فدراسیون‌های رزمی کشورمان که شاید نزدیک به نیمی از مدال‌های آسیایی و جهانی ورزش کشورمان را در آوردگاه برون مرزی به‌خود اختصاص می‌دهند با روی آوردن به برگزاری لیگ توانستند ضمن تامین بخشی از نیازهای مالی ورزشکاران با توجه به قرارداد بستن با باشگاه‌های حاضر در لیگ در جهت پشتوانه‌سازی در بین مربیان و حتی بازیکنان گام‌های مهمی بردارند که البته هر فدراسیون به فراخور برنامه‌ریزی و امکاناتش در حال بهره‌گیری از رقابت‌های لیگ است.
لیگ‌های تکواندو، از نونهالان تا بزرگسالان
فدراسیون تکواندو را می‌توان یکی از طلایه‌داران برگزاری رقابت‌های لیگ در کشور دانست به‌طوری که لیگ نقش‌جهان آن 17دوره خود را پشت سر گذاشته و از قدمت بسیاری برخوردار است. این فدراسیون با برگزاری رقابت‌های لیگ در 2بخش کیوروگی و پومسه از رده سنی نونهالان تا بزرگسالان توانست تا حد زیادی موفق‌تر از دیگر فدراسیون‌های رزمی عمل کند؛ به‌طوری که در حال حاضر شاهدیم تیم ملی تکواندو در امر پشتوانه‌سازی برای بازیکنان و مربیان دستش برای انتخاب مربیان و بازیکنان پر مهره‌تر از دیگر فدراسیون‌های رزمی است. در حال حاضر نزدیک به 2هزار تکواندوکار از 17 استان کشور در لیگ‌های 10گانه تکواندو حضور دارند که به‌ندرت در دیگر فدراسیون‌های رزمی با این وسعت می‌توان شاهد برگزاری لیگ بود. از طرفی لیگ برتر تکواندو با توجه به بازی کردن قهرمانان جهانی همچون یوسف کرمی، فرزاد عبدالهی، حسین تاجیک، محمد باقری‌معتمد، کاوه رضایی، هادی خمسه، میثم باقری، سجاد مردانی، کوروش رجلی، علیرضا نصر‌آزادانی، رضا نادریان و ده‌ها ملی‌پوش و قهرمان آسیا و جهان و داشتن مربیانی همچون مقانلو، بی‌باک، خلیفه، کریمی، زوار، اصلانی، خداداد، صالحی و... که روزی قهرمانی جهان را یدک می‌کشیدند از حساسیت و حواشی بسیار بالایی نیز برخوردار است. البته در بخش مردان هر اندازه لیگ در خدمت تیم ملی بوده و نیازهای آن را برآورده کرده در عوض در لیگ‌های مختلف بانوان این موفقیت چندان حاصل نشده است.
لیگ پرجمعیت کاراته در سالن محقر کبکانیان
کاراته را می‌توان دومین رشته رزمی دانست که طی چندسال اخیر موفق شد با برگزاری لیگ در رده‌های سنی مختلف تا حدود زیادی در جهت جذب و پشتوانه‌سازی تیم ملی نوجوانان و بزرگسالان موفق عمل کند ولی تغییرات مدیریتی پی‌در‌پی طی سال‌های گذشته به‌نوعی برگزاری منظم رقابت‌های لیگ را هم تحت‌تاثیر قرار داد تا جمعیت فراوان کاراته در سالن محقر کبکانیان و شاید هم افراسیابی بیشتر مظلومیتش را نشان دهد. اما در کل نقطه قوت لیگ‌های کاراته در سوپر لیگ آن خلاصه می‌شود که الان چندسالی است فقط سپاهانی‌ها قهرمان بلامنازع آن هستند.
از نقطه ضعف لیگ‌های کاراته به عدم امتداد حضور تیم‌های شهرستانی تا انتهای رقابت‌های لیگ باید اشاره کرد. به‌طوری که در اواسط مسابقات لیگ، شاهد ریزش و کناره‌گیری چند تیم از کوران مسابقات به‌دلیل مشکلات مالی هستیم که این موضوع تا حدودی لطمات سختی بر پیکره تیم‌هایی وارد می‌کند که برای سکونشینی هزینه کرده‌اند. کاراته‌ای‌ها در بخش بانوان و سبک‌های آزاد هم مسابقاتی تحت عنوان لیگ برگزار می‌کنند که بیشتر همان جنبه رفع تکلیفی دارد.
