حسرت کشیدن یک نفس عمیق در هوای سالم و آزاد این روزها بر دل تمام مردم خوزستان چنگ می‌زند، این در حالی است که حل مسئله گردوغبار که سال به سال استان‌های بیشتری از کشور را درگیر خود می‌کند در بین هیاهو و چانه‌زنی‌های سیاسی به فراموشی سپرده شده و کسی به فکر ماجراهای تلخی که برای مردم این استان می‌گذرد نیست.
این یک حقیقت تلخ است که برای حل مسئله گردوغبار و خلاصی مردم از مشکلات بی‌شمار آن تاکنون قدم محکمی از سوی مسئولان برداشته نشده و تمام وعده‌های مطرح شده تاکنون مرهمی برای رفع چند روزه نگرانی مردم بوده و شاید وعده‌های این‌چنین تنها فراهم کننده سوژه‌های جذاب برای رسانه‌ها بوده است تا علاجی برای پدیده مخرب ریزگردهای مزاحم.
سال قبل براساس همین آلودگی‌های بی‌شمار که باید تزریق روزانه ده‌ها تن مواد آلاینده نفتی به هوا به‌علت تراکم فعالیت‌های شرکت‌های عظیم نفتی در اهواز را نیز به آن اضافه کرد، سازمان بهداشت جهانی، شهرستان اهواز را به‌عنوان آلوده‌ترین شهر جهان معرفی کرد که به‌نظر می‌رسید با بلاهایی که سر مردم استان خوزستان و مرکز آن می‌آید این انتخاب بیراهه نبوده ولی مسئولان به جای نگاه اصلاحی و مشکل‌گشا به این موضوع، این اطلاعیه سازمان جهانی را اشتباه و غیرکارشناسی اعلام کرده‌اند. در حالی این مسئولان معترض به این خبر بوده‌اند که همواره وعده‌های کارشناسی نشده تحویل مردم مظلوم خوزستان داده‌اند.
نماینده مردم اهواز در مجلس درخصوص اعلام شهر اهواز به‌عنوان آلوده‌ترین شهر جهان گفت: این خبر برای مردم خوزستان که با پوست و خون خود آلودگی‌های چند سال اخیر ناشی از گردوغبار را لمس کرده‌اند خبر عجیبی نیست و تنها فرق اساسی این خبر این بود که از‌سوی یک سازمان بین‌المللی مورد تأکید قرار گرفته است.
سید شریف حسینی افزود: در‌حالی‌که ذرات معلق با 20میکروگرم باعث بروز مشکلات تنفسی برای هر فردی می‌شود، خوزستانی‌ها گردوغبار با غلظت 327میکروگرم و حتی فراتر از آن را در سال‌های اخیر تحمل کرده‌اند بنابراین انتخاب این شهر و حتی استان خوزستان به‌عنوان آلوده‌ترین شهر یا استان جهان موضوع عجیبی برای خوزستانی‌ها نیست ولی بی‌شک ندانم‌کاری و تعلل باعث به‌وجود آمدن چنین وضعیت اسفناکی در استان شده است.
اما عواقب گردوغبار برای مردم خوزستان فراتر از محرومیت از زندگی در یک هوای سالم و انواع بیماری‌های پوستی و تنفسی بوده به‌گونه‌ای که اکنون اغلب نخبگان استان راه مهاجرت از شهر و استان خود را در پیش گرفته‌اند و انواع محدودیت‌های اعمال شده مثل ممنوعیت انتقال کارمندان به سایر استان‌ها هم نتوانسته جلوی سیل ویرانگر خروج نخبگان از استان را بگیرد.
