مثل خرید وفروش انواع کالاها بپردازیم.
در چنین شهری برای فعالیت‌های علمی و فرهنگی مثل تحقیق در مورد پروژه‌ها، یافتن مقاله‌ها، دسترسی به منابع معتبر،کتابخانه‌ها وکتاب‌ها و تالیفات جدید هم لازم نیست رفت‌وآمد کنیم.
بسیاری از فعالیت‌های آموزشی در دوره‌های گوناگون، یا کارهای مقدماتی برخی فعالیت‌ها مثل مسافرت، کاریابی و یا درمان هم می‌تواند غیرحضوری صورت پذیرد.
مجموع این فعالیت‌ها در نهایت امکان دسترسی 24 ساعته به خدمات شهری را فراهم می‌کند و در نتیجه به کاهش ترافیک شهر، کاهش آلودگی هوا، صرفه‌جویی در وقت و انرژی و... منجر می‌شود.
همه‌ی این اتفاق‌ها می‌افتد، البته به‌شرطی اینترنت کلنگی نباشد!
