و با استفاده از یک دوربین روزنه‌ای (pinhole camera)- دوربینی که بدون عدسی است و فقط روزنه کوچکی به اندازه سوراخ سوزن در جلو دارد؛ حرکات خودش در خواب عمیق را ثبت کرده است. او این طرح ادامه‌دار را "خوابیدن، رویادیدن" نامیده است.
بوچین که خودش را عکاسی می‌داند که به طور وسواس‌آمیزی ایده‌های تصادفی را مستند می‌کند، عکس‌های خوابیدنش را در مکان‌های عجیب و غریبی مانند جزیره گوجی در کره جنوبی، هتل کولونیال در چیانگ مای، تایلند، و هتل پاسیفیک سندز در سانتامونیکای کالیفرنیا گرفته است. او با استفاده از وب‌سایت‌های مسافرتی مانند Couchsurfin توانسته است بسیاری از مکان‌های منحصربه فرد را برای ثبت تصاویرش پیدا کند. او معمولا شاتر دوربین را در هنگام خوابش باز می‌گذارد و اغلب تصاویرش با نوردهی 4 تا 8 ساعته گرفته شده‌اند.
او می‌گوید: "دوربین روزنه‌ای نوعی دوربین تاریکخانه‌ای (Camera Obscura) است، (اولین دوربین که در دهه 1850 اختراع شد). پیش از اینکه دوربین با فیلم به کار رود، دوربین وسیله‌ای بود برای کمک به هنرمندان تا نقاشی و طراحی با جزئیات بیشتر را بیاموزند، وسیله‌ای برای کمک به ثبت زمان، و وسیله‌ای برای مشاهده خورشیدگرفتگی بوسیله دانشمندان."
