موریکونه که علیرغم دریافت جوایز متعدد در طول دوران کاری 45 ساله‌اش تا به حال جایزه اسکار نبرده است، در 25 فوریه (6 اسفند) برای دستاوردهای هنریش در طول عمر اسکار خواهد گرفت.
آکادمی اسکار او را به خاطر مشارکت "شکوهمند و چندوجهی‌اش" در موسیقی فیلم سزاوار دریافت این جایزه ویژه خوانده است.
شهرت موریکونه با ساختن آهنگ برای "وسترن‌های اسپاگتی" ساخته کارگردان فقید ایتالیایی، سرجیو لئونه آغاز شد که در دوران دانشجویی در رم با او آشنا شده بود.
موریکونه برای اولین بار در سال 1964 به دعوت سرجیو لئونه، برای فیلم "یک مشت دلار" – اولین وسترن اسپاگتی با شرکت کلینت ایستوود- آهنگ ساخت. او در آن زمان تنها به عنوان یک تنظیم‌کننده موسیقی شناخته می‌شد، اما لئونه بخت آهنگسازی را به او داد.
آهنگسازی خلاقانه موریکونه برای این فیلم توانست تنهایی و حشی بودن غرب آمریکا را در آمیزه‌ای از سوت‌ها، گیتار برقی و صدای گلوله‌ها و مردان غرغرو متجلی کند.
صدای جیغ‌مانند فلوت در این فیلم ایستوود را در نقش "مرد بدون نام" به تماشاگران معرفی کرد.
همکاری موریکونه و لئونه با ساختن آهنگ برای فیلم‌های وسترن "خوب، بد، زشت"(1966) و "روزی، روزگاری در غرب" (1968) و بعدها فیلم گنگستری "روزی،روزگاری در ٱمریکا" (1986) - آخرین فیلم لئونه - ادامه یافت.
موریکونه در "خوب، بد، زشت" عمیق‌تر به درون سبعیت غرب نفوذ کرد و زوزه کویوت‌ها (گرگ‌های صحرایی) را با ابزارهای موسیقی بازآفرینی کرد. تم فراموش‌نشدنی موسیقی این فیلم با اوکارینا – فلوتی معمولا سرامیک با سابقه‌ای باستانی – نواخته می‌شود.
موریکونه بیشتر موسیقی "روزی، روزگاری در غرب" را پیش از تولید فیلم نوشته بود، بنابراین لئونه توانست در حین فیلمبرداری موسیقی را برای بازیگران پخش کند تا حس موردنظرش را به آنها القا کند.
موریکونه در فیلم "روزی، روزگاری در امریکا" با استفاده از یک پیانوی ناکوک ایستاده توانست حسی از نوستالژی به فیلم ببخشد.
او در طول سال‌ها به چهره‌ای شناخته‌شده در چشم‌انداز موسیقی فیلم در سطح جهان بدل شد.
او در یک سطح به خاطر همکاری‌های تنگاتنگش با کارگردانان بزرگ ایتالیایی مانند پی‌یر پائولو پازولینی، برناردو برتولوچی، داریو آرجنتو و جوزپه تورناتوره و در سطح دیگر با موسیقی‌های فوق العاده‌اش برای روایت داستان‌هایی بزرگ با کارگردانان آمریکایی و اروپایی مانند ترنس مالیک، جان کارپنتر، برایان دی پالما، رومن پولانسکی و رولاند جافی شهرت یافت.
او برای موسیقی فیلم‌های "روزهای بهشت" (1978)، "میسیون" (1968)، "تسخیرناپذیران" (1987)،" باگزبی" (1991) و "مالنا"(2000) نامزد جایزه اسکار شد.
موریکونه درباره زندگی حرفه‌اش می‌گوید: "من در زندگیم، هرگز به دنبال قرار گرفتن در مرکز توجه‌ها نبوده‌ام، هرگز از کارگردانی نخواسته‌ام که به من اجازه دهد با او کار کنم و هرگز از کسی نخواسته‌ام برای من تبلیغ کند."
آخرین اثر موریکونه برای فیلم "لنینگراد" ساخته برایان دی پالما، درباره محاصره طولانی این شهر شوروی در جریان جنگ جهانی دوم بوسیله ارتش آلمان نازی است، که در سال 2008 به روی پرده‌ها خواهد رفت.
