اعتراضات از شهر سیدی بوزید، زادگاه البوعزیزی آغاز شد و شهر به شهر تونس را فراگرفت. محمد البوعزیزی در نخستین روزهای سال2011 درگذشت و این امر گستره اعتراضات مردمی را توسعه بخشید.
چاره‌جویی‌های زین‌العابدین بن‌علی، رئیس‌جمهور وقت نتیجه‌ای نداد و وعده‌و‌وعیدهای تلویزیونی وی کارساز نشد. هر قدر دامنه اعتراضات و تظاهرات‌ها گسترده‌تر می‌شد، نظام حاکم بیشتر عقب‌نشینی می‌کرد و بدین ترتیب بود که زین‌العابدین بن‌علی در سومین نطق تلویزیونی خود وعده داد که در انتخابات ریاست‌جمهوری 2014 شرکت نخواهد کرد اما این رویکرد هم کارساز نشد و وی ضمن اعلام انحلال دولت و پارلمان در 14ژانویه، کشور را به قصد عربستان سعودی ترک گفت و بدین‌ترتیب بود که در کمتر از 20روز پس از مرگ البوعزیزی، زین‌العابدین بن‌علی از قدرت کناره گرفت و با هواپیمای شخصی خود تونس را به مقصد عربستان سعودی ترک گفت. در پی آن، محمد‌الغنوشی به‌عنوان رئیس‌جمهور موقت شروع به‌کار کرد.
در ماه اکتبر انتخابات مجلس مؤسسان برگزار شد و حزب اسلامگرای النهضت به رهبری راشدالغنوشی توانست اکثریت پارلمان را به‌دست آورد. در پی آن، مجلس مؤسسان تونس، قانون اساسی موقت را تدوین کرد و براساس آن و توافق احزاب پیروز انتخابات، منصف المرزوقی از فعالان حقوق بشری و از زندانیان و تبعیدی‌های سابق زمان بن‌علی، رئیس‌جمهور شد و الجبالی، دبیرکل حزب پیروز انتخابات را مکلف به تشکیل دولت موقت کرد. قرار است پس از انتخابات پارلمانی و ریاست‌جمهوری و تدوین قانون اساسی، رئیس‌جمهور و دولت رسمی تونس معرفی شوند.
