به گزارش ایسنا، این یافته‌ها می‌تواند بینش بهتری از میدان مغناطیسی ماه که در حال حاضر بسیار ضعیف است و همچنین میدان مغناطیسی سیارک‌ها و جهان‌های دور دیگر ارائه کند.
میدان مغناطیسی زمین با دینام داخلی آن ساخته شده که خود آن نیز با هسته فلزی مذاب به شدت متحرک زمین ایجاد شده است. این پژوهش با شواهدی از مغناطیس که در سنگ‌های ماه منتقل شده توسط ماموریت آپولو به زمین شناسایی شده، به طور فزآینده‌ای نشان می‌دهد که ماه زمانی از یک دینام برخوردار بوده است.
مدل‌های هسته ماه نشان می‌داد که دینام آن باید تنها تا حدود 4.1 میلیارد سال قبل باقی مانده باشد. با این حال سال گذشته دانشمندان نشان دادند که ماه از 4.2 میلیارد تا حداقل 3.72 میلیارد سال قبل در هسته خود دارای دینام بوده که بر اساس آن برای مدت طولانی‌تری نسبت به تصورات پیشین از میدان مغناطیسی برخوردار بوده است.
محققان دو احتمال را برای توضیح چرایی بقای طولانی دینام ماه ارائه کرده‌اند. یک توضیح احتمالی این است که ضربه‌های عظیم کیهانی باعث شده ماه به شدت تکان خورده و دینام آن تحریک شود. توضیح دیگر به چگونگی چرخش هسته ماه در اطراف یک محور متقاوت‌تر از لایه جبه اطراف آن اشاره داشته که در فرآیند موسوم به حرکت تقدیمی تولید لرزه‌هایی کرده که به طور چشمگیری هسته ماه را به حرکت درمی‌آورده است.
ایده ضربه کیهانی با این حقیقت حمایت شده که ماه ضربات زیادی را تا حدود 3.7 میلیارد سال قبل مانند آنکه باعث ایجاد دهانه 1150 کیلومتری Mare Imbrium شده، متحمل شده است.
با این حال به گفته دانشمندان، دینام ایجاد شده با هر ضربه برای حدود 10 هزار سال دوام داشته است. در مقابل اگر حرکت تقدیمی دینام ماه را هدایت کرده باشد، این قمر به طور مداوم تا حدود 1.8 میلیارد سال پیش از میدان مغناطیسی برخوردار بوده است.
اکنون تحلیل جدید بزرگ‌ترین سنگ ماه که توسط فضانوردان ماموریت آپولو 11 در سل 1969 به زمین آورده شده نشان داده که دینام ماه حدود 160 میلیون سال بیشتر از تصورات قبلی باقی مانده که کمی پس از آخرین ضربات دهانه ساز به ماه بوده است.
دانشمندان یک نمونه پنج گرمی از یک سنگ آتشفشانی 3.56 میلیارد ساله ماه را که از دریاوار آسایش در ماه به زمین آورده شده بود، بررسی کردند و دریافتند که شدت میدان مغناطیسی ماه در 3.56 میلیارد سال قبل به شکلی استثنائی قوی بوده است. این قدرت برابر با میدان مغناطیسی کنونی سطح زمین است که آن را 1000 برابر نیرومندتر از میدان مغناطیسی کنونی سطح ماه می‌کند.
یادگیری بیشتر در مورد چگونگی ایجاد دینام ماه و منشا آن می‌تواند دید بهتری از دینام اجسام مشابه مانند سیارک‌ها یا سیارات ارائه کند.