جودو؛ لیگی خنثی و بی‌خاصیت
اما در میان دیگر لیگ‌های رزمی، لیگ جودو را می‌توان جزو آن دسته از لیگ‌هایی دانست که تنها هدف از برگزاری آن فقط و فقط رفع تکلیف بوده و به‌ندرت در این لیگ که در 2دسته برتر و دسته یک مردان برگزار می‌شود می‌توان پدیده یا چهره‌ای را شاهد بود که بتواند نظر کادر فنی را برای حضور در تیم ملی بزرگسالان جلب کند. فدراسیون که سال‌ها تلاش می‌کند حداقل لیگ نوجوانان جودو را برای پشتوانه‌سازی تیم ملی راه‌اندازی کند چندان موفق نبوده و از لیگ بانوان آن هم آبی برای آینده تیم ملی بانوان گرم نمی‌شود مگر اینکه مسئولان جدید فدراسیون فکری به حال لیگ‌های جودو بکنند. در واقع یکی از مهم‌ترین دلایل عدم‌موفقیت تیم ملی جودو در رقابت‌های برون‌مرزی در گذشته همین بی‌کیفیت و بی‌خاصیت بودن مسابقات آن است که تاکنون خروجی چندانی برای تیم ملی نداشته است.
ووشو؛ کم‌تعداد اما موفق
اگر چه استارت رقابت‌های لیگ ووشو به زمان ریاست بهزاد کتیرایی بازمی‌گردد ولی با آمدن علی‌نژاد در رأس فدراسیون، برگزاری رقابت‌های لیگ و اهمیت دادن به آن، برای تامین بخشی از نیازهای مالی ورزشکاران و مهم‌تر از آن پشتوانه‌سازی برای تیم ملی مورد توجه قرار گرفت که این امر باعث شد حتی ورزشکاران دیگر سبک‌ها هم سر از ووشو دربیاورند اما با توجه به جمعیت اندک یا عدم‌گرایش اسپانسرها برای حضور در لیگ‌های ووشو باید گفت برخلاف لیگ‌های تکواندو، کاراته و جودو اسپانسرها کمتر علاقه‌مند به حضور در رقابت‌های لیگ ووشو هستند. نکته قابل توجه آنکه بعد از حضور رافائل آذربایجانی در لیگ کاراته، ووشویی‌ها هم بدشان نمی‌آید در رقابت‌های خود از ووشوکاران چینی استفاده کنند که البته این موضوع فعلا به نتیجه قطعی نرسیده است اما قطعا این امر می‌تواند در جهت رشد فنی ووشوکاران کشورمان تاثیر بسزایی داشته باشد. البته لیگ ووشو را می‌توان در کنار لیگ‌های کاراته و تکواندو پرستاره نامید.
بوکس و لیگی بدون خروجی اما پرحاشیه
اگر چه نمی‌توان بوکس را جزو رشته‌های رزمی کشور محسوب کرد ولی از آنجایی که غالبا اخبار مربوط به آن را در کنار دیگر رشته‌های رزمی قرار می‌دهند لذا به بررسی لیگ بوکس نیز می‌پردازیم. فدراسیون بوکس که به‌دلیل بسیاری از کمبودها و عدم‌اقبال عمومی به این رشته، از مشتزنان متعدد در سطح کشور برخوردار نیست ولی چند سالی است که به‌طور کج‌دار و مریز مسابقاتی را تحت عنوان لیگ بوکس برگزار می‌کند که شامل بزرگسالان آن است. لیگ بوکس که در سال‌جاری در 2گروه در حال برگزاری است متاسفانه اگر چه نتوانست در این مدت پدیده‌ای را به مربیان تیم ملی معرفی کند ولی تا دلتان بخواهد حاشیه و درگیری دارد. طولانی بودن رقابت‌های بوکس و نبود تیم‌های متعدد شهرستانی در آن باعث شد تا این لیگ خروجی چندانی برای فدراسیون و کادر فنی نداشته باشد. البته از مهم‌ترین ضعف‌های موجود در تمامی لیگ‌های رزمی باید به عدم‌حضور ماموران وادا( آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ) در رقابت‌های آن اشاره کرد که بدون تردید این امر می‌تواند تاثیر بسزایی در پاکسازی دوپینگ از دل برخی رشته‌های رزمی داشته باشد.
