به گزارش رویترز؛ گزارش یک گروه پژوهشی وابسته به سازمان ملل که سه شنبه 19 فوریه منتشر شده است می‌گوید این مواد که اصطلاحا EDCها نامیده می‌شوند ممکن است در کاهش شمار اسپرم مردان و ناباروری زنان هم دخیل باشند.
در این گزارش آمده است: "آشکار است که برخی از این آلاینده‌های شیمیایی می‌توانند دستگاه هورمونی بدن را تحت تاثیر قرار دهند و ... ممکن است در فرآیندهای رشد در انسان‌ها و حیوانات وحشی اختلال بوجود آورند."
این گروه پژوهشی که این وضعیت را تهدیدی جهانی که باید برطرف شود می‌شمارد، می‌گوید انسان‌ها و حیوانات در سراسر سیاره زمین احتمالا بیش از هر زمان دیگری در معرض صدها نوع از این ترکیبات شیمیایی قرار دارند که یا چندان شناخته شده نیستند یا مورد بررسی قرار نگرفته‌اند.
این دانشمندان در گزارش 28 صفحه‌ای شان با عنوان "وضعیت دانش مواد شیمیایی مختل‌کننده غدد درون ریز، 2012" که به عنوان یک راهنمای سیاستگذاری برای دولت‌ها منتشر شده است، می‌نویسند: "ما در جهانی زندگی می‌کنیم که مواد شیمیایی دست‌ساز انسان به بخشی از زندگی روزانه بدل شده‌اند."
EDCها از جمله شامل "فتالات‌ها" می‌شوند که مدت‌هاست در ساختن پلاستیک‌های نرم و قابل‌انعطاف به کار رفته‌اند. فرآورده‌های حاوی فتالات از آنها شامل اسباب‌بازی‌ها، عروسک‌های بچه‌ها، عطرها و محصولات دارویی و نیز مواد آرایشی مانند دئودرانت‌ها است که جذب بدن می‌شوند.
یکی دیگر از این ترکیبات بیسفنول A یا BPA است که برای سفت کردن پلاستیک‌ها به کار می‌روند و در ظرف‌های مواد غذایی و نوشابه‌ها و از جمله بطری شیر بچه‌ها و پوشش درونی کنسروهای غذایی یافت می‌شوند.
چند کشور- از جمله آمریکا، کانادا و برخی از کشورهای اتحادیه اروپا- از هم اکنون استفاده از برخی از این مواد شیمایی را در برخی از فرآورده‌ها، بخصوص آنهایی که نهایتا برای کودکان به کار می‌روند، را ممنوع کرده‌اند.
اما این گزارش می‌گوید که صدها هزار ماده شیمیایی مورد استفاده در سراسر جهان وجود دارند و فقط بخش کوچکی از آنها از تاثیر بیماری‌زای‌شان با مختل کردن دستگاه‌های غدد درون‌ریز یا هورمونی انسان‌ها مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
ترکیباتی که شناخته نشده‌اند
این گروه پژوهشی ایجاد شده بوسیله IOMC ،یک سازمان مدیریت مواد شیمایی با سابقه 17 ساله همکاری‌کننده با آژانس‌های سازمان ملل، می‌گوید مشکل اصلی این است که سازندگان فرآورده‌های مصرفی شناختی از بسیاری از ترکیباتی شیمیایی ندارند.
بر اساس این پژوهشگران می‌گویند آنها فقط توانسته‌اند به "نوک کوه یخ" نظری بیفکنند. به گفته آنها خطر بیماری‌زایی ناشی از استفاده از هر یک از EDCها- یا آمیزه‌ای از آنها که حتی ممکن است خطرناک‌تر باشد- ممکن است کاملا دست کم گرفته شده باشد.
این گروه می‌افزاید با استفاده از تحقیقات درباره اثر مواد شیمیایی بر انسان‌ها و حیوانات، می‌توان حدس زد که رابطه‌ای میان EDCها با سرطان پستان و سرطان پروستات، دیابت، ناباروری، آسم، چاقی، سکته مغزی، و بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون وجود داشته باشد.
این تحقیقات نشان می‌دهد نوزادانی که در رحم یا در دوران بلوغ در معرض EDCها قرار گرفته‌اند به طور خاص در دوران کودکی مستعد دچار شدن به بیماری‌های مانند مشکلات رفتاری یا یادگیری مانند خوانش‌پریشی (دیسلکسی) هستند.
این اختلالات در بسیاری از کشورها 5 تا 10 درصد نوزادان متولدشده را مبتلا می‌کند و اکنون میزان شیوع بیماری اوتیسم در کودکان به یک درصد رسیده است. بر اساس این گزارش سرطان خون و سرطان مغز کودکان نیز در حال افزایش است.
این پژوهشگران می‌گویند: "همه این بیماری غیرواگیردار پیچیده هم اجزای ژنتیکی و هم اجزای محیطی دارند. از آنجایی که افزایش مشاهده شده در میزان بروز و شیوع این بیماری‌ها را نمی‌تواند صرفا به عوامل ژنتیکی نسبت داد، متمرکز شدن بر شناخت چگونگی دخالت عوامل محیطی بر روندهای ابین بیماری‌های مزمن در انسان‌ها ضروری است."
این پژوهشگران می‌گویند گزارش‌شان عمدتا بر اساس تحقیقاتی است که در کشورهای توسعه‌یافته انجام شده است. اما با توجه فقدان اطلاعات درباره آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین، گستردگی این مشکل در این مناطق جهان هنوز به طور کافی ارزیابی نشده است.
