از آ‌نجا که برای اولین‌بار وجود این حیوان در غرب ایران (نواحی کرمانشاه) گزارش شد نام آن را گوزن زرد ایرانی گذاشته‌اند. گوزن زرد ایرانی در گذشته پراکندگی وسیعی از لرستان، کرمانشاه، خوزستان، عراق تا مناطق جنوب‌شرق حوزه مدیترانه و شمال آفریقا داشته است.
تا پیش از سال 1955میلادی تصور می‌شد نسل این حیوان منقرض شده اما در این سال اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) گزارشی مبنی بر مشاهده تعدادی گوزن زرد در نواحی دز و کرخه واقع در استان خوزستان منتشر کرد که نشان می‌داد این حیوان منقرض نشده است.
در سال1343کانون شکار ایران یک رأس گوزن زرد را در اختیار باغ‌وحش اوپل قرارداد که در آن گوزن زرد دیگری نگهداری می‌شد مشروط به اینکه بره‌های آنها به‌طور مساوی بین کانون شکار و باغ‌وحش اوپل تقسیم شوند. در سال 1351پنج گوزن ماده و دو گوزن نر از آلمان به دشت‌ناز ساری منتقل و درآنجا رهاسازی شدند.
در سال1356تعداد این گوزن‌ها به 30رأس رسید که همگی آنها به منطقه سمسکنده ساری انتقال یافتند سپس شش گوزن از منطقه کرخه زنده‌گیری و به دشت‌ناز ساری منتقل شدند و در پی آن، این گوزن‌ها افزایش یافتند.علاوه براین در سال 56سه گوزن به جزیره اشک منتقل شدند. هم‌اکنون بیش از 300رأس گوزن در جزیره اشک و 40رأس در منطقه میان کتل فارس زندگی می‌کنند. در حال حاضر تخریب زیستگاه‌های طبیعی و احیا نشدن این زیستگاه‌ها و نیز شکار غیرمجاز، این‌گونه را تهدید می‌کند.
