دست‌های کوچک، قطعه نان‌های کوچکی طلب می‌کنند. کجای قصه را اشتباه نوشته‌اند که کاسه‌های کوچک خالی پر نمی‌شوند؟ اگر کمی به دنیا بازتر بنگریم درمی‌یابیم یک کاسه سوپ بیشتر هم می‌تواند آرزو باشد.
سازمان برنامه‌ریزی غذای سازمان ملل متحد اعلام کرده است که بیش از ۱۳میلیون کودک اندونزیایی زیر پنج سال، از سوءتغذیه مزمن رنج می‌برند. گزارش سازمان ملل تاکید می‌کند که میزان تولید غذا در اندونزی برای جمعیت بیش از ۲۰۰میلیونی این کشور کافی است اما مشکل عدم وجود تاسیسات زیربنایی کافی برای توزیع مناسب غذای تولید شده است.
بردلی بوستو معاون اجرایی برنامه غذای سازمان ملل در اندونزی در این باره گفت: غذا کافی است اما مشکل نحوه رساندن آن بدست کسانی است که به آن نیاز دارند. بر اساس این گزارش تقریبا نیمی از جمعیت ۲۸میلیون نفری کودکان اندونزی از سوءتغذیه رنج می‌برند. مهمترین عارضه سوءتغذیه مزمن برای کودکان اندونزیایی بیماری کم خونی است بطوری که نیمی از کودکان و نیز نیمی از جمعیت زنان باردار اندونزی کم خون هستند.
طبق گزارشی که در2 ماه مه 2006 از سوی یونیسف منتشر شد، بیش از یک چهارم کودکان زیر پنج سال در کشورهای در حال توسعه کم وزن‌اند، به‌طوری که بسیاری از آنان در خطر مرگ قرار دارند. تغذیه نامناسب جهان شمول شده و عامل نیمی از مرگ ومیرهای کودکان جهان یعنی سالانه 5-6 میلیون مرگ است.
این گزارش که «پیشرفت برای کودکان: کارنامه تغذیه» نام دارد، می‌افزاید: میزان کودکان کم وزن زیر پنج سال از سال 1990 تنها اندکی کاهش داشته است. این موضوع نشان می‌دهد جهان در حمایت از کودکان ناتوان است. خانم آن ونمن، مدیر اجرایی یونیسف با اشاره به اینکه عدم پیشرفت در مبارزه با سوءتغذیه به کودکان و ملتها آسیب وارد می‌کند، خاطر نشان کرد:«تغذیه بیشترین تاثیر را در بقای کودک و تواناییهای او در زندگی و یادگیری مفید دارد.»
این گزارش همچنین نمودار پیشرفت ملی و منطقه‌ای را در جهت نیل به اهداف توسعه هزاره برای ریشه‌کنی کامل فقر و گرسنگی مفرط تا سال 2015 نشان می‌دهد. رسیدن به این اهداف به این معنی است که تعداد کودکان کم وزن که بارزترین نشانه سوءتغذیه است باید به نصف برسد. اما روند کنونی بیانگر آنست که جهان راه درازی برای دستیابی به این هدف پیش رو دارد.
ونمن می‌گوید: «هر کودک مبتلا به سوءتغذیه با چندین بحران جدی و بزرگ تغذیه‌ای دیگر دست به گریبان است. بسیاری از این کودکان از ویتامین و مواد معدنی ضروری نظیر ید، ویتامین آ و آهن محروم‌اند.» کمبود ویتامین و مواد معدنی شاید چندان به چشم نیایند، اما پیامدهای آن در جهان کاملا آشکارند.
با وجود پیشرفت در برخی کشورها، متوسط کودکان کم وزن در کشورهای رو به رشد در 15سال گذشته، تنها 5درصد کاهش نشان داده است. امروزه 27 درصد کودکان در کشورهای رو به رشد، به عبارتی 146 میلیون کودک، کم وزن‌اند.
حدود سه چهارم کودکان کم وزن جهان در 10 کشور متمرکزند و نیمی از آنان در سه کشور بنگلادش، هند و پاکستان قرار دارند. یونیسف معتقد است، این آمار تنها جزئی ناچیز از فاجعه را نشان می‌دهند.
