این کتاب، روایتی است از زندگی حضرت عباس(ع) که در میان دیگر آثار شجاعی به لحاظ فرم و محتوا اثری متفاوت به شمار می‌آید.
دراین نشست مهدی پوررضاییان نویسنده و منتقد ادبی با اشاره به ویژگی «تماشایی بودن» کتاب سقای آب و ادب گفت: سید مهدی شجاعی نوشتاری تماشایی دارد و به گونه‌ای می‌نویسد که می‌توانیم آنچه به نگارش درآورده را در ذهنمان تصور کنیم.
وی افزود: یکی دیگر از صفات نویسنده کتاب، مستندنگاری وی است. نویسنده به گونه‌ای کار می‌کند که به مطالب آن می‌توانیم یقین کنیم؛ در واقع وی در نگارش، حقیقت‌نویسی می‌کند.
این منتقد ادامه داد: نویسنده در لابه‌لای مطالبش، با آوردن «یا» یک شک نمکینی را به میان می‌آورد که باورآفرین است. ضمن اینکه آگاهی‌بخشی و استفاده از آرایه‌های ادبی، زیبایی خاصی به قلم شجاعی بخشیده است.
امیر دژاکام در سخنان خود ساختار کتاب سقای آب و ادب را قصه در قصه دانست و گفت: ساختار این اثر قصه در قصه است و این خاصیت، ویژگی نویسنده شرقی است، زیرا جهان را حلقه‌هایی درون هم می‌بیند.
وی با اشاره به اینکه سقای آب و ادب قابلیت تبدیل به اثر سینمایی و تلویزیونی را دارد گفت: اگر بتوانیم از این اثر یک فیلم سینمایی یا سریال تهیه کنیم، به‌طور حتم اثر موفقی خواهد بود. همچنین این اثر علاوه بر قابلیت تبدیل به فیلمنامه، توانایی تبدیل به نمایشنامه را دارد.
سپس شکیبا پرسشی از شجاعی درباره میزان جست‌وجوی او در استفاده از منابع تاریخی در تألیف کتابش مطرح کرد و شجاعی پاسخ داد: در مورد معصومین و قدیسین دنبال سند و منابع گشتن مشکلی جدی است و این مسئله به این دلیل است که بسیاری از منابع تاریخی در دل تاریخ از میان رفته است.
شجاعی همچنین در پاسخ به پرسش دیگر مبنی بر اینکه آیا محدود بودن اسناد و مدارک درباره موضوع یا شخصی، باعث می‌شود نویسنده به سمت توصیف بیش ازحد برود، گفت: این مشکل درست است. بسیاری از مبانی که ما معتقدیم باید رعایت شود، این است که چیزی را به خلاف به معصوم نسبت ندهیم. من سعی کردم این مسئله در این کتاب رعایت و عصاره واقعی عاشورا حفظ شود.
او همچنین متذکر شد: در این کتاب از تحلیل، پرداخت ادبی و توصیف استفاده کرده‌ام و دلیل متفاوت شدن این کتاب این است که حضرت ابوالفضل(ع) را از زمان تولد ایشان که در واقع از واقعه عاشورا شروع می‌شود، در نظر گرفته‌ام و به کشفشان بعد از این ماجرا پرداخته‌ام.
در ادامه ابوالفضل زرویی نویسنده معاصر، شجاعی را احیاگر ادبیات آیینی و مذهبی دانست و گفت: احساس می‌کنم بر حق شجاعی جفاست که پرونده کتاب‌های مذهبی‌اش با سقای آب و ادب بسته شود، زیرا معتقدم شجاعی به نوعی احیاگر ادبیات آیینی و مذهبی است.
وی به منابع محدود درباره حضرت عباس(ع) اشاره کرد و گفت: منابع درباره آن حضرت بسیار محدود است و این اثر در بلبشوی اطلاعات، کتابی ارزشمند است.
همچنین صادق کرمیار ادبیات را چرخه‌ای از دال‌های پیوسته عنوان کرد و گفت: هر کدام از دال‌ها در ادبیات به دال‌های دیگری ارجاع داده می‌شود. شجاعی در این اثر سعی نکرده مخاطب را با حضرت عباس(ع) آشنا کند بلکه به واسطه کشف خود از موضوع این شناخت را به مخاطب داده است.
