سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۹:۳۰
۰ نفر

روی صندلی نشسته‌ام. صدایی می‌آید. به کتابخانه نگاه می‌کنم. می‌بینم کتاب لیلی و مجنون نظامی چپ شده و روی دیوان مثنوی معنوی افتاده. صدا از آن بود. می‌بینم جای دیوان شمس تبریزی خالی است.

قدرت زمان

قبلاً کتاب‌ها در کتابخانه کنار هم بودند و همین باعث می‌شد که نیفتند. یادم افتاد بابا دو شب پیش دیوان شمس را برداشته بود و الآن کتاب روی میز است. این دو روز مدام می‌خواستم کتاب را سرجایش برگردانم، اما تنبلی مانع می‌شد. حالا با دیدن این صحنه به این نتیجه رسیدم:

حرکت‌ها هرچه‌قدر هم آرام و کند باشند، هم‌چنان حرکت دارند و در طول زمان به قدرتی می‌رسند که کارشان را انجام می‌دهند. حالا می‌تواند نتیجه‌ی خوبی داشته باشد یا بد.

سروش محمدی، 15 ساله

خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از تهران

کد خبر 200791
منبع: همشهری آنلاین

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز