نظریه ژنتیکی بودن جرم بسیار جنجال برانگیز بوده چرا که بیشتر متخصصان جرم‌شناسی به عوامل محیطی مانند فقر به عنوان منشا جرم معتقدند؛ اما این محققان مدعی شده‌اند که ژن‌هایی که انسان با آنها متولد شده می‌توانند نقش بسیار قابل توجهی در احتمال روی آوردن افراد به شیوه زندگی مجرمانه ایفا کنند.
این پژوهش که در مجله جرم‌شناسی منتشر شده، دریافته که با اینکه هیچ ژنی که مسئول بروز یک رفتار مجرمانه باشد وجود ندارد، اما احتمالا طیف وسیعی از آنها نقش کوچکی در افزایش یا کاهش شانس تخلف دارند.
به گزارش ایسنا، محققان در تحقیقات خود به بررسی سه گروه افراد پرداختند: افرادی که به طور مداوم در زندگی خود مرتکب خلاف شده بودند، افرادی که تنها در سنین نوجوانی جرمی مرتکب شده بودند و افرادی که همیشه تابع قانون بودند.
محققان با بررسی زندگی مجرمان پایدار که معمولا در دوران نوجوانی و پیش از ورود به دنیای خشن‌تر و جرائم سنگینتر از خود رفتارهای ضداجتماعی نشان می‌دهند، دریافتند که با اینکه مجرمان نوجوان بیشتر تحت تاثیر محیط قرار داشتند، این موضوع در مورد مجرمان مادام‌العمر صادق نبود.
اگرچه محققان نتوانستند ژن‌های خاص بروز این رفتارها را شناسایی کنند، اما بر این باورند که 70 درصد از زمینه‌های تخلفات زندگی انسان ممکن است ژنتیکی باشد.
